Για την ακρίβεια δεν ανοίγουν πλήρως… αφού μπορείς να καταθέσεις, να μεταφέρεις, να πληρώσεις, τα λεφτά σου όμως, που τα έδωσες προς φύλαξιν, για να μην τα έχεις στη χύτρα θαμμένα στο χωράφι δεν μπορείς να τα πάρεις.
Όμως κατ’ αρχήν ας το δούμε θετικά, συνάμα όμως και προσγειωμένα, οι Τράπεζες δειλά ανοίγουν ξανά, αλλά τώρα που μάθαμε που είναι το κλειδί κλείνουν ξανά και με πάταγο. Μπροστά μας είναι η ψήφιση των μέτρων την Τετάρτη και μια Κυβέρνηση Χαϊκάλη… που δεν αντέχει να βγάλει το μήνα, συνεπώς ή θα σοβαρευτούμε και δεν θα αρχίσουν οι εκπτώσεις ή το κλωτσίδι κάθε άλλο παρά το γλυτώσαμε.
Και πρώτη πράξη σοβαρότητας είναι ότι αν χάσει τη δεδηλωμένη ο Πρωθυπουργός, πρέπει να πάμε σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού, η ελληνική γλώσσα είναι πλουσιότατη για να βρούμε το όποιο όνομα, με εκλογές σε ένα ορίζοντα, που τουλάχιστον να πατήσει η χώρα στα δάκτυλα, γιατί για τα πόδια θέλουμε τουλάχιστον μια πενταετία. Στα περί σοβαρότητας αν κάποιοι το θεωρούν υπερβολικό ας αναλογιστούμε όλοι μαζί, ότι δεν υπάρχει τίποτα χωρίς κόστος. Τα στοιχεία είναι επίσημα και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Το δεκαήμερο ελεύθερης μετακίνησης επιβατών στην Αθήνα, ως μέτρο ανακούφισης από τα capital controls, κόστισε 10 εκατ. ευρώ. Τον Σεπτέμβριο ξέρετε, ανεξάρτητα από το πόσο θα τα έχουμε καταφέρει να πατήσουμε, στα δάκτυλα είπαμε, πρέπει να ανοίξουν τα Σχολεία και σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Παιδείας τα κενά σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση υπολογίζονται σε 25.000. Μιλάμε για Δασκάλους, για Φιλόλογους, Φυσικούς, Μαθηματικούς. Ποιος θα τους προσλάβει αυτούς και με τι θα πληρωθούν, με τα 10 εκατ. ευρώ που φεσώσαμε τις Αστικές συγκοινωνίες για να παίζουμε το παιχνίδι του τσάμπα;
Αλήθεια, για κάνουμε κι’ εμείς λίγη χρήση του δεύτερου εθνικού μας σπόρ, σπάζοντας πλάκα, γιατί δεν επεκτάθηκε το μέτρο και στην Ακτοπλοϊα; Μα εκεί έχουμε να κάνουμε με ιδιώτες… Η πρώτη στιγμή εθνικής σοβαρότητας θα υπάρξει από την ώρα που θα συνειδητοποιήσουμε ότι και το Κράτος διέπεται από τους ίδιους οικονομικούς κανόνες, ότι δεν πληρώνει ο διπλανός τον πληρώνομε όλοι μαζί. Αρα με δεδομένα αυτά τα προβλήματα, που είναι δεκάδες, καθόλου να μην μας ξεθαρρεύει το μισάνοιγμα των Τραπεζών, γιατί αύριο χωρίς αλλαγή κεφαλής μπορεί να βρεθούμε σε χειρότερο σημείο απ’ το σημερινό. Και πως θα τα καταφέρουμε με μια Κυβέρνηση ειδικού σκοπού;
Μα γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή, εκτός αν αυτή είναι νέες εκλογές, για να μας πάρουνε οι δανειστές με τις πέτρες… από την οποία θα βγεί το ίδιο αποτέλεσμα, εκτός αν νομίζει κανείς πως θα μας έρθει η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
Βέβαια αυτό επιβάλλει έχοντας γνώση της κατάστασης που βρίσκεται η χώρα, αμφιβάλλω πολύ για το τελευταίο, να ομονοήσομε έστω μια φορά μετά το 1940. Δεν είναι εύκολο γιατί πρέπει να αντιπαλέψομε τα γονίδια μας. Την Ανοιξη του 1925 στο Ναύπλιο, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, γράφει στον Παπαφλέσσα, τα γραπτά ξέρετε μένουν: «Δεν θέλουμε να εννοήσουμε ότι τίποτε δεν εκάναμε νικήσαντες τους Τούρκους αν δεν νικήσουμε το μεγαλύτερο πάθος μας, την διχόνοια»
Υ.Γ. Το πρώτο εθνικό μας σπόρ… παραπέμπει σε μια μαλακή λέξη και δεν γράφεται
