Περιήγησης συνέχεια στις Κυριακές του παρελθόντος μας, όπως κάθε Σάββατο, για να θυμηθούμε κάποιες από τις αγαπημένες μας συνήθειες που μπορεί να μην είχαν τίποτα το ιδιαίτερο, όμως τον καιρό εκείνο μας άρεσαν και μας συγκινούσαν. Είχαμε μείνει από την προηγούμενη φορά στις προμεσημβρινές συνήθειες που ήταν συνήθως ραδιοφωνικές, αφού δεν υπήρχε κανένα άλλο μέσο μαζικής ψυχαγωγίας τότε.
Εκτός, λοιπόν, από τις μουσικές εκπομπές του σταθμού της Βουδαπέστης και της Σόφιας ακούγαμε και το κρατικό ραδιόφωνο που είχε και το μονοπώλιο με ό,τι συνεπαγόταν κάτι τέτοιο από πολιτικής άποψης. Θυμάμαι, έτσι, την εκπομπή με τίτλο «Το θέατρο στο μικρόφωνο», του κυρίου Αχιλλέα Μαμάκη, εκεί κατά τις 10:30. Επρόκειτο για μία ειδησεογραφική ουσιαστικά εκπομπή που ασχολιόταν, βέβαια, με το θέατρο αλλά είχαμε την ευκαιρία να ακούμε και συνεντεύξεις μεγάλων ηθοποιών του. Ήταν μία επαφή με τα μεγάλα ονόματα του θεατρικού χώρου που μόνο τα ακούγαμε, ποτέ δεν τα βλέπαμε αλλά και που δεν έπαυαν να μας συγκινούν.
Ακριβώς στις 12:00 στο Δεύτερο Πρόγραμμα ακολουθούσαν οι διαφημιστικές εκπομπές των δισκογραφικών εταιρειών που μας ενημέρωναν για τα καινούργια λαϊκά τραγούδια που κυκλοφορούσαν. Και τι τραγούδια, ε; Ποιος, από εμάς τους πιο παλιούς, δεν θυμάται τις εκπομπές της «Columbia his masters Voice και capitol», της «Odeon parlofon», της «Polydor», αλλά και της «Λύρας»;
Για να έχουμε στη συνέχεια τα νέα ταλέντα με τον Γιώργο Οικονομίδη που συνοδευόταν από την σκαμπριόζα Ρένα Ντορ και τα αστεία της. Και είχαμε και τότε «ψώνια» που παρήλαυναν από τα μικρόφωνα επιδιώκοντας μια θέση στο τραγουδιστικό στερέωμα. Και είχαν και τη σχετική πλάκα τους... Και άντε να μη θυμηθείς και εκείνο το «Φίλοι μου αγαπημένοι, γεια σας και χαρά σας, γεια σας» του Οικονομίδη ο οποίος, ανεξάρτητα τι ήταν πολιτικά, είχε ένα μεγάλο ταλέντο ως κονφερανσιέ. Θα συνεχίσω όμως και το άλλο Σάββατο.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
