Ξεκίνησα την ναυτική μου καριέρα to 1973 αμούστακο παιδάκι σε ηλικία μόλις 17,5 χρονών.
Πέρασα από όλα τα σκαλιά την ιεραρχίας. Σε όλη μου την καριέρα έψαχνα να γνωρίσω, να μάθω, να διδαχτώ. Πήγα σε 152 χώρες.
Μοναδικές εμπειρίες η επίσκεψή μου στο Τσόρτσιλ του Καναδά όπου ήλθα αντίκρυ με πολικές αρκούδες και γνώρισα τα Ιγκλού.
Το πέρασμα των στενών του Μαγγελάνου. Τα ταξίδια μου στο Μούρμανσκ της Ρωσίας (Κοντα στον Βόρειο Πόλο) κ.λπ. κ.λπ.
Γνώρισα κόσμο και κοσμάκη κάνοντας σε όλο τον κόσμο φίλους.
Τους πιο περήφανους ανθρώπους τους γνώρισα στην Αιθιοπία. Τους πιο χαμογελαστούς στην Ταϊλάνδη.
Τους πιο άξιους στο Βιετνάμ.
Τους πιο διεφθαρμένους στην Ουκρανία - Κίνα - Ρωσία.
Τους πιο αχάριστους στην Αίγυπτο. Τους πιο ντόμπρους στην Τουρκία.
Το πρώτο μνημείο που επισκέφτηκα είναι ό Χριστός, η Κοπακαμπάνα και το Μαρακανά στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. (φωτο)
Από τότε ακολούθησαν πολλά μια και είχα το μικρόβιο της μάθησης.
Κράτη μύθοι όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Αυστραλία, η Κούβα, Ρωσία, Κίνα, κ.λπ κατέρρευσαν στα μάτια μου με την σαπίλα που είδα.
Η καριέρα μου κλείνει εδώ.
Αλλωστε δεν είναι λίγα τα 49 χρόνια που ασχολούμαι με την ναυτιλία από τα οποία τα περισσότερα είναι με την ειδικότητα του πλοιάρχου.
Αποχαιρετώντας αυτό που αγάπησα και λάτρεψα σημειώνω οτι..
Πουθενά δεν βρήκα πατρίδα σαν την Ελλάδα μας. Πουθενά δεν βρήκα καλύτερο μέρος από την Χίο. Πουθενά δεν βρήκα καλύτερο τόπο από τα Καρδάμυλα.
Αγάντα πατρίδα μας και σίγουρα θα ήσουν καλύτερη αν δεν σε κυβερνούσαν διαχρονικά Μαυρογυαλούροι.
Καλό μήνα και καλή αντάμωση στα πάτρια.
