Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια στα «Ναυτικά χρονικά» και στα εφοπλιστικά γραφεία, που σκέφτηκαν το αυτονόητο, γιατί είπαμε γενικώς και ειδικώς σαν κοινωνία αυτό… κυνηγάμε.
Να οργανώσουν δηλαδή μια Ημερίδα με τίτλο «Επιλέγω ναυτιλία» στη μάνα της ναυτιλίας, το νησί μας. Γέμισε το Ομήρειο και στους δύο ορόφους με νέα παιδιά, σπουδαστές και των δύο Ακαδημιών, φοιτητές του τμήματος ναυτιλίας και όχι μόνο του Πανεπιστημίου Αιγαίου, μαθητές των Ναυτικών Λυκείων.
Αλήθεια, πόσες φορές σκεφτήκαμε αυτό το δυναμικό ως προωθητική δύναμη, που θα μας βγάλει απ’ την κρίση; Εμείς σαν κοινωνία ασχολούμαστε με τα… σώψυχα μας, που θα μοιραστούν οι Αντιδημαρχίες, πόσες Χορωδίες, Χορευτικά και Συλλόγους θα δημιουργήσομε, για να είμαστε όλοι… αρχηγοί του εαυτού μας και άλλα σοβαρά.
Η Πολιτεία κεντρικά, αυτή κι’ αν κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Με την ελληνόκτητη ναυτιλία στην κορυφή του κόσμου, με μια κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη να κινεί και να ελέγχει το μεγαλύτερο εμπορικό δίκτυο στον κόσμο, με παράδοση αιώνων οργώματος των ωκεανών, συνεχίζει να κινεί τις Ακαδημίες με… χορηγίες, να στηρίζει τους Σπουδαστές με τα συσσίτια της Μητροπόλεως, να αρνείται σαν την στρουθοκάμηλο να δεί ότι μέχρι και οι Βούλγαροι άνοιξαν τις πόρτες της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης στις Ακαδημίες τους;
Είδαμε λοιπόν στο Ομήρειο εκατοντάδες παιδιά να ρουφούν αυτά που τους έλεγαν τα στελέχη των ναυτιλιακών Εταιρειών, να τους μεταφέρουν τις εμπειρίες τους, να τους δίνουν τις συμβουλές τους.
Και τα παιδιά παρακολουθούσαν με θρησκευτική ευλάβεια, γιατί είτε από ένστικτο, είτε από γνώση, καταλάβαιναν ότι δεν τους μιλούσαν χαρτογιακάδες των γραφείων αλλά θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί, περνώντας απ’ την κρισάρα, έμπειρων και τετραπέρατων Καραβοκυραίων, που διαλέγουν τους συνεργάτες τους όχι μόνο για το μυαλό τους αλλά και την ροή θάλασσας στις φλέβες τους. Τους είπαν πολλά, όλα ήταν χρήσιμα αλλά ας μας επιτραπεί να επικεντρώσουμε εμείς σε μια αναφορά Αρχικαπετάνιου, που θα πρέπει οι Σπουδαστές να την δέσουν… σκουλαρίκι.
Δεν προσλαμβάνουμε είπε ικανότητες και γνώσεις, προσλαμβάνουμε ήθος.
Τις ικανότητες θα τις αναπτύξουμε εμείς στο πλοίο, οι γνώσεις θα βγούν μόνες τους, από την εμπειρία, τον χρόνο και από τα λάθη, που μας κάνουν όλους σοφότερους αλλά το ήθος ή το έχει κάποιος ή δεν το έχει.
Και επειδή οι Σπουδαστές είναι όλοι έξυπνα παιδιά και επειδή αντιλαμβάνονται ότι η θάλασσα έχει πολύ ψωμί, αλλά δεν μπορεί να έχει για όλους και επειδή διακρίναμε εκεί μια αγωνία, άραγε θα βγώ απ’ την Σχολή αλλά θα μπαρκάρω, ας πάρουν υπ’ όψιν τους ότι οι εποχές άλλαξαν.
Οι Εταιρείες δεν είναι να ανάγκη να επιλέξουν ρισκάροντας τον γνωστό του γνωστού. Εχοντας μπροστά τους 100 – 200 αιτήσεις θα βάλουν ένα «σπίρτο» μπροστά σε ένα υπολογιστή και σε μια εβδομάδα, μελετώντας έναν – έναν τους υποψήφιους, από τον πλέον έμπιστο και αλάνθαστο ρουφιάνο, που υπήρξε ποτέ, το Facebook, θα μπορούν να δούν όχι τις ναυτικές γνώσεις, τους το είπαν στο Ομήρειο, αυτές έρχονται δεύτερες, αλλά το ήθος, τον χαρακτήρα, που βγαίνει φυσικά μέσα από τις σκέψεις του καθενός. Αν λοιπόν οι υποψήφιοι Αξιωματικοί Εμπορικού Ναυτικού έχουν την εντύπωση ότι θα τους δούν στο πλοίο κάνουν λάθος, θα τους δούν, τους βλέπουν ήδη πριν.
Σοβαρότητα λοιπόν χρειάζεται και στις γνώσεις και την συμπεριφορά.
Η ναυτιλία μπορεί να σώσει και τη χώρα και το νησί μας, αλλά οι Εφοπλιστές δεν έφτασαν τυχαία εκεί που είναι. Δουλειά έχουν να δώσουν πολύ αλλά θα δώσουν στους καλύτερους.
Υ.Γ. Καταλάβαμε καλά όλοι ότι η ανακοίνωση Τσάκου για δρομολόγηση εκπαιδευτικού πλοίου, δίνει στη Χίο ένα ασύγκριτο εργαλείο ανάπτυξης;
