Εκπαίδευση, είτε σε φυσική αίθουσα, είτε εξ’ αποστάσεως, στις ψηφιακές αίθουσες Zoom, δεν είναι μόνο η μεταφορά επιστημονικών, τεχνικών και λοιπών γνώσεων. Είναι και η ανταλλαγή εμπειριών και η αφήγηση παραδειγμάτων και ιστοριών με σκοπό, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση της κριτικής σκέψης και την ανάδειξη ιδεών που να προάγουν την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Σε αυτό στοχεύω και φέτος με τις διαλέξεις μου για την «πράσινη» επιχειρηματικότητα στο δια-τμηματικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πράσινη Ηγεσία, Οργανωτική Κουλτούρα και Βιώσιμη Καινοτόμος Επιχειρηματικότητα» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Ενός νέου, φιλόδοξου, εξωστρεφούς και πολλά υποσχόμενου περιφερειακού Πανεπιστημίου. Υπό την άξια ηγεσία και καθοδήγηση του οραματιστή Πρύτανη Θόδωρου Θεοδουλίδη, το Πανεπιστήμιο θα αξιοποιήσει τον επικείμενο νόμο Πιερρακάκη για να ενισχύσει το αναπτυξιακό και κοινωνικό του αποτύπωμα στην ευρύτερη περιοχή.
Την αισιοδοξία αυτή αντλώ από τη βιωματική αντίληψη που απέκτησα εργαζόμενος στην Κύπρο των επτά (!) ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αλλά και προ δεκαετίας και βάλε, ως υπουργός, όταν άνοιξα το δρόμο στην ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση, με τη διαβούλευση του θεσμικού πλαισίου για την πιστοποίηση, την αναγνώριση και την ισοτιμία των τίτλων σπουδών. Στη νέα εποχή, η μονοπώληση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κράτος έπαψε να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, με κύρια ευθύνη της παλαβής αριστεράς που την κατέστησε συνώνυμο της φθοράς και της παρακμής. Μπράβο στον υπουργό για την ψηφιακή εξεταστική. Καμία ψηφιακή αίθουσα δεν καταλαμβάνεται, όπως και κανένα ελεύθερο πνεύμα.
