Κλεισμένος σαν τον Σύρο ποντικό στο χρυσό παλάτι του, δεν μπορεί σαν όλα τα… ζωντανά κοιμάται. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον "ηγέτη" μιας χώρας, που για να συνεχίσει γατζωμένος στον θρόνο, έμεινε χωρίς… λαό. Ισχύει και για τους σαλονοθρεμένους ηγέτες της Δύσης, έτοιμους ανά πάσα στιγμή να εκφωνήσουν δεκάρικους υπέρ των δικαιωμάτων, των δικών τους φυσικά, και των συμφερόντων που εκπροσωπούν, που κατ’ ανάγκην δεκάρα δεν δίνουν αν συμπίπτει με του λαού τους.
Κι’ αυτοί δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα τα κλείσουν τα μάτια τους και θα παραδοθούν στην αγκαλιά του Μορφέα. Ας πάρουν εκεί λοιπόν μαζί τους αυτή τη φωτογραφία, ας το κάνουν πριν σκεπάσουν για τον ύπνο το δικό τους παιδί ή το εγγόνι τους. Είναι ένα απ’ τα παιδιά που ξερίζωσαν, για να επιβάλλουν με το ζόρι τη Δημοκρατία του πετρελαίου τους. Ένα από τα παιδιά που δεν κατάφεραν να περάσουν απ’ τον Τσεσμέ στη Χίο, δεν μπόρεσαν να διαβούν μια «στενή λωρίδα νερού» σύμφωνα με την κυρία Μέρκελ, δεν μπόρεσαν να μπούν στο πλοίο νόμιμα, γιατί νόμιμα είναι στην Τουρκία, να πάνε στην ευχή του Θεού ή του Αλλάχ, στην αγκαλιά της Δύσης. Γιατί εκεί η ίδια τους καλεί εδώ και αιώνες και τώρα, όχι πιά από στόμα σε στόμα, αλλά με τη δύναμη του διαδικτύου. Ποιός στραβός δεν βλέπει την διαφορά πολιτισμών και επιπέδου, ποιός δεν βλέπει ότι γύρω τους σφυρίζουν βόμβες και στα κινητά σφυρίζουν οι Σειρήνες της Δύσης;
Μα όλα έχουν ένα περιθώριο. Σωστό, γι’ αυτό και υπάρχει ο μέχρι σήμερα διαμορφωμένος πολιτισμός σχέσεων. Δεν μπορούμε, φρακάραμε, μείνετε εκεί, αλλάξτε εκεί. Αυτό όμως γίνεται από οργανωμένες κοινωνίες με στιβαρές κυβερνήσεις και αυτές, αν εξαιρέσει κανείς την Ελλάδα, που είναι μια χώρα μπάχαλο, οι άλλοι διαθέτουν. Ούτε ένας πρόσφυγας – μετανάστης δεν θα μπεί στη Γερμανία, μόλις συμπληρωθεί ο αριθμός εργατών που θέλουν. Ούτε ένας δεν θα φύγει από την Τουρκία όταν γνέψει ο Σουλτάνος. Δίπλα μας υπάρχει Κράτος, δίπλα ο ψαράς που δεν θα βάλει στην πρύμνη της βάρκας του το Τουρκικό σημαιάκι, θα βρεθεί στη στενή να κάνει το μεζέ στα τσιμπούρια. Αν ήθελαν δίπλα μας δεν θα ξεκόλλαγε στρείδι απ’ τον Τσεσμέ, όχι ολόκληρος αποβατικός στόλος. Δεν θέλουν όμως, όλη αυτή η ιστορία τους βολεύει και εκτός της πολιτικής έχει αναπτυχθεί γύρω από το Προσφυγικό ένα δίκτυ συμφερόντων, όπου βουνά δεν είναι τα πιλάφια, αλλά τα λεφτά.
Θέλετε μια υπόθεση εργασίας; Ολοι οι πρόσφυγες απέναντι είναι απένταροι. Ε, τότε το πρόβλημα θεωρείται λήξαν. Να γιατί πρέπει να πάρουν όλοι οι μεγάλοι της ιστορίας αυτή τη φωτογραφία στο κρεβάτι τους. Και μην πεί κανείς ότι είναι αναίσθητοι. Και ο Ορέστης, ο γιός του Αγαμέμνονα, αφού τους έλκει, φουρτούνα τους, η αρχαία Ελλάδα, κατά πως λέει ο Αισχύλος, την έπεσε για ύπνο, αλλά οι Ερινύες δεν τον άφηναν ήσυχο για τον φόνο της μάνας του της Κλυταιμνήστρας. Πάρτε λοιπόν μεγάλοι τις Ευμενίδες αυτές μαζί σας, θέλοντας και μη και καλό… ύπνο.
Υ.Γ. Οι παρατηρητικοί αναγνώστες, θα θυμούνται που γράφαμε ότι σε λίγο θα μαζεύουμε πτώματα στο Αιγαίο, όχι μόνο λόγω καιρικών συνθηκών, αλλά γιατί οι απέναντι ξέμειναν από βάρκες της ωφελειάς. Ο μικρός της φωτογραφίας αλλά και οι άλλοι πέντε πνιγμένοι της «βάρκας» δεν έφεραν καν σωσίβια.
