Έτσι, χειμώνιασε και με την ώρα… Έτσι όπως χειμώνιαζε τα παλιά χρόνια πριν ακόμα καθιερωθεί η θερινή ώρα για εξοικονόμηση ενέργειας. Μάλιστα, άσχετα αν αλλάζει ή όχι η ώρα, δεν είναι λίγοι εκείνοι από τους παλιούς που «μετράνε» τη μέρα με τον ήλιο. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, αφού τους χειμωνιάτικους, έτσι κι αλλιώς επιστρέφουμε στα καθιερωμένα. Κάτι σαν τους παλαιοημερολογίτες, οι οποίοι μπορεί να ακολουθούν το δικό μας ημερολόγιο, θρησκευτικά όμως ακολουθούν το δικό τους…
Στα κανονικά της όρια λοιπόν και η ώρα μας, με το φως της ημέρας να διαρκεί πολύ λιγότερες ώρες με το αντίστοιχο του καλοκαιριού και τα βράδια να είναι απέραστα, που λέει ο λόγος. Ιδιαίτερα για τους μοναχικούς ανθρώπους ή για τα ζευγάρια εκείνα που έχουν μείνει μόνα καθώς τα παιδιά τους ξενιτεύτηκαν. Και αφού βραδιάσει κανείς τώρα πια, στις μέρες μας, να μην ανοίγει ή να μην κτυπά την πόρτα τους. Και βέβαια είναι αβάσταχτη αυτή η μοναξιά. Να μην μπορείς να δεις έναν άνθρωπο, να «πιάσεις» μια κουβέντα μαζί του, έστω περί ανέμων και υδάτων, να αισθάνεσαι εντελώς μόνος…
Έτσι οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, καταφεύγουν στην τηλεόραση που είναι τώρα πια η μοναδική συντροφιά τους. Καλή είναι, δεν λέω, αλλά όταν δεν ανοίγεις και το στόμα σου να πεις μια κουβέντα, ποια η ομορφιά της ζωής; Οι βεγγέρες, που ήταν παρηγορητικές, τώρα πια ανήκουν στο παρελθόν. Οι περισσότεροι κλειστήκαμε στο καβούκι μας. Η συντροφικότητα άλλων χρόνων πήγε περίπατο. Μπορεί να εξελιχθήκαμε αδέλφια, όμως απομονωθήκαμε κιόλας και ήταν ό,τι το χειρότερο. Ειδικά αυτά τα βράδια του χειμώνα. Τι να κάνουμε όμως; Το παλεύουμε…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Χαράλαμπος Σαχτούρης: Καλημέρα, Δημήτρη. Άρτι εκ Λέσβου αφιχθείς, έσπευσα να παραλάβω και να διαβάσω το τελευταίο έξοχο πόνημά σου, για τον αγαπημένο μας Γ. Διλμπόη. Τι να σου πω; Ξεπέρασες θαρρώ και τον γράφοντα εαυτό σου. Φώτισες ολόπλευρα κι ανέδειξες όχι μόνο τις σημαντικές διαστάσεις της προσωπικότητας του φίλου και οδηγητή μας (που δεν ήσαν λίγες), αλλά και πολλά ήσσονος, για τους πολλούς, σημασίας πράγματα, της καθημερινότητάς του. Έτσι αναδείχτηκε η πολυσύνθετη προσωπικότητά του και η ακατάλυτη δυναμική της παρουσίας του εντός μας. Ευφυές το εύρημά σου να γραφτούν και οι απόψεις κι άλλων ανθρώπων, για να εμφανιστούν και κάποιες άλλες, όχι πολύ γνωστές, πτυχές της προσωπικότητάς του. Δέξου και τα δικά μου ταπεινά συγχαρητήρια!
