Το "κοινωνικό κράτος" που περιέγραψε ο Ν. Ανδρουλάκης κατά την επίσκεψή του στη Χίο είναι το ίδιο ταξικό - εχθρικό κράτος που το ΠΑΣΟΚ έχει υπηρετήσει ως αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια αλλά και με τη Ν.Δ. από κοινού ως κυβέρνηση.
Είναι το κράτος των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ που τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, το κράτος του 13ωρου, της διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης, της υποστελέχωσης της υγείας, της υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας. Το κράτος των ιδιωτικοποιήσεων και της ληστείας των πολλών προς όφελος των λίγων, των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Το κράτος των εγκλημάτων την Τεμπών που άφησε χωρίς ασφάλεια το σιδηρόδρομο, αφού τον παρέδωσε στους επιχειρηματίες αλλά και του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το κράτος που θεωρεί "κόστος" τις λαϊκές ανάγκες και την προστασία από φυσικές καταστροφές, αφήνοντας το λαό έρμαιο στις φωτιές και τις πλημμύρες.
Είναι το διαχρονικό κράτος σύμμαχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ, της βαθειάς πολεμικής εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που αναπαράγει την προσφυγιά και τις κάθε λογής θηριώδειες.
Όλα αυτά υπηρέτησε και υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, που σήμερα απογειώνει η ΝΔ με την αμέριστη στήριξη και συμβολή και του ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά.
Ο,τι και να κάνει λοιπόν σήμερα το ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν προσπαθεί, δεν κρύβεται η προσπάθειά του να αναναπτιστεί για να παίξει και πάλι κεντρικό ρόλο ως δύναμη εναλλακτικής διαχείρισης του ίδιου εχθρικού κράτους και συστήματος, το οποίο υπηρέτησε τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αντιπολίτευση.
Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα που πρέπει να αξιοποιήσουν γυρνώντας την πλάτη σε παλιούς και νέους σωτήρες και το σάπιο σύστημά τους.
Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να διεκδικήσουν ο,τι έχουν ανάγκη, σε σύγκρουση με το αστικό κράτος τον καπιταλισμό και το κράτος του που πιστά υπηρετούν τα κόμματά του και που δεν παίρνουν "βελτίωση", παρά μόνο ανατροπή.
