Είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις της τοπικής τηλεόρασης.
Έχετε την ευκαιρία να την δείτε την Πέμπτη στις 7.00 και στις 11.00 μ.μ. στην Αλήθεια ΤV στην εκπομπή «Αυτοπροσώπως».
Καλεσμένος σ’ αυτήν είναι ο εθνομουσικολόγος Δημήτρης Γιαννιώδης.
Ένας συμπατριώτης μας, που δεν ήξερε την Χίο, και που σήμερα δεν λέει μόνο «ήρθα σαν ξένος και φεύγω Χιώτης» αλλά στην ουσία ήρθε και θα φύγει ποτέ.
Η ζωή του Δημήτρη Γιαννιώδη είναι αυτό που λέμε μυθιστορηματική.
Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1989 από μητέρα Βελγίδα και πατέρα Έλληνα. Έμαθε ελληνικά μόνος του και σπούδασε Ανθρωπολογία. Ψάχνοντας τις ρίζες του ανακάλυψε ότι ο παππούς του πατέρα του γεννήθηκε στον Δαφνώνα της Χίου, την οποία αποφάσισε να επισκεφθεί, όπως και το χωριό του, για το οποίο από τη χώρα ξεκίνησε να πάει με τα… πόδια.
Δένεται με το νησί και τον τραβάει η εθνομουσικολογία την οποία σπουδάζει στο Παρίσι, ενώ ανακαλύπτει τον πλούτο που κρύβεται μέσα στα παραδοσιακά τραγούδια της Χίου και τους χορούς της. Αρχίζει να τα καταγράφει πρωτογενώς με συνέπεια και εργασία μαμουνιού» δίνοντας βάρος στο υλικό, όπως εκφράζεται μέσα από απλούς ανθρώπους, στα καφενεία, στα πανηγύρια, στους αμανέδες.
Από το 2018 καταγράφει και το δημοσιοποιεί στην σελίδα mouseion chios, γιατί πιστεύει ότι η δημοσιοποίηση βοηθάει στην διάσωση. Μάλιστα για να το κάνει αυτό (ευκαιρία να καταλάβουμε πώς δουλεύουν τα Πανεπιστήμια στην Ευρώπη και πόσα έτη φωτός μας χωρίζουν από αυτά) το Πανεπιστήμιο του στο Παρίσι χρηματοδοτεί την μεταπτυχιακό του με θέμα «Η παραδοσιακή μουσική και τα τραγούδια της Χίου».
Όχι μόνο με βοηθούν οικονομικά λέει στον Γιάννη Τζούμα αλλά μου καλύπτουν και τα… «κολλητικά» στα πανηγύρια.
Από το 2018 ο Δημήτρης ερωτευμένος με αυτό που κάνει βρίσκεται 8 μήνες στη Χίο και 4 στο Παρίσι, που τώρα του λέει να επεκταθεί και στα παραδοσιακά τραγούδια της Μικρασίας.
Και τι σημασία έχει αυτή η πρωτογενής καταγραφή; Τον ρωτάμε και η απάντηση βρίσκεται στον τίτλο.
«Μα αυτά τα ακούσματα, αυτές οι χορευτικές φιγούρες είμαστε εμείς, είναι ο πολιτισμός μας. Ο πολιτισμός είναι σαν τα βλέφαρα μας. Είναι τόσο κοντά στα μάτια μας, που δεν τα βλέπουπε».
Αφήστε που υπάρχουν για να τα προστατεύουν θα συμπληρώναμε.
