Ο γείτονας Σουλτάνος είναι ηγέτης, αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Το ότι είναι ιδιότυπος Δικτάτορας δεν αναιρεί τον ηγετικό του ρόλο, ούτε το αναμφισβήτητο λαϊκό του έρεισμα. Γνωρίζει επίσης τι σημαίνει κλιμάκωση στην πολιτική, ξέρει καλή «πολιτική μπάλα» γι’ αυτό και τρέμω κάθε φορά στην ιδέα όταν επίκειται συνάντηση του με τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι σαν να ετοιμάζεται κανείς να δεί τον αγώνα Ολυμπιακού – Βαρβασιακού, αφού το μόνο κοινό τους είναι η μπάλα και η κατάληξη των ονομάτων τους.
Ευχής έργον θα είναι όσο ο… φιλαλήθης παραμένει Πρωθυπουργός, να μην έχει πολλά – πολλά και κυρίως κατ’ ιδίαν με τον Ερντογάν.
Πάμε όμως στην τελευταία δήλωση του περί Λωζάνης, για να δούμε την κλιμάκωση και να ψάξουμε μαζί που το πάει. Ξεκίνησε με την… ιστορία, συνέχισε με… γενικότητες και έγινε… συγκεκριμένος, μιλώντας για… βελτίωση της συνθήκης, που λάθος μέσα στο κεφάλι μας την έχουμε συνδέσει με τα νησιά του Αιγαίου. Αφορά και αυτά, αλλά καθορίζει στην ουσία όλα τα σύνορα της Τουρκίας στην μετά Κεμάλ εποχή.
Τώρα ο Ερντογάν μόνο χαζός δεν είναι. Βελτίωση… Συνθηκών δεν υπάρχει, υπάρχουν νέες Συνθήκες μετά από πολεμικές συγκρούσεις και τελευταίο παράδειγμα για μας το Κυπριακό. Σημειώστε πόσοι Κύπριοι Πρόεδροι θα το κουβεντιάσουν ακόμα με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων. Ότι παίρνει ο Στρατός, το παίρνει πίσω μόνο ο Στρατός. Αυτό το αξίωμα ισχύει απ’ την εποχή, που ο άνθρωπος κατακτούσε ή υπεράσπιζε την πατρίδα του με τόξα και βέλη.
Συνεπώς που το πάει ο Ερντογάν; Υπαινίσσεται πόλεμο με την Ελλάδα;
Νομίζω πως όχι. Ο Ερντογάν έχει πόλεμο μέσα στη χώρα του και εκτός, με τους Κούρδους (εκτός απ’ τους δικούς του, που κάνουμε λάθος αν νομίζουμε ότι ξεμπέρδεψε) η δε Συνθήκη της Λωζάνης καθορίζει και τα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, δίνοντας μάλιστα τη Μοσούλη στην άλλη πλευρά.
Ο Ερτογάν με την… βελτίωση της Συνθήκη της Λωζάνης, λέει καθαρά σε Αμερικανούς και Ρώσους, να μην ετοιμάζονται να στηρίξουν το Κουρδικό Κράτος, που θα ξεπεταχτεί μετά το τέλος του πολέμου στη Συρία.
Μα θα τελειώσει ποτέ ο πόλεμος αυτός; Δεν υπάρχει πόλεμος, που να μην τελείωσε. Αν Τραμπ – Πούτιν τα βρούν στο θέμα της Συρίας, με τον Ασαντ να παραμένει στη θέση του για να… πεθάνει αργότερα. Αν ο Τράμπ κάνει το κορόϊδο με την Κριμαία, με τον λόγο του Πούτιν ότι μέχρι εδώ ήταν, οι επόμενοι Ρωσόφωνοι μπορεί να περιμένουν, οι Κούρδοι χαράξουν τα σύνορα τους μέσα στην… Τουρκία.
Αυτό λοιπόν που λέει ο Ερντογάν στους μεγάλους, είναι ότι θα ησυχάσουν με την Συρία και θα τους αρχίσει στις φάπες η Τουρκία.
Το πρόβλημα είναι ότι καμιά φάπα μπορεί να πέσει και από την από εδώ μεριά.
Υ.Γ. Όχι δεν μας την χαρίζει ο Ερντογάν, απλά στην παρούσα φάση δεν χτυπάει για μας η καμπάνα της Λωζάνης. Για την περίπτωση μας ο Ερντογάν ακολουθεί την λογική… Οζάλ. Ψάξτε πότε είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα η Τουρκία για τα νησιά, τα στέλνει η Ελλάδα στην Τουρκία μόνη της. Ηδη έχουμε 10% μείωση πληθυσμού και σε άλλα 30 χρόνια όταν όλοι οι σημερινοί ασπρομάλληδες θα βλέπουμε τα ραπανάκια ανάποδα, τα νησιά θα βρίσκονται με τον μισό πληθυσμό απ’ ότι σήμερα.
Δεν πειράζει όμως θα πληρώνει… 24% ΦΠΑ.
