Η αλήθεια είναι ότι τις θυμάμαι πλέον όταν γίνεται… σεισμός.
Λέω έγινε σεισμός στην Σάμο και δεν έπεσαν τα ερείπια στον Χριστό. Έγινε σεισμός στην Σμύρνη και άντεξαν. Τώρα έγινε στα σύνορα Τουρκίας - Συρίας και πάλι δεν έπεσαν.
Μου το θύμισε η Ευγενία Κώττη, με ένα άρθρο της, που αφού επεσήμανε τα χάλια μας στην… Σαρακήνα, σημείωσε ότι δεν υπάρχει δημοσιογράφος στη Χίο, που να μην ασχολήθηκε με το θέμα.
Ανέτρεξα λοιπόν στο αρχείο μου, αυτό που εν πάση περιπτώσει την έχει… γλυτώσει και βρήκα την αφεντομουτσουνάρα μου να… καμαρώνει κρατώντας στα χέρια μια «Χιώτικη φωνή» την εφημερίδα που εκδίδαμε τότε μια φορά το μήνα στον Σύλλογο Χίων Σπουδαστών στην Αθήνα και έγραφε για τις προβληματικές πολυκατοικίες, Χριστού Βαρβασίου, που έχουν απασχολήσει την Βουλή, στην κυριολεξία πάνω από… 100 φορές!
Σε μια άλλη φωτό είναι ένα σμάρι από κόσμο, προσέξτε τότε πόσα… μαύρα μαλλιά υπήρχαν, να μου μιλάνε, γιατί άλλο για τα «σαπάκια» που τους είχε φτιάξει η χούντα το 1971.
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος… 1978 και από τότε οι κατοικίες αυτές ήταν για… γκρέμισμα.
Να μην τα πολύ λέμε. Πέρασε παρά λίγο μισός αιώνας και ένα πρόβλημα που αναδεικνύονταν τότε δημοσιογραφικά παραμένει με κάποιες… διαφορές.
Οι τότε κάτοικοι ή έφυγαν από την ζωή ή έφυγαν από τα «σαπάκια». Κάποιοι αναγκαστικά έμειναν και επισκεύασαν ότι μπορούσαν, άλλοι τα ενοικίασαν σε συνανθρώπους φτωχών έως καθόλου βαλαντίων και το Κράτος έκανε την… καλύτερη δουλειά. Τα… μεταβίβασε στους πολίτες και έτσι τους μεταβίβασε στην ουσία φέρετρα, που τα παρουσίασε ως σπίτια.
Και τώρα θα ρωτήσει κανείς, η λύση ποια είναι;
Είναι πολιτική και βρίσκεται στα χέρια του Νότη Μηταράκη. Ή ασχολείται και το λύνει ή το αφήνει να το πάρει ο… επόμενος. Μια ανάλυση κάνει ο πρόεδρος του τοπικού ΤΕΕ. https://www.alithia.gr/politiki/politiki-voylisi-kai-thesmiko-plaisio-gia-na-vrethei-lysi-gia-tis-polykatoikies-varvasioy
Δεν την επαναλαμβάνω λοιπόν, είναι απολύτως σωστή.
Εγώ απλά επισημαίνω μια άλλη παράμετρο. Στα ερείπια αυτά δεν μένουν μόνο άνθρωποι, που κινδυνεύει η ζωή τους ανά πάσα στιγμή. Στέκονται κάτω από αυτές δεκάδες παιδιά κάθε μέρα. Μαθητές βρίσκονται μέσα σ’ αυτές και τις χρησιμοποιούν ως καπνιστήριο ή… ανταλλάσσουν μαθήματα.
Τα «σαπάκια» αυτά γειτνιάζουν, με ότι αυτό σημαίνει, με δύο μεγάλα Λύκεια του νησιού μας!
Θα περιμένουμε μήπως και ξεκολλήσει κανένα κομμάτι πάνω τους, όπως έγινε στην Σάμο, που κλάψαμε δυό παιδιά και…κλάψαμε στη συνέχεια και τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού ότι θα νομοθετηθεί η εύκολη απαλλαγή μας από τα ερείπια;
Υ.Γ.: Μας ενοχλεί πολλές φορές η σύγκριση, αλλά αυτή αδέλφια είναι η αλήθεια. Δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από μια Τουρκία, που βρίσκεται… δυτικότερα. Κι΄αυτοί ξέρανε για τις άνευ τσιμέντου και σιδήρων κατοικίες και δεν μιλούσαν. Έτσι κι’ εμείς δεν μιλάμε 50 χρόνια για τα «σαπάκια» στον Χριστό Βαρβασίου. Μέχρι να γίνει ένας σεισμός.
