Την ημέρα που τον πήρε πρώτη φορά στην αγκαλιά της μαζί με τον δίδυμο αδελφό του διάλεξε η μητέρα του Άγγελου-Γεωργίου, Ηρώ Λαμπρινούδη, για την πραγματοποίηση ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ στη μνήμη του, καθώς το παιδί της «έφυγε» σχεδόν ένα μήνα πριν, στις 19 Ιουνίου στην Χίο.
Η Ηρώ Λαμπρινούδη, μητέρα ενός ακόμη ασθενούς από την Χίο που νόσησε από παιδικό καρκίνο, ξετυλίγει, με θαυμαστή αποδοχή του γεγονότος, το κουβάρι του νήματος της σύντομης ζωής του.
Ο γιός της γεννήθηκε στην Χίο μια ζεστή μέρα του Ιούλη του 2012. Ήταν ο δεύτερος τοκετός της και καθώς ήταν δίδυμη κύηση, ο ερχομός στην ζωή δύο υγιέστατων και όμορφων αγοριών, ήταν η ολοκλήρωση της οικογένειας της και της ευτυχίας της.
Με το σύζυγό της Αναστάσιο Αργυρό, μεγάλωναν τα παιδιά τους, τα διδυμάκια, με τις έγνοιες που έχει η καθημερινότητα οικογενειών που μεγαλώνουν δίδυμα. Δίδυμο- τρέξιμο και δίδυμη-χαρά. Ως εργαζόμενη μητέρα είχε ουσιαστικά κοντά της, τον σύζυγό της στο ξεχωριστό μεγάλωμα των δίδυμων παιδιών τους. Όλα κυλούσαν, όχι εύκολα, αλλά ήρεμα και γλυκά, μέχρι που έκλεισαν τα 10 τους χρόνια…
Οπότε και ο Άγγελος- Γεώργιος αρχίζει να εμφανίζει πονοκεφάλους σε συνδυασμό και οφθαλμολογικά προβλήματα που έκαναν τους γονείς του και στην συνέχεια τον παιδίατρο τους να ζητήσουν ενδελεχή έλεγχο. Η διάγνωση: «ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ»!!!
Η ιστορία του... Άγγελου
Με στέρεο λόγο και φωνή, δείγμα μιας βαθιάς, επώδυνης, καλά επεξεργασμένης «συμφιλίωσης» με την ασθένεια που χτύπησε την πόρτα του σπιτιού τους, η μητέρα του Άγγελου περιγράφει με αδρές γραμμές την πορεία του παιδιού τους από την διάγνωση το φθινόπωρο του 22, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι, τούτο το καλοκαίρι…
«2 χρόνια και 7 μήνες νόσησε. Έκανε δύο χειρουργεία στο κεφάλι. 70 ακτινοβολίες, 20 κύκλους ανοσοθεραπείας και 2 είδη χημειοθεραπείας».
«Γιατί επιλέξατε την 24η Ιουλίου για την πραγματοποίηση της Εθελοντικής Αιμοδοσίας;» το πρώτο ερώτημα για την πρωτοβουλία στην μνήμη του που οδήγησε στο να θελήσει η ίδια, να μιλήσει για την ιστορία του παιδιού της και για ένα θέμα -ταμπού, όπως ο παιδικός καρκίνος.
«Ήταν η ημέρα που γεννήθηκε μαζί με τον αδελφό του στην Χίο. Επειδή το αίμα δεν αγοράζεται, επειδή το είδαμε κι εμείς στην πράξη κατά την ασθένεια του Άγγελου, πόσο πολύτιμο είναι και πόσο χρειάζεται στα παιδιά που νοσούν, σκεφτήκαμε, με την ιδέα του πατέρα Μιχαήλ Ζευγιού, που στέκεται κοντά μας, να προχωρήσουμε σε συνεργασία με την Μητρόπολη Χίου Ψαρών και Οινουσσών στην διοργάνωση αυτής της πρωτοβουλίας».
Το παιδί τους, ένα από τα πολλά που νοσούν και χρειάζονται επειγόντως πολλές φιάλες αίμα, είναι χαρακτηριστικό ότι χρειάστηκε να λάβει τις τελευταίες 22 ημέρες νοσηλείας του στο Νοσοκομείο στην Αθήνα, πριν επιστρέψει στη Χίο, στο σπίτι τους, όπου και «έφυγε», 10-12 μονάδες αίματος και σχεδόν καθημερινά αιμοπετάλια. Οπότε και έζησαν εκ των έσω, την απόγνωση της αναζήτησης αίματος για το παιδί τους. Μια επείγουσα κατάσταση που συχνά οδηγεί γονείς ή συγγενείς πασχόντων από καρκίνο στο να κάνουν έκκληση μέσω του διαδικτύου.
