Τον παραλογισμό του Ελληνικού Δημοσίου αποτυπώνει η περίπτωση της επιβολής προστιμου 72.000 ευρώ στο Δήμο Χίου από την Κτηματική Υπηρεσία για το επίχωμα στην Μπέλα Βίστα.
Γνώστης του θέματος ο πρώην Δήμαρχος Χίου, Μανώλης Βουρνούς, αναφέρθηκε στο ιστορικό της υπόθεσης που προκαλεί αγανάκτηση και μόνο αν σκεφτεί κανείς πόσοι άνθρωποι έχουν ασχοληθεί μ’αυτήν και πόσες είναι οι οι χαμένες εργατοώρες, για ένα ζήτημα, που όπως κι ο ίδιος σημειώνει, πρέπει πλέον να αντιμετωπιστεί πολιτικά και ελπίζει ότι η νέα κυβέρνηση θα το πράξει.
Αξίζει να αναφερθεί ότι με συμβόλαιο αποδεικνύεται ότι ο δήμος είχε μισθώσει το συγκεκριμένο χώρο από τον ιδιοκτήτη του, το ελληνικό δημόσιο το 1977, στον οποίο όμως προηγούμενα ο Δήμος, με χρηματοδότηση από το Νομαρχιακό Ταμείο (πάλι δηλαδή από το Ελληνικό Δημόσιο!) είχε κατασκευάσει ακίνητο (μεταγενέστερα πιτσαρία Λύκου), το οποίο μετά από χρόνια αποφασίστηκε να κατεδαφιστεί ως αυθαίρετο και επικίνδυνο!
Κι ενώ η «ιστορία» μετράει σχεδόν μισό αιώνα, αντί να ξεκαθαρίσει το τοπίο, με ενδεχόμενη τακτοποίηση για το συγκεκριμένο (μπαζωμένο βέβαια) κομμάτι γης, όπως έχει γίνει σε αρκετές άλλες περιπτώσεις (νοτιότερα π.χ. έγινε στις εγκαταστάσεις του Βιολογικού) έχουμε την επιβολή προστίμων!
Βέβαια, όπως επεσήμανε ο πρώην Δήμαρχος, αντίστοιχα προβλήματα και σε μεγαλύτερη έκταση υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Χίου, όπως στην παραλιακή ζώνη Σηρικάρι στα Καρδάμυλα, στον Καταρράκτη και μη ξεχνάμε και στον Βροντάδο τις περιπτώσεις στο Γούβι και στον Αφανή Ναύτη, όπου τα όρια του αιγιαλού είναι εντός της κατοικημένης εδώ και δεκαετίες ζώνης.
Θυμίζουμε ότι στην Μπέλα Βίστα όπου τα όρια του αιγιαλού φτάνουν μέχρι τα μισά του παραλιακού δρόμου (!) το 2014 είχε ξεκινήσει «επιχείρηση» καθαίρεσης πεζοδρομίων και τελικά μετά από παρέμβαση του Δήμου και με δεδομένο το σχεδιασμό για ανάπλαση της περιοχής στο χώρο που χρησιμοποιούνταν ως πάρκινγκ, σταμάτησε η αποξήλωση.
Τότε είχε γίνει αίτηση για επανακαθορισμό των ορίων αλλά είχε απορριφθεί.
