O Αντιπεριφερειάρχης, Σταμάτης Κάρμαντζης, επανέρχεται στην πρόταση πυ είχε υποβάλει πριν από δύο χρόνια στην τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας για καθιέρωση Πανελλήνιας Ημέρας Μνήμης για τους Απολεσθέντες Ναυτικούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υποβάλλοντάς την αυτή τη φορά στον Υπουργό, Παναγιώτη Κουρουμπλή.
Όπως σημειώνει «δυστυχώς η πρόταση μας δεν έτυχε της δέουσας προσοχής και δεν είχαμε καμιά απάντηση από το Υπουργείο, γεγονός που προκαλεί θλίψη, όχι φυσικά για τον προτείνοντα, αλλά για τις χιλιάδες ναυτικών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.»
Ο ίδιος επανερχόμενος παρουσιάζει τα επιχειρήματά του που συνοψίζονται στα παρακάτω:
«Σε μια σκοτεινή περίοδο, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό, είχε τη δική του ουσιαστική συμβολή στην πολεμική προσπάθεια των Συμμάχων για τη συντριβή του Ναζισμού και του Φασισμού. Ο εμπορικός στόλος ήταν ο αιμοδότης της πολεμικής προσπάθειας, μεταφέροντας τα απαραίτητα, εξοπλισμό, πολεμοφόδια, καύσιμα για τη συνέχισή της. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μπήκε στο στόχαστρο του εχθρού.
Την ίδια εποχή που ο ελληνικός λαός ζούσε την εποποιία του Αλβανικού Μετώπου, το δράμα της Κατοχής και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης, οι Έλληνες ναυτικοί πιστοί στο καθήκον, έδιναν τον δικό τους αγώνα, στους αφιλόξενους ωκεανούς ολόκληρου του πλανήτη. Αντιμέτωποι, όχι μόνο με τα στοιχεία της φύσης, με δυσκολίες και στερήσεις, αλλά και με τη λυσσασμένη προσπάθεια του εχθρού να ανακόψει τον εφοδιασμό των Συμμάχων, βυθίζοντας τα ελληνικά πλοία.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο αριθμός των ελληνικών απωλειών ανήλθε στα 486 πλοία, συνολικού τονάζ 1.400.000 περίπου ΚΟΧ, τα οποία αντιπροσώπευαν το 72 τοις εκατό του συνολικού δυναμικού της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Τα μισά περίπου από τα πλοία αυτά απωλέσθηκαν κατά τα δύο πρώτα έτη του πολέμου. Οι απώλειες του ελληνικού εμπορικού στόλου ήταν αναλογικά οι υψηλότερες από κάθε άλλο εμπόλεμο έθνος, συγκριτικά υψηλότερες ακόμη και από τις απώλειες του βρετανικού εμπορικού ναυτικού.
Από τους 19.000 ναυτεργάτες των ελληνικών πληρωμάτων, οι οποίοι εργάζονταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, 4.000 περίπου έχασαν την ζωή τους κατά την διάρκεια του πολέμου, κυρίως λόγω των βυθίσεων από τορπιλισμούς. Από αυτούς που κατάφεραν να επιζήσουν 2.500 επέστρεψαν ως ανάπηροι, ενώ άλλοι 200 επέστρεψαν με βαριές και ανεπανόρθωτες ψυχικές βλάβες, λόγω των βάναυσων εμπειριών που έζησαν ως ναυαγοί ή ως αιχμάλωτοι.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά κυρίως ανταποκρινόμενοι στο καθήκον Ιστορικής Μνήμης και Τιμής, ως Περιφερειακή Ενότητα στη ναυτομάνα Χίο τιμούμε εδώ και χρόνια τους ηρωικούς ναυτικούς μας, οργανώνοντας ειδικές εκδηλώσεις την 1η Σεπτεμβρίου κάθε έτους, ημερομηνία έναρξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Θεωρώ ότι είναι πλέον καιρός αυτή η Ημέρα Μνήμης να προσλάβει πανελλήνια διάσταση, με σχετική Απόφαση του Υπουργείου Ναυτιλίας με την ενεργό συμμετοχή ολόκληρης της Ελληνικής Ναυτικής Οικογένειας και βεβαίως των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού.»
