Όλα τα άλλα τα έχει το Μουσικό Σχολείο… αφού στην έλλειψη καθηγητών Μουσικής ήρθε να προστεθεί και η έλλειψη σίτισης, κάτι που προβλεπόταν λόγω της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του Σχολείου και των ωρών διδασκαλίας. “Δυστυχώς”, μας είπε ο Γιώργος Παπαδόπουλος, “είναι η τρίτη φορά που βγάζουμε το έργο σε δημοπρασία και ουδείς εμφανίζεται. Μερικοί επικαλούνται ότι ήταν μικρό το ποσό ανά μαθητή, καταφέραμε και το πήγαμε στα 5 ευρώ ανά άτομο, από τα υψηλότερα στην Ελλάδα, αλλά πάλι κανείς δεν εμφανίζεται. Άλλο εμπόδιο που επικαλούνται είναι ότι δεν έχουν ένα ειδικό πιστοποιητικό υγιεινής που ζητείται και που κατά τη γνώμη μου αποκτάται εύκολα. Ένα τρίτο είναι ότι δεν θα πληρωθούν, κάτι που δεν ισχύει, αφού τα χρήματα έχουν υπολογιστεί στον προϋπολογισμό του Δήμου. Δεν καταλαβαίνω”, κατέληξε ο Γ. Παπαδόπουλος, “τρεις φορές και αγνοούν 500 ευρώ ημερησίως για κάθε εκπαιδευτική ημέρα”. Το συνολικό ποσό που έχει προβλεφθεί για τη σίτιση των 100 περίπου μαθητών του Μουσικού Σχολείου είναι 65.300 ευρώ και μετά την 1η, άγονη για φέτος, δημοπρασία, όπως είπε ο κ. Παπαδόπουλος θα ακολουθήσει 2η σε ένα μήνα κι αν κι αυτή δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα τότε θα διερευνηθεί η δυνατότητα απ’ ευθείας ανάθεσης, φτάνει βέβαια να βρεθεί εστιάτορας που ενδιαφέρεται και πληροί τις προϋποθέσεις.
Επαγγελματία πάντως που ρωτήσαμε δίνει κάποιες πειστικές απαντήσεις: “Ο Δήμος δεν παύει να είναι Δημόσιο. Είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που τάισα και πρόσφυγες. Περιμένω ακόμα να πληρωθώ, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, αν έρθει… το ρισκάρουμε πια, θα μου πουν τόσα ο περσινός φόρος και τόσα η προκαταβολή του επόμενου, μείον όσα σου χρωστάμε, δώσε μας και 3.000 που μας χρωστάς. Γι’ αυτό καλύτερα να λείπει το βύσσινο. Αφήστε που στην περίπτωση δημοπρασίας, όπως του Δήμου, μας ζητούν και εγγυητική 2% επί του τζίρου, συν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα, οπότε αν βρεθεί κανείς που πληροί όλα αυτά γράψε μου...”.