Είναι γεγονός ότι κάποια πράγματα τα καταλαβαίνουμε, όταν έχουμε ακόμα και λίγο μυαλό και δεν είμαστε σοφοί και υπάρχουν και κάποια άλλα που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε και ας μην είναι τόσο ακαταλαβίστικα… Και καλά είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για τη ζωή μας να τα διευκρινίζουν ώστε να τα καταλαβαίνουμε και να τα αποδεχόμαστε κι εμείς που έχουμε λίγο μυαλό. Βλέπετε, προϋπόθεση για την αποδοχή των όποιων αποφάσεων που εμπεριέχουν και απαγορεύσεις, είναι να τις καταλαβαίνεις…
Τι δεν κατάλαβα, λοιπόν, με αφορμή το τελευταίο απαγορευτικό και τον εξ αυτού περιορισμό στα σπίτια μας και το κλείσιμο της αγοράς, εδώ στη Χίο, γιατί σε άλλες περιοχές ήταν επιβεβλημένη. Δεν κατάλαβα αυτό το γκρι που κάλυψε τη χώρα από τη μια μέρα στην άλλη, ενώ μέχρι την προηγούμενη υπήρχαν οι περιοχές που ήταν κίτρινες, τουτέστιν υπό επιτήρηση. Και ήταν υπό επιτήρηση γιατί απλούστατα τα κρούσματα του τρισκατάρατου ήταν λίγα και μετρημένα. Με λίγα λόγια άντεχαν στην επιδρομή της πανδημίας. Μεταξύ αυτών και η Χίος στην οποία τα κρούσματα κυμαίνονταν από 1 μέχρι 3 ενώ υπήρχαν και μέρες που δεν είχαμε κανένα…
Όπως φαινόταν, δηλαδή, η πανδημία ήταν ελεγχόμενη κάτι που σήμαινε ότι, είτε προσέχαμε εμείς όλοι οι Χιώτες ιδιαίτερα, είτε ότι οι συνθήκες διαβίωσης στο νησί είναι τέτοιες που δεν επέτρεπαν στον κορωνοϊό να αρχίσει να κάνει πάρτι με ό,τι αυτό συνεπαγόταν. Και ενώ μια χαρά πηγαίναμε και ελπίζω το ίδιο να γίνεται και στο μέλλον ήρθε το γενικό απαγορευτικό και μας «έπιασε» κι εμάς…
Τι δεν καταλαβαίνω, λοιπόν… Γιατί έπρεπε αυτό το λεγόμενο λοκντάουν να είναι οριζόντιο και να υποστεί η οικονομική ζωή του νησιού, που δεν είναι και ρόδινη, τις συνέπειες ενός τέτοιου κλεισίματος; Από τη στιγμή που τα κρούσματα ήταν ελεγχόμενα. Αν διαπιστωνόταν ότι αυτά ξέφευγαν και όδευαν προς τα πάνω, ε, τότε ας μας κλείδωναν κι εμάς.
Ίσως κάποιοι αντιτάξουν το… «κάλιο γαϊδουρόδενε», και ίσως να έχουν δίκιο, όπως δίκιο μπορεί να έχουν και οι επιστήμονες που διέταξαν οριζόντιο απαγορευτικό. Και πάλι, όμως, όλα δεν εξαρτώνται από τον αριθμό των κρουσμάτων; Αυτοί οι αριθμοί δεν ήταν που υποχρέωσαν την κυβέρνηση να επιβάλει το απαγορευτικό; Και εδώ οι αριθμοί ήταν ελέγξιμοι, ας πούμε, αν και προχτές είχαμε 13…
Βέβαια τώρα πια έχουμε μπει κι εμείς στο καθεστώς απαγόρευσης αλλά μήπως όσοι έχουν τις τύχες μας (και τις οικονομικές) στα χέρια τους πρέπει να εκτιμούν καλύτερα τις καταστάσεις; Λέω, τώρα, και μπορεί να έχω και άδικο που δεν καταλαβαίνω, αφού δεν είμαι και ειδικός…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