Μία πρωτοβουλία- δύο στόχοι.
Η συλλογή όσων περισσότερων φιαλών αίματος είναι ο ένας στόχος που έθεσαν όσοι οραματίστηκαν αυτή την διοργάνωση στη μνήμη του. Η Ηρώ Λαμπρινούδη που, όπως είπε, θα βρίσκεται από το πρωί της 24ης Ιουλίου, στο χώρο του Νοσοκομείου Χίου, στο Τμήμα Αιμοδοσίας, εστιάζει παράλληλα, στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στον ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ.
Θυμάται ακόμη πολύ έντονα, το δίκλινο δωμάτιο που είχε νοσηλευτεί ο γιός τους, την πρώτη μέρα που βρέθηκαν στοΠΑΙΔΟ-ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ Νοσοκομείο «ΕΛΠΙΔΑ»…
« Θυμάμαι ότι άκουσα το αγόρι στο κρεββάτι δίπλα στο γιό μου νοσηλεύονταν ένα ακόμη παιδί που άκουσα να λέει στον πατέρα του για την Χίο… Δεν το πίστευα! Ότι βρεθήκαμε στον ίδιο θάλαμο, δύο παιδιά, δύο ασθενείς με παιδικό καρκίνο από την Χίο! Παλαιότερα ήταν πολύ σπάνιος ο παιδικός καρκίνος στη Χίο» είπε η μητέρα του Άγγελου.
Είναι αξιοσημείωτο ότι σχεδόν την ίδια περίοδο με το γιό της, διαγνώστηκαν και νοσούν και αρκετά άλλα παιδιά από το νησί μας.
Γεγονός που δεν περνάει απαρατήρητο ούτε από τις οικογένειες των ασθενών, ούτε από τους γιατρούς των παιδικών ογκολογικών νοσοκομείων που διαπιστώνουν παράλληλα πανελλαδική αύξηση της νόσου σε μικρές ηλικίες.
Με βάσει όσα έχει ζήσει την περίοδο που νοσούσε ο γιός τους, διαπιστώνει ότι υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να γίνουν στο νησί μας για τον παιδικό καρκίνο, για την ενημέρωση, πρόληψη, ευαισθητοποίηση. Ακόμη και η ίδρυση ενός συλλόγου για τα ΠΑΙΔΙΑ- ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ. Παρουσιάζοντας το δεύτερο στόχο σε βάθος χρόνου. Γιατί όπως είπε από τα βιώματα τους: « Είναι εντελώς διαφορετικός ο καρκίνος των ενηλίκων από των παιδιών».
«Επαγρύπνηση…»
Έχοντας περάσει από τις «συμπληγάδες» του Παιδικού Καρκίνου, τόσα χρόνια στα παιδικά ογκολογικά νοσοκομεία, ως μητέρα του 13 χρονου Άγγελου που «έφυγε» σχεδόν τρία χρόνια μετά την διάγνωση του, συνιστά στους γονείς να βρίσκονται σε επαγρύπνηση…
Να στρέφουν την προσοχή τους, να παρατηρούν στα παιδιά τους συμπτώματα που επιμένουν, χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να πανικοβάλλονται με την πρώτη αδιαθεσία.
«Μετά από όλα αυτά που ζήσαμε, πιστεύω ότι είναι πιο σημαντικό να εστιάζουμε στο σώμα και την ψυχή των παιδιών μας και όχι στα …μαθήματα και τους βαθμούς!»
Από την επαφή και την συνεργασία τους με κορυφαίους επιστήμονες-ανθρώπους που χειρούργησαν και νοσήλευσαν τον Άγγελο, μετέφερε τον προβληματισμό που υπάρχει και ανάμεσά τους, για την επιβάρυνση στην ατμόσφαιρα αλλά και την ακτινοβολία που διαχέεται στο σπίτι, εκπέμπεται από τα κινητά κλπ στα ίδια τα παιδιά που κάνουν υπερβολική χρήση…
"Ημέρα Αγάπης και προσφοράς, όχι πένθους"
Επιστρέφοντας στην 24η Ιουλίου, η μητέρα του Άγγελου, απαντά σε εύλογα ερωτήματα…
Καθώς δεν είναι σύνηθες, μητέρες που πενθούν να κάνουν τόσο σύντομα ένα τέτοιο θαρρετό άνοιγμα στην κοινωνία.
