«Κύριε Φρεζούλη παρακολουθώ όλα όσα γράφετε και συμφωνώ μαζί σας. Έχω όμως έναν προβληματισμό. Γιατί για μια ακόμα φορά κάηκαν τόσες χιλιάδες στρέμματα και ένα μεγάλο κομμάτι του νησιού μετατράπηκε σε κρανίου τόπο; Ναι μεν υπήρχαν ταυτόχρονα τρεις εστίες και δυνατός άνεμος, αλλά δεν ήταν δυνατόν η μία τουλάχιστον να περιοριστεί; Και μάλιστα να κινδυνέψει ακόμα και η πόλη, καθώς περιμετρικά την έγλειφαν οι φλόγες και ευτυχώς δεν δημιουργήθηκε πανικός. Φόβος όμως υπήρξε».
Τι να του έλεγα; Δεν ξέρω, γιατί δεν έχω τεχνικές γνώσεις, ούτε καμιά ιδέα πώς γίνεται η διαχείριση σε τέτοιες περιπτώσεις. Προφανώς χρειάζεται, και υποθέτω ότι υπάρχει, σχέδιο. Και ένα παραπάνω όταν οι εστίες ενδεχομένως είναι σε κατοικήσιμες περιοχές, όπως αυτή στον Κοφινά. Λέω, τώρα εγώ, ο άσχετος. Γιατί ξέρετε… Σε παρόμοιες περιπτώσεις όλοι είμαστε παντογνώστες με το μακρύ και το κοντό μας.
Τελικά λόγω των θυελλωδών ανέμων δεν μπόρεσαν να την σταματήσουν κάπου και κατέκαψε τον κόσμο. Ηρωικές οι προσπάθειες των πυροσβεστών, των πιλότων, των εθελοντών και όλων όσοι συμμετείχαν στις επιχειρήσεις κατάσβεσης, μήπως όμως ο συντονισμός δεν ήταν ο πιο σωστός; ‘Η μήπως έστω και αν υπήρχε σχέδιο δεν είχε προβλεφτεί μια τέτοια απρόβλεπτη κατάσταση;
Δεν ξέρω τι να πω, όπως υποθέτω και οι περισσότεροι από εμάς. Εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα το οποίο είναι οδυνηρό για το 1/3 του νησιού μας.
Αν θυμάμαι καλά ο ίδιος προβληματισμός υπήρξε και με την καταστροφική φωτιά του 2012. Ότι δηλαδή κάτι πήγε στραβά και η φωτιά ξέφυγε και έφτασε για να σβήσει μέχρι τη θάλασσα. Μήπως κάτι παρόμοιο έγινε και τώρα; Τόσα αεροπλάνα, τόσα ελικόπτερα, τόση ηρωική προσπάθεια του ανθρώπινου δυναμικού αλλά το αποτέλεσμα δεν τα δικαίωσε. Μάτωσαν όλοι όσοι συμμετείχαν στην επιχείρηση κατάσβεσης όμως δεν κατάφεραν να σώσουν αυτό το μεγάλο κομμάτι του νησιού.
Βέβαια, όπως έγραφα και τις προάλλες, «των φρονίμων τα παιδιά…». Δεν έγιναν αυτά που έπρεπε να γίνουν, τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα, ξεχάστηκε η τελευταία τραυματική εμπειρία και να μας πάλι να κλαίμε και να οδυρόμαστε μπροστά σε μια αποτρόπαια εικόνα.
Άραγε τώρα που πέρασε η μπόρα δεν θα έπρεπε τα όποια αρμόδια τμήματα «να βάλουν κάτω τα κουβάρια» και να μελετήσουν τι πήγε στραβά για να μην επαναληφτεί το ίδιο φαινόμενο και μελλοντικά ή εν πάση περιπτώσει να περιοριστεί κατά το δυνατόν; Να περιμένουμε τα συμπεράσματα και τις μελλοντικές κινήσεις; Για να δούμε…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Μια προσπάθεια σύστασης εθελοντικής ομάδας πυρασφάλειας και πυρόσβεσης έγινε και στα Θυμιανά (φωτό). Μακάρι να έχουμε και την ανάλογη συνέχεια.
