Πέρασαν 14 χρόνια. Η Χίος ξύπνησε στις 15 Δεκεμβρίου 2001 κεραυνοβολημένη. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV για πρώτη φορά στην ιστορία της, βγήκε με μια ασπρόμαυρη μακέτα, που πληροφορούσε για το γεγονός, που έκανε τον γύρο του Χιακού κόσμου.
Ο Γιώργης Καλουτάς, πρώτος αιρετός Νομάρχης του νησιού, σε ηλικία μόλις 45 χρόνων, δεν ήταν πιά στην ζωή. Ο ακάματος εργάτης, ο οραματιστής, ο σεμνός πολιτικός, ο άνθρωπος του… αύριο και της ουσιαστικής λεπτομέρειας, είχε αψηφήσει μόνο μία, τις προειδοποιήσεις της καρδιάς του. Η Χίος άλλαξε σελίδα, αλλιώς δεν μπορούσε να γίνει, η ζωή είναι συνυφασμένη με τη συνέχεια και το «Ουδείς αναντικατάστατος» είχε και εδώ την εφαρμογή του. Όμως η επόμενη που γύρισε, και για τα επόμενα 50 χρόνια, θα φέρει τη σφραγίδα του ανθρώπου, που είδε την ουσία της πολιτικής, ότι αυτό δηλαδή που προέχει δεν είναι τα ψηφαλάκια του σήμερα, αλλά η πρόοδος… αύριο. Γιατί ο Γιώργης Καλουτάς αυτό ακριβώς έβλεπε, το… αύριο.
Σώμα χωρίς φλέβες είναι αύριο νεκρό και φλέβες για ένα νησί είναι οι οδικοί του άξονες. Προ Καλουτά το ταξίδι οδικώς στη Βόρεια Χίο ήταν Οδύσσεια, σήμερα στη Βολισσό είμαστε ξεκούραστοι σε 40’, σήμερα ήρθε ο Μπελέγρης και κουβάλησε την Regata στα Λημνιά, που έστησε ο Λαμπρινούδης. Χωρίς τη φλέβα, τον δρόμο, τίποτα δεν θα γίνονταν. Προ Καλουτά το ταξίδι στα Μεστά ήταν… Ιλιάδα, σήμερα είσαι εκεί ξεκούραστα σε 30’. Ο στόχος του εδώ δεν ήταν μόνο ο δρόμος, ήταν η αρτηρία. Ο Καλουτάς είδε αυτό που θα δούμε εκ των πραγμάτων σε 20 χρόνια από σήμερα. Την οικονομική ανωμαλία, να συνδέουμε ακτοπλοϊκά τη Χίο με την λογική της Ανατολής ενώ το νησί εθνικά βλέπει τη Δύση. Το Πειραιάς – Χίος θέλει 7-8 ώρες βράδυ, το Λαύριο – Μεστά 3 ώρες μέρα. Τίποτα απ’ αυτά δεν θα γίνονταν χωρίς ο Καλουτάς να ξεκίναγε το λιμένα των Μεστών και χωρίς τον σημερινό οδικό άξονα, που για να τον φτιάξει απαλλοτρίωσε τη… μισή νότια Χίο, με ότι συγκρούσεις αυτό σημαίνει. Την εποχή που… λεφτά υπήρχαν, ο Καλουτάς έβλεπε τη… γύμνια του Βασιλιά και έστηνε το «Κέντρο» που φέρει σήμερα το όνομα του και που κάποτε θα γίνει αυτό που οραματίστηκε, είδε τα κεσάτια του Δημοσίου και έστησε στο «Κολέγιο» το νέο Διοικητήριο, που κάποτε θα γίνει. Μετράτε χρόνια και απόσταση; Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες για το όραμα ενός πολιτικού, που ξεκινούσε με τις αρχές: μελέτη, προγραμματισμός, χρονοδιάγραμμα, χρηματοδότηση, χωρίς να βάζουμε το δάκτυλο στο μέλι, υλοποίηση. Θα περιοριστούμε όμως σε κάτι άλλο.
Ο ηγέτης δεν αφήνει μόνο πίσω του τη σφραγίδα του έργου του αλλά και τους ανθρώπους που ενέπνευσε μ’ αυτό και με τη στάση ζωής του. Με τον κίνδυνο να αδικήσουμε κάποιους, αλλά με τη σιγουριά ότι δεν είναι στις προθέσεις μας, δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε τον σημερινό Αντιπεριφερειάρχη. Ανεξάρτητα αν ο δυναμικός χαρακτήρας του Στ. Κάρμαντζη συγκρούστηκε μετωπικά κάποια στιγμή μ’ αυτόν του Καλουτά, δεν αναιρεί την ουσία ότι ο δεύτερος διέκρινε τις ικανότητες του. Ο επίσης στενός συνεργάτης του Γιάννης Κοσμίδης , κόσμησε στην κυριολεξία το Κοινοβούλιο. Ο Γιάννης Γαϊσίδης, που πήρε το τιμόνι του Νομού στην θύελλα, μετά τον θάνατο του, ήταν από τις πιο ουσιαστικές, ήπιες και σεμνές, αλλά δυστυχώς «ολιγόχρονες» πολιτικές παρουσίες του τόπου. Ο Γιάννης Μανδάλας διοικεί σήμερα το βαρύ πυροβολικό της ΕΜΧ την Μediterra, ο Γιώργης Πλακωτάρης σηκώνει σήμερα στους ώμους του τα ΕΣΠΑ όλου του Β. Αιγαίου και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Αυτός ήταν ο Γιώργης Καλουτάς, σε ένα φτωχότατο άρθρο, για την σφραγίδα που άφησε όχι τόσο πολλά για το χθές αλλά για το… αύριο.
Υ.Γ Και κάτι προσωπικό. Ο Γιώργης Καλουτάς ήταν από τους λίγους πολιτικούς, που σεβάστηκε την αρχή μου, ότι ο δημοσιογράφος ακόμα και σε μικρούς τόπους, για να μπορεί να λειτουργήσει δεν μπορεί να έχει «κολλητιλίκι» με κανέναν.
