Όπως έχω διαπιστώσει από τις αντιδράσεις σας με την πολιτική και τα πολιτικά πράγματα δεν είστε καθόλου ενθουσιασμένοι… Κακώς βέβαια γιατί οι πολιτικοί και πολιτικές διαμορφώνουν τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Και αλίμονο αν αδιαφορούμε… Θα είναι σα να αδιαφορούμε για τους ίδιους τους εαυτούς μας και για τα παιδιά μας.
Άλλο όμως ξεκίνησα να γράψω και έχει σχέση με έναν πολιτικό που έγραψε ιστορία και στον οποίο όλοι έβγαζαν το καπέλο. Για τους νεότερους το όνομα Νίκος Ζορμπάς ασφαλώς δεν «λέει» τίποτα. Για τους παλιότερους όμως λέει πολλά και καθόλου υπερβολικά…
To καλοκαίρι λοιπόν του 1996 έφευγε από τη ζωή ο βουλευτής που σημάδεψε με ανεξίτηλα χρώματα την ιστορία του νησιού.
Προδικτατορικά τρεις ήταν οι βουλευτές που κυριαρχούσαν στο πολιτικό στερέωμα του νησιού. Ο Ζορμπάς με την Ένωση Κέντρου του γέρο Παπανδρέου, ο Μαυριδόγλου με το ίδιο κόμμα που στο τέλος τα έκανε «σαλάτα» στην αποστασία και ο Λεωνίδας Μπουρνιάς με την ΕΡΕ, την πρόγονο της Νέας Δημοκρατίας.
Και από τους τρεις όμως εκείνος που ξεχώριζε ήταν ο Ζορμπάς τον οποίο οι πιο παλιοί θυμούνται ακόμα και σήμερα με αγάπη. Ακόμα και οι προερχόμενοι από την ΕΡΕ είχαν να πουν ένα καλό λόγο για τον Νίκο Ζορμπά. Και ήταν κάτι πρωτοφανές για τα χρόνια εκείνα καθώς ο φανατισμός ήταν μεγάλος.
Η γενιά μου, μπορεί να ήμασταν παιδιά και έφηβοι τον καιρό που μεσουρανούσε ο Ζορμπάς, αλλά θυμόμαστε με πόση αγάπη και συγκίνηση μιλούσαν όλοι και τότε για τον βουλευτή. Και όχι μόνο οι οπαδοί και ψηφοφόροι του Κέντρου, αλλά όλοι. Γιατί σε κανέναν δεν έκλεινε την πόρτα του σε αντίθεση με τους άλλους. Και εξυπηρετούσε όποιον μπορούσε χωρίς να κοιτάζει κομματικές ταυτότητες. Όλοι τον θεωρούσαν σαν ένα καταφύγιο και εκείνος ποτέ δεν τους πρόδωσε.
Και μαζί με τον Ζορμπά πέθανε και εκείνη η γενιά των πολιτικών που μπορεί να είχε πολλά μειονεκτήματα όμως είχε και μία ντομπροσύνη που δεν βρίσκεις σήμερα. Εικόνα είχαν τον Ζορμπά σε πολλά σπίτια και έπιναν νερό στο όνομά του. Η αγάπη του κόσμου ήταν κάτι το πρωτοφανές και μάλιστα μία αγάπη που διαρκούσε πολλά χρόνια. Αιωνία η μνήμη του.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Η φωτό από προδικτατορική προεκλογική συγκέντρωση στα Θυμιανά.
