Ήταν μέσα στον Αύγουστο. Ήταν στην καρδιά του καλοκαιριού, στην βαριά σκιά των πυκνών καπνών της φωτιάς που έκαψε την Αμανή.
Ενώ άνθρωποι και τοπίο, μετρούσαν, μετρούν τις πληγές τους. Είναι τα 55 χιλιόμετρα που απέχει από το κέντρο της Χίου, είναι οι λιγοστοί κάτοικοι και οι πολλοί περαστικοί. Από τα βορειότερα χωριά της Χίου. Είναι που η καθιερωμένη γιορτή της σούμας στα Λεπτόποδα, 18 Αυγούστου, καλύφθηκε από το «μαύρο», το πένθος που άφησε πίσω της η πλέον καταστροφική φωτιά της Αμανής. Ίσως όλα μαζί.
Κάπως έτσι πέρασαν βδομάδες και μέρες.
Η είδηση έφτασε με καθυστέρηση και έμμεσα. Σε ένα σχόλιο κάτω από ανάρτηση στο facebook: «ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΩΝ ΛΕΠΤΟΠΟΔΩΝ». Μετρημένες λέξεις, αμέτρητη θλίψη. Σαν να μην έφτανε εκείνη της απέραντης καταστροφής στην Αμανή…
Για την ιστορία, το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο «ΕΜΠΟΛΟΣ» στα Λεπτόποδα της Χίου, είχε γίνει, τα προηγούμενα χρόνια, πόλος έλξης πολλών επισκεπτών στο χωριό, και προσφιλές θέμα για αθηναικές εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές που αναδεικνύουν μια σπάνια, αυθεντική, φυσική, ομορφιά, γωνιές που αναδύουν άρωμα μιας άλλης, αγνής και νοσταλγικής Ελλάδας…
Το σπάνιο επίσης όνομά του, συνδέεται με την ιστορία του χωριού και σημαίνει, ανάμεσα στα άλλα, το στενό πέρασμα από την είσοδο προς την πλατεία του χωριού.
Ακόμη και για όσους δεν είχαν καταφέρει να το επισκεφθούν από το 2006 που δημιουργήθηκε από το Σύλλογο του χωριού, οι φωτογραφίες με τα ξύλινα ντουλάπια που μέσα τους φυλάσσονταν κουτιά από προιόντα αλλοτινών καιρών, όπως σάλτσες, κουάκερ, κρέμες, απορρυπαντικά, ασπιρίνες, ήταν αρκετές για να τους συγκινήσουν. Η ταλαιπωρημένη από το χρόνο ζυγαριά πάνω στο πάγκο. Όλα καθαρά, τακτοποιημένα. Φιλόξενα. Ένα καφενείο χωρίς καφεντζή. Ο επισκέπτης μπορούσε να μπεί, να φτιάξει το καφέ της αρεσκείας του, να γευτεί τοπικά γλυκά, λουκούμια, γλυκό μαστίχα… Δεν ήταν απλά ένα αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο. Ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο. Με αντικείμενα που συνδέονταν με τις παιδικές, νεανικές αναμνήσεις των κατοίκων των Λεπτοπόδων που μεγάλωσαν εκεί. Για τους επισκέπτες δε, μια μοναδική εμπειρία να νιώσουν οικεία, σαν να τους καλοδέχεται ένα αγαπημένο πρόσωπο για να τους τρατάρει… Πουθενά καφετζής, πουθενά τιμοκατάλογος.
Ο δίσκος, το μπρίκι, το νερό, τα αναψυκτικά, η ζάχαρη, ο καφές, όλα εκεί σε αφθονία. Τα απολάμβαναν έξω στην παραδοσιακή πλατεία κάτω από την κλιματαριά. Οι επισκέπτες έμπαιναν, σερβιρίζονταν, σερβίριζαν, θαύμαζαν το χώρο, γεύονταν γλυκιές αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια και ως «αντίδωρο» άφηναν σε ένα κουτί ό,τι ήθελαν.
Από το 2006 που ιδρύθηκε και λειτουργεί το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο των Λεπτοπόδων, ποτέ δεν έλειψε τίποτα… Εκτός από τα υλικά για τον καφέ, το σερβίρισμα που τελείωναν και έπρεπε να αντικατασταθούν για τους επόμενους επισκέπτες…
Τέλη Αυγούστου, αυτού του πύρινου Αυγούστου, επισκέπτες και μέλη του Συλλόγου, βρέθηκαν προ μίας μεγάλης «έκπληξης»!
Μια μέρα συνέβη το απίστευτο. Κάποιος, άγνωστος,- άραγε γιατί;- αφού ήπιε το καφέ, το αναψυκτικό και το γλυκό του, αντί να αφήσει, όπως συνηθίζεται τον οβολό του για το κέρασμα, πήρε μαζί του και όλο το κουτί!!! Αξιοποιώντας προφανώς, το άδειο εκείνη τη στιγμή καφενείο- έκανε μια πράξη που με κλοπή παγκαριού από εκκλησία μπορεί να παρομοιαστεί…
Το κουτί δεν είχε ανοιχθεί το καλοκαίρι, επομένως θα ήταν γεμάτο από τους επισκέπτες. Το πιο βαρύ πλήγμα από την αδιανόητη κλοπή, δεν είναι μόνο το όποιο ποσόν που είχε συγκεντρωθεί σε αυτό, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και δεν είχε καταμετρηθεί. Δεν είναι ότι από τις όποιες προσφορές των επισκεπτών του γίνονταν η τροφοδοσία του καφενείου στα κεράσματα, καφέδες, αναψυχτικά και όλα τα έξοδα λειτουργίας του.
Υπολογίσιμα φυσικά και αυτά. Εκείνο που περισσότερο πόνεσε και προβλημάτισε τους εμπνευστές, τους ανθρώπους που αγκάλιασαν την ιδέα του να λειτουργεί το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο στα Λεπτόποδα, που έγινε η αφορμή για να γνωρίσουν το χωριό τους, να το επισκεφτούν επισκέπτες από την Χίο, την Ελλάδα και το εξωτερικό , ήταν ότι «χτυπήθηκε» η εμπιστοσύνη, η ασφάλεια, η ιδέα της συλλογικότητας, του μοιράσματος…
Ο δράστης ή οι δράστες, «εμβόλισαν» τον ΕΜΠΟΛΟ…
Σε μια εποχή που ήδη η Χίος και η Αμανή καλύφθηκαν με το «μαύρο» της καταστροφής από την φωτιά.
Σε μια εποχή, που όντως πολλοί συνάνθρωποι μας, πανελλαδικά, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.
Δεν κλέβουν όμως «παγκάρια» εκκλησιών.
Ούτε θα σκέφτονταν να πάρουν το κουτί των προσφορών σε ένα θαυμαστό ανά την Ελλάδα, αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, χωρίς καφετζή σε ένα ακριτικό χωριό, της ακριτικής Χίου.
Γιατί μια τέτοια προκλητική πράξη, σε τούτους του καιρούς, που σκάνδαλα εκατομμυρίων μας κατακλύζουν, μας κάνει να σκεφτούμε «Πόσο πιο κάτω;»…
Η κλοπή ενός κουτιού, με εθελοντική προσφορά επισκεπτών από το καφενείο των Λεπτοπόδων, χωρίς καφεντζή. Δεν είναι «σκάνδαλο εκατομμυρίων» για να γίνει πρώτη είδηση. Είναι ένα ακόμη θλιβερό «σημείο των καιρών»…
Ευγενία Κώττη
