Το πρόβλημα της μετακίνησης των φοιτητών από και προς τις φοιτητικές εστίες της Χίου, που προέκυψε το προηγούμενο διάστημα, έφερε στην επιφάνεια το θέμα αξιοποίησης της περιουσίας του Ιδρύματος στη Χίο, όπου έχει τύχει σημαντικών δωρεών, των μεγαλύτερων από κάθε άλλο νησί στο οποίο δραστηριοποιείται ένα από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας μας, με 20 χιλιάδες φοιτητές και 400 διδάσκοντες, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το οποίο φέτος συμπληρώνει 37 χρόνια ζωής.
Θελήσαμε λοιπόν για τα πιο πάνω αλλά και άλλα θέματα να μιλήσουμε με δύο πανεπιστημιακούς δασκάλους, που θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν σχετικά με τη δράση του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Χίο.
Η κα Μαρία Λεκάκου, Κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών της Διοίκησης και ο κ. Μανώλης Χριστοφάκης, Πρόεδρος του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων και υπεύθυνος του περιφερειακού Συμβουλίου Φοιτητικής Μέριμνας Χίου, αποδέχθηκαν με χαρά την πρόσκλησή μας για μία τηλεοπτική συνέντευξη, η οποία θα προβλήθηκε χθες Δευτέρα 7/2/22 στις 8 και 12 το βράδυ (και σε επανάληψη την Τρίτη στις 4 μ.μ.) στην «Αλήθεια TV».
Οι δύο πανεπιστημιακοί δάσκαλοι αναφέρθηκαν σε πολλά ζητήματα χαρακτηρίζοντας ως το σημαντικότερο πρόβλημα όλου του Πανεπιστημίου σε όλα τα νησιά -και στη Χίο- το κτηριακό. Έλλειψη χώρων όχι μόνο για διδασκαλία αλλά για την εγκατάσταση ερευνητικών εργαστηρίων που θα αποφέρουν και σημαντικές διεθνείς συνεργασίες, προστιθέμενη αξία και το κυριότερο τοπική ανάπτυξη, αφού έχουν σχέση με τη διασύνδεση της τοπικής παραγωγής και της επιχειρηματικότητας.
Και οι δύο σημείωσαν ότι πλέον, με τα δεδομένα που έχουν στα χέρια τους και τους τεχνικούς περιορισμούς που επιβάλλει η δωρηθείσα στο Πανεπιστήμιο περιοχή στα Ταμπάκικα, το παλαιό όραμα δημιουργίας πανεπιστημιούπολης απομακρύνεται, λόγω υψηλού κόστους κατασκευής, αλλάζοντας το σχέδιο αξιοποίησής της. Μάλιστα ήδη έχει συνταχθεί, σε συνεργασία με τον Δήμο Χίου, τεχνικό δελτίο, ώστε εκεί να αξιοποιηθούν τα υπάρχοντα κτήρια και να δημιουργηθεί ένας φάρος επιχειρηματικότητας, ένας τεχνοπόλος, μία θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων, ταυτόχρονα με κάποιο Μουσείο Βιομηχανικής Κληρονομιάς, κάτι που απαιτεί βεβαίως τη συνέργεια αρκετών φορέων. Το Πανεπιστήμιο πάντως σκοπεύει να φέρει στη Χίο την ομότιμη καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του Ε.Μ.Π. και κορυφαία στην αξιοποίηση βιομηχανικών κτηρίων κα Ελένη Μαΐστρου να καταθέσει τη γνώμη της, ώστε να αναβαθμιστεί και όλη η περιοχή.
Οι νέες πανεπιστημιουπόλεις γενικά δε, και λόγω υψηλού κόστους κατασκευής και λόγω νησιωτικού περιβάλλοντος, δεν αποτελούν στόχο, ενώ υπάρχει και το θετικό παράδειγμα του Πανεπιστημίου στο Βόλο που διέσπειρε τις δράσεις του κατά μήκος όλης της πόλης και όχι σε ένα σημείο, με επιτυχημένα αποτελέσματα.
Σημαντικότατο ακόμη είναι το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο Αιγαίου κατάφερε να αποσπάσει ένα πρόγραμμα περιφερειακής αριστείας ύψους κοντά 2 εκατομμυρίων ευρώ που αφορά την επιχειρηματικότητα κάθε τομέα οικονομικής δραστηριότητας με εξοπλισμό και ερευνητικά εργαστήρια, που ψάχνει να τα στεγάσει.
Έτσι ζητά από την περιφερειακή αρχή το κέντρο «Καλουτάς», που μένει αναξιοποίητο, ώστε να το μετατρέψει σε ένα κέντρο που δεν θα πραγματοποιεί μόνο έρευνα και θα προσελκύει φοιτητές αλλά θα διαθέτει υποδομές για φιλοξενία καθηγητών, θα μπορεί να φιλοξενήσει ένα διεθνές συνέδριο, θα γίνει ένας χώρος ανταλλαγής διεθνούς εμπειρίας και κατάθεσης νέων ιδεών, προσβάσιμων στην τοπική κοινωνία, με στόχο την ολοκληρωμένη τοπική βιώσιμη ανάπτυξη χωρικά και κλαδικά. Κάτι που σημαίνει ακόμη πιο στενή συνεργασία με φορείς σαν την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου αλλά και προτάσεις για αξιοποίηση περιοχών σαν του Κάμπου.
Τέλος η κα Λεκάκου και ο κ. Χριστοφάκης αναφέρθηκαν στην πρόταση που έχουν ήδη καταθέσει σε ένα ειδικό πρόγραμμα σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προκειμένου να ανεγερθούν δύο ακόμη κτήρια φοιτητικών εστιών δίπλα στα υπάρχοντα -το οικόπεδο όλο έχει δωρηθεί στο Πανεπιστήμιο-, διπλασιάζοντας σχεδόν τις διαθέσιμες κλίνες για τους φοιτητές. Όσο για το θέμα της μεταφοράς των φοιτητών από τις εστίες προς το κέντρο της πόλης αποκάλυψαν ότι για 5 χρόνια, 2008 με 2013, από το ταμείο αξιοποίησης της περιουσίας του Πανεπιστημίου χρηματοδοτούσαν ένα βραδινό δρομολόγιο του ΚΤΕΛ για το σκοπό αυτό και τώρα πάλι βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις για κάτι τέτοιο, παρόλο που θεσμικά στη μετακίνηση δεν έχουν ρόλο, όπως έχουν στη σίτιση και στη στέγαση. Κι αυτό γιατί το κράτος θεωρεί τη μετακίνηση των φοιτητών, όπως των υπολοίπων πολιτών, δική του αρμοδιότητα ή της τοπικής αυτοδιοίκησης.