«θα είναι μια ημέρα πένθους, καθώς είναι τόσο κοντά ημερολογιακά στην ημέρα που «έφυγε» και ταυτόχρονα είναι η ημέρα των γενεθλίων του» ρωτήθηκε η μητέρα του Άγγελου η οποία, χωρίς να κόμπιασει ούτε δέκατα του δευτερολέπτου, απάντησε:
«Θα είναι μια μέρα ΑΓΑΠΗΣ, ΕΛΠΙΔΑΣ και ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ. Θα είναι ένα ΑΝΤΙ-ΔΩΡΟ από τον Άγγελο, στους ανθρώπους που χρειάζονται τώρα ή στο μέλλον αυτό το δώρο Ζωής. Όπως κι εκείνος δέχθηκε τόσο πολλή βοήθεια, όταν το χρειαζόταν. Όχι, δεν θα είναι μια ημέρα πένθους, γιατί τώρα ο Άγγελος πια δεν πονά, θα μπορεί να περπατάει, να τρέχει, να πετάει και να ανεμίζουν τα μαλλάκια του που τόσο στερήθηκε… Είναι καλύτερα εκεί που βρίσκεται, είναι ψηλά, στο Φώς, κοντά στον Χριστό μας!» είπε η Ηρώ Λαμπρινούδη. Δίνοντας, όχι μόνο φωνή στον Άγγελο της…
Αλλά, «μεταγγίζοντας» στην κοινωνία της Χίου, με μεστά λόγια, γενναιόδωρες πράξεις, δύναμη ψυχής, ιώβεια υπομονή, αλληλεγγύη και βαθιά πίστη.
«Σαν έτοιμη από καιρό, σαν θαρραλέα», μπορεί τις νύχτες να ξαγρυπνά, να σκουπίζει σιωπηλά τα δάκρυα της… Τις μέρες όμως, σηκώνεται ορθή, απλώνει το χέρι στην κοινωνία, για να αφυπνίσει και άλλους γονείς για την ΠΡΟΛΗΨΗ του ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ στην Χίο…
Διοργανώνει ακούραστα μέσα σε ελάχιστες ημέρες, μαζί με τους ανθρώπους που στέκονται ΣΙΜΩΝΕΣ στο «Γολγοθά» της οικογένειας, όπως ο πατέρας Μιχαήλ Ζευγιός, αλλά και η νεαρή Μαρία Σαπουνά, την Ημέρα για την ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ.
Η φωτογραφία του 13χρονου Άγγελου στη αφίσα της Εθελοντικής Αιμοδοσίας μοιάζει να χαμογελά. Φωτεινό το πρόσωπο του και η κίτρινη μπλούζα του…
Γράφει στα αγγλικά « Σώζω τον κόσμο»…
Γιατί ο 13χρονος Άγγελος- Γεώργιος Αργυρός, ήθελε, όπως έλεγε κλαίγοντας στους γονείς του :« ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΩ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΝ»
Μια αλλιώτικη, στερνή επιθυμία, ενός παιδιού με αγγελική ψυχή, όχι μόνο το όνομα…
Ενός 13χρονου αγοριού που η ανεμελιά της παιδικής ηλικίας εξανεμίστηκε μόλις στα 10 του χρόνια, όταν διάβηκε το κατώφλι του ασθένειας. Που ενώ μοναδική του έννοια ήταν να μην στεναχωρά και μην «βαραίνει» την οικογένεια του…
Δεν ζήτησε να μην πονά, να ζήσει περισσότερο χρόνο, αλλά να αλλάξει τούτην την χώρα, όχι για εκείνον, αφού ένιωθε… Για τους άλλους!!!
Όπως ο αείμνηστος Ανδρέας Γιαννόπουλος, 10 μόλις χρόνων, λίγο πριν «πετάξει» στα Ουράνια, όπως ο Άγγελος, σε μία τηλεοπτική εκπομπή το 1995, άφησε μια «προφορική διαθήκη»… Την στερνή του επιθυμία τα παιδιά να χαμογελούν, σχηματίζοντας με το χέρι του στο προσωπάκι του, ένα άφθαρτο χαμόγελο. Με τα παιδικά του γράμματα είχε γράψει στο ημερολόγιο του « ΑΜΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ».
Ο πατέρας του Κώστας Γιαννόπουλος την έκαμε πράξη και ιδρύθηκε το «ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»
Τι θα καταφέρει ο Άγγελος;…
Η διοργάνωση του Εθελοντικής Αιμοδοσίας είναι μόνο η αρχή…
Ευγενία Κώττη
