Ο Γλύπτης ήταν o Γυμνασιάρχης Γεώργιος τη δεκαετία του 1930, ήταν ο γιατρός Μιχαήλ, που διακρίθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, ή κάποιος άλλος, που είχε αυτό το επώνυμο ή μήπως ήταν γενικά ο… καλλιτέχνης Γλύπτης, όποιος και να ήταν… ατύχησε διότι αυτός που κατασκεύασε τις πινακίδες της εν λόγω οδού και είναι πολλές, λησμόνησε να γράψει το μικρό του όνομα, οπότε συγνώμη αλλά… ας πρόσεχε.
Η οδός αρχίζει ανηφορίζοντας τους Αγίους Αναργύρους και στην αρχή της βρίσκεται η μικρή πάροδος Ιακώβου Μαύρου, που είναι αδιέξοδη, πλακόστρωτη, πνιγμένη στα αγριόχορτα και σε υψομετρική διαφορά από τον χώρο στάθμευσης της οδού Καλοπλύτου.
Η Άννα Μπουμπάρη - Κοσσένα, που γεννήθηκε στον Τούρλο, έτσι λέγεται το στενό, την θυμάται σαν μια μικρή ήσυχη γειτονιά, που τότε μια πόρτα την ένωσε με τους Αγίους Αναργύρους και πάντοτε είχε στην είσοδο της μια από τις Κρήνες του Συγγρού, που όπως θα δούμε η οδός Γλύπτη διέθετε και δεύτερη.
Η ίδια η οδός ξεκινάει με μια τριώροφη οικία στη γωνία, όπου ο καλλιτέχνης Δημήτρης Μιμίδης σμίλευσε μια μαρμάρινη διακόσμηση και παλαιότερα και τώρα τις μέρες του… κορωνοϊού και στην μέση της… σκιάζεται από δύο κιοσέδες, έναν κόκκινο αριστερά και έναν πράσινο δεξιά, δείγμα παλιάς αρχιτεκτονικής, που χάθηκε από τις νεότερες οικίες αν και σ’ αυτή, στην γωνία της Γλύπτη με την Νικηφόρου του Χίου, υπήρξε σεβασμός γι’ αυτήν την μαρμάρινη επιγραφή, που πληροφορεί ότι εκεί βρίσκονταν το 1892 (24 Μαϊου) 11 χρόνια δηλαδή μετά τον μεγάλο «Χαλασμό» τον σεισμό του 1881 η οικία του Ιεροδιακόνου Ιωάννου Λίναρη.
Η οδός συνεχίζεται με δύο αδιάβατα σε οχήματα στενά, ένα προς την οδό Κυρίλλου Τρεχάκη και ένα προς την οδό Καραμαούνα, πριν οδηγηθούμε στην στροφή προς την οδό Αυτοκρατείρων Ζωής και Θεοδώρας, στη γωνία της οποίας βρίσκεται το… τοπόσημο της περιοχής η Εκκλησία του Αγίου Θωμά, που στην γωνία της βρίσκεται η δεύτερη Κρήνη του Συγγρού, που δώρισε «Τη πατρίδι αυτού Χίω» το 1874.
Στην είσοδο του Ναού βρίσκομε μικρό μαρμάρινο αγαλματίδιο του Αγίου, ενώ στην αυλή, που μας υποδέχονται δύο τετράποδοι φύλακες, φαίνονται καθαρά οι καμάρες παλιών κτισμάτων, πρίν, μετά την συνάντηση με την κατηφορική οδό Βαρδαλάκου, οδηγηθούμε μπροστά στο 7ο Δημοτικό Σχολείο, που τυχαία συναντούμε τον συνταξιούχο πλέον Δάσκαλο Κ. Μανάρα, που διετέλεσε σ’ αυτό Διευθυντής αρκετά χρόνια και μας θυμίζει ψηφίδες της ιστορίας του.
Απέναντι του σχεδόν… ιστορικό είναι και το κατάστημα του Κώστα Γιαννιτσάκη, που ο πατέρας του Γιώργης μας θυμίζει ότι υπάρχει εκεί πολλές δεκαετίες και στηρίζεται στην πιστή πελατεία της γειτονιάς του Αγίου Θωμά.
Μετά το 7ο Δημοτικό Σχολείο, που φέρει τιμητικά το όνομα ενός μεγάλου Χιώτη Δασκάλου του Γιώργη Κρόκου, η οδός Γλύπτη συνεχίζεται με μια πολυκατοικία, που ματαίως κοντράρεται με μια μονοκατοικία δίπλα της, που την αφήνει… χιλιομετρικά όσον αφορά την καλαισθησία, στο πράσινο.
Εδώ η οδός Γλύπτη ανηφορίζει πλέον, σε μια σύνθεση οικιών, μικρών χωραφιών με κουκιές, τοίχους με μαργαρίτες, για να συναντήσει αριστερά την κατηφορική οδό Ταμβάκου Ζωρζή από την οποία είναι ορατό και το νέο Δημοτικό πάρκιγκ της Αγίας Κυριακής.
Από το σημείο αυτό η οδός Γλύπτη αντικρύζει στο βάθος τη θάλασσα και εν μέσω οικιών, ενός μόνο ελεύθερου οικοπεδικού χώρου και ωραίων κήπων καταλήγει στην πλατεία της Τουρλωτής και μάλιστα χωρίς πινακίδα στην έξοδο της.
Έτσι τουλάχιστον όσον αφορά τις πινακίδες λίγη… άδοξα η οδός Γλύπτη, έτσι χωρίς μικρό όνομα, για την οποία από τους Αγίους Αναργύρους μπήκαμε και ψηλά στην Τουρλωτή «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - φωτογραφίες: Κώστας Μιλτ. Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
