Αγαπητέ Γιάννη, με αφορμή το δημοσίευμα σου- ρεπορταζ, από την κοπή της αγιοβασιλοπιτας του συνδέσμου εφέδρων αξιωματικών, χαίρομαι ιδιαίτερα που προβάλλεται δεόντως η ηρωική μορφή του γενναίου συμπατριώτη μας, έφεδρου λοχαγού Γεωργίου π. Ιωαν. Γκιάλα (αδελφού του ποιητή Γ. Βερίτη), ηρωικώς μαχομενου στο Ρίμινι (Ιταλίας) και πεσόντος στον αγώνα υπέρ της πατρίδος μας. Τον χώρο αυτό (Ρίμινι), επισκέφθηκα τον Ιούλιο του 1995 όπου, με τη συνοδεία Ιερέα, τελέσαμε τρισάγιο υπέρ των 117 Ελλήνων πεσόντων στο υπάρχον κοιμητήριο.
Αισθάνομαι ηθική ικανοποίηση που, με πρόταση μου, ο Δήμος Χίου, πριν από περίπου 2 χρόνια, εδωσε το όνομα του σε ανώνυμη οδό της γενέτειρας του γειτονιάς, πλησίον του Ι. Ναού Χριστού Βαρβασίου, όπου και εφημέρευε ο αείμνηστος πατέρας του, Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Γκιάλας, δάσκαλος, με καταγωγή τα Μεστά και την Έλατα.
Επίσης, με μεγάλη χαρά είδα ότι, στην εκδήλωση παρέστη και ο φίλος ιατρός ουρολόγος και Πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικης Εταιρίας κ. Γιάννης Κων/νου Γκιάλας, ανηψιός του ήρωα.
Θεωρώ επιβεβλημένο στο εγγύς μέλλον, ο Δήμος με το Ομήρειο και τον Φιλοτεχνικό Όμιλο, να διοργανώσουν μια εκδήλωση, αναφορικά με το έργο και την πνευματική διάσταση της προσφοράς που παρείχε ευεργετικά στην τοπική κοινωνία μας, αλλά και στο έθνος μας, η Χιώτικη οικογένεια του παπά Γιάννη Γκιαλα και τα παιδιά και εγγόνια του.
Και του χρόνου με υγεία !
Με εκτίμηση
Γιώργος Φωτ. Παπαδόπουλος