Τα παιδιά ακούν με χαρά τις Δασκάλες, συμμετέχουν, παίζουν στην αυλή, φεύγοντας αγκαλιάζουν τα παιδιά της εθελοντικής οργάνωσης που πήρε την πρωτοβουλία -εδώ φαίνεται ότι υπάρχει μια ισχυρή συναισθηματική σχέση και κυρίως επιβεβαιώνεται η θεωρία των κενών, που δεν υπάρχουν… πουθενά. Αυτό που δεν ήρθε να κάνει η ανύπαρκτη Πολιτεία -να ήταν το μόνο…- το κάνουν οι εθελοντές. Δύο μέλη της εθελοντικής οργάνωσης μας μίλησαν σήμερα. “Συμμετέχουμε στη σύσκεψη φορέων, με την εποπτεία των αρχών της χώρας σας”, μας είπαν, “και ρίξαμε την ιδέα αυτού του άτυπου Σχολείου. Μας είπαν να προχωρήσουμε, βρήκαμε δωρεές και νοικιάσαμε αυτόν το χώρο πίσω από τη Βιβλιοθήκη. Εδώ έρχονται καθημερινά 40 παιδιά, κυρίως από τη Συρία, από 7 έως 10 ετών και μαθαίνουν γράμματα, παίζουν, μαθαίνουν επίσης Αγγλικά και λίγα στοιχειώδη Ελληνικά. Στόχος μας είναι”, συμπλήρωσαν, “να επεκταθούμε και σε μεγαλύτερα παιδιά.”.
Αυτά από τους εθελοντές, που μπράβο τους, είδαν σκοτάδι και άναψαν ένα φως. Το υπουργείο Παιδείας, εφόσον δεν μετακινεί αυτό τον πληθυσμό θα αφήνει για πολύ καιρό ακόμα στην τύχη τους πάνω από 500 παιδιά;
