Όσοι απορούν για τα γεγονότα ας σκύψουν στο… DNA μας.
Λαός της υπερβολής ακολουθούμε τα κάλεσμα της φύσης χαραγμένοι από το αποτύπωμα της.
Ηρεμία αλλά και θύελλα, γέλια μέχρι δακρύων και κλάμα όχι μόνο με τον δικό μας πόνο αλλά και του γείτονα.
Υπερβολικοί σε κάθε μας ενέργεια δεν νοούμε να… νοήσουμε πριν πάθουμε, διακατεχόμαστε από το σύνδρομο της Κόρης του πρωτομάστορα, που μόνο αν θυσιάζονταν στέριωνε το γιοφύρι, με την ίδια φυσικότητα που η Ιφιγένεια έπρεπε να περάσει πρώτα από το μαχαίρι του Μάντη Κάλχα για να φυσήξει ούριος άνεμος για την Τροία.
Έτσι αυτές τις μέρες γίνεται της… μπασκέτας.
Στον Άγιο Γιώργη τον Συκούση, είχε πέσει μία πριν τέσσερις μήνες αλλά ουδείς έδωσε σημασία, μέχρι να πέσει η μοιραία της Δασκαλόπετρας, για να περάσουν όλες οι υπόλοιπες από το… μικροσκόπιο της υπερβολής μας.
Απέναντι από την πεσμένη στον Άγιο Γιώργη ο Δήμος ξήλωσε και την άλλη κι’ ας χρειάζονταν γερανός για την αποκόλληση της, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι έχουν βρεί τον διάβολο τους για αθλητικές κυρίως εγκαταστάσεις, που ξαφνικά… βρώμισαν σε όλους μας.
Από τα δέκα τηλέφωνα που δεχόμαστε την ημέρα τα μισά αφορούν μπασκέτες που ξαφνικά γέρνουν.
Λοιπόν, με δεδομένο το DNA μας, που βεβαιώνει ότι η… μπασκετίτιδα θα κρατήσει μια εβδομάδα ας προσπαθήσουμε να βάλουμε κανόνες, με τους οποίους έχουμε μαλώσει από γεννησιμιού μας.
Όλα λύνονται αρκεί να σεβόμαστε τους κανόνες που εμείς βάζουμε.
Αγοράζουμε μια κονσέρβα ληγμένη; Όχι και ας τρώγεται ενδεχομένως μια χαρά.
Άρα το φύτεμα π.χ. μιας μπασκέτας έχει μια ημερομηνία λήξεως, οι τεχνικοί ξέρουν μια χαρά. Τελείωσε ο χρόνος; Ακολουθεί η αντικατάσταση. Το πρόβλημα είναι αν είμαστε ώριμοι να το κάνουμε ή αγνοούμε τα πάντα μέχρι να μας έρθουν στο κεφάλι.
Το 1994 ήμουν καλεσμένος σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην περίφημη Ντόιτσε Βέλε στην Κολωνία.
Μας ξεναγούσαν στα γραφεία, Στούντιο της Κρατικής Ραδιοφωνίας της Γερμανίας σε έναν Πύργο 17 αν θυμάμαι καλά ορόφων.
Εκεί κάποια στιγμή μας είπαν, ότι του χρόνου θα είχαν μετακόμιση γιατί σε επισκευή του κτιρίου βρέθηκε ότι κάποια μη εμφανή τμήματα του, περιείχαν αμίαντο, που ανακαλύφθηκε ότι είναι καρκινογόνος, άρα το κτίριο αποφασίστηκε να κατεδαφιστεί.
Αλήθεια, είμαστε σε θέση να πούμε το ίδιο πράγμα όχι για κρυμμένες ψευδοροφές αλλά για αμιαντοσωλήνες που μέχρι σήμερα φέρνουν νερό… λάτρας στις βρύσες μας;
Υ.Γ. Η Χιακή γή σκέπασε σήμερα ένα άξιο παιδί της. Ο Αντώνης Πρώϊος καλός οικογενειάρχης, άριστος στην τέχνη του, τίμιος στην δουλειά του, εργατικός, φιλικός, ευγενικός, έφυγε για πάντα αφήνοντας αυτά που αξίζει να αφήσει κανείς φεύγοντας.
Το πηγαίο χαμόγελο του, τις καλές πράξεις του και ένα θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία, την καλύτερη κληρονομιά στην άξια Μαρία του και τα παιδιά τους.
