Μικροί προϋπολογισμοί γίνονται τούτες τις μέρες σχεδόν σε κάθε σπίτι, όπως κάθε χρόνο, αφού τα περισσότερα σπιτικά τις γιορτές περιμένουν να καλύψουν τις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Και βέβαια το κύριο βάρος «πέφτει» στον 13ο μισθό που σου έρχεται από το πουθενά που λένε. Όμως κι αυτόν τα τελευταία χρόνια δεν τον παίρνουν όλοι. Εν τω μεταξύ είναι στις μέρες μας και χαμηλοί οι μισθοί, άντε να πιάνουν το 600άρι ή 700άρι.
Ο υπόλοιπος χρόνος για τους περισσότερους είναι μεροδούλι, μεροφάι. Τι να περισσέψει με τις τόσες υποχρεώσεις που έχουν όλοι για να διατεθεί και σε περιττές, υποτίθεται, «πολυτέλειες»; Φυσικά οι κυβερνώντες έχουν την εντύπωση ότι οι περισσότεροι τρώνε με χρυσά κουτάλια κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια και προσπαθούν με τα «καλάθια» που ανακαλύφτηκαν πρόσφατα να μπαλώσουν την κατάσταση…
Όταν όμως υπάρχει ένας εργαζόμενος στο σπίτι βράστε τα κι άστε τα. Πώς να τα βγάλει πέρα με τους πενιχρούς μισθούς που δίνονται; Τι είναι ο κάβουρας και τι το ζουμί του; Έτσι άλλα νοικοκυριά, με τη βοήθεια παππούδων και γιαγιάδων, τα καταφέρνουν και τα φέρνουν βόλτα έστω και δύσκολα, άλλα ξεραίνουν το σκατό τους, όπως έλεγαν οι πιο παλιοί, σε άλλα υπάρχει μία σχετική ευμάρεια και βέβαια υπάρχουν και εκείνα που δεν έχουν την παραμικρή ανάγκη. Για τα πρώτα και τα δεύτερα είναι ο καημός και μη νομίζετε ότι είναι λίγα…
Έτσι τούτες τις μέρες οι νοικοκυρές και οι νοικοκύρηδες προσπαθούν να τα φέρουν από 'δώ, να τα φέρουν από 'κεί, μπας και περισσέψει κάτι για να γίνει η ζωή τους πιο εύκολη. Δύσκολες οι εποχές, με την ακρίβεια να καλπάζει και πολλές οι απαιτήσεις της μκροκοινωνίας που ζούμε και τα διλήμματα μεγάλα.
Να πάρουμε τούτα και να αφήσουμε τα άλλα ή να πάρουμε το παράλλο και να αγνοήσουμε το τρίτο και τράβα κορδέλα. Ή να μην πάρουμε τίποτα! Δυστυχώς έτσι είναι η ζωή και τραβάει την ανηφόρα της. Κάποιοι σηκώνουν το σταυρουδάκι τους και κάποιοι είναι προ πολλού αναστημένοι.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
