Έχουμε αναφερθεί στον Μητροπολίτη της απελευθέρωσης Ιερώνυμο Γοργία, στον οποίο είναι αφιερωμένη μια μεγάλη οδός της πόλης, που αρχίζει από το Λωβοκομείο και τερματίζεται στην οδό Αγίων Αποστόλων.
Η αρχή της γίνεται από τον Περιφερειακό δρόμο, στο σημείο που αυτός συναντά τον δρόμο προς το Λωβοκομείο και αυτόν προς τον Άγιο Ματθαίο Κοφινά.
Στην περιήγηση μας είχαμε την χαρά να μας συνοδεύουν μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοφινά – Σήφη, που μας επισημαίνουν ότι πριν μπούμε στην οδό αξίζει να ανηφορίσουμε προς τον λόφο του Αγίου Ελισαίου, από τον οποίο προκύπτει το προσωνύμιο Αλιτζαίος, όπου και το νεκροταφείο των Χριστιανών Καθολικού δόγματος του νησιού μας.
Πληροφορίες γι’ αυτό μας δίνει ο γνωστός μας ζωγράφος Μπάμπης Κοιλιάρης.
Από τον Αλιτζαίο κατηφορίζουμε προς την Ιερωνύμου Γοργία, με πρώτη αναφορά μας στα βρυσάκια που βρίσκονται στην περιοχή, που όπως επισημαίνει ο Μπάμπης Κοιλιάρης λειτουργούν εκεί τα τελευταία 15 χρόνια.
Φεύγοντας από εκεί προς τα κάτω, η πρώτη μας συνάντηση είναι με το Νεκροταφείο των Ορθόδοξων Χριστιανών τώρα, που όπως επισημαίνει ο Γιώργης Μανάρας δημιουργήθηκε το 1962.
Απέναντι του βρίσκεται ένας χώρος, που ο Σύλλογος Κοφινά από μπάζα τον μετέτρεψε, όπως επισημαίνει ο Στέφανος Κούκουλας, σε ένα μικρό πάρκο.
Κάτω από αυτό βρίσκονται τα μικρά ανασχετικά φράγματα, που ο Μπάμπης Κοιλιάρης επισημαίνει ότι κόβουν την οργή του χειμάρρου Κάνδηλα.
Κατηφορίζουμε προς τα κάτω όπου από την Βορινή πλευρά κυριαρχούν αγροτικές εκτάσεις με κυρίαρχο μπροστά τους το ύψωμα του Αλιτζαίου, ενώ ξεχωρίζει επίσης ένα ωραίο σύγχρονο σπίτι με κύριο χαρακτηριστικό τα δεκάδες εσπεριδοειδή που το περιτριγυρίζουν.
Ωραία θέα, μυρωδιές από πορτοκάλια και άρωμα υπαίθρου, που δεν εμποδίζεται από την θέα ενός τετραώροφου σπιτιού, που δίνει την σκιά του στην πλατεία του Αγίου Ματθαίου που ξεπροβάλλει.
Εδώ άλλη μια πινακίδα της Ιερωνύμου Γοργία μαρτυρά το μεγάλο μέγεθος της, σε αντίθεση με την Εκκλησία του Αγίου Ματθαίου, που είναι μικρή αλλά απόλυτα φροντισμένη.
Μπαίνουμε στην αυλή της και ο Γιώργης Μανάρας εξηγεί πέραν της ιστορίας και το συναισθηματικό δέσιμο των κατοίκων με τον Άγιο τους και την Εκκλησία τους.
Απέναντι βρίσκεται το παλιό κελί της Εκκλησίας, όπου και ο Μπάμπης Κοιλιάρης μη λησμονώντας την καλλιτεχνική του ιδιότητα, μας καλεί να παρατηρήσομε έναν ζωγραφικό πίνακα, που δείχνει τον Ναό στην αρχική του μορφή πριν η περιοχή περικυκλωθεί από σπίτια.
Ιστορική αξία έχει και μια μαρμάρινη επιγραφή δίπλα στο κελί, όπου ο Γιώργης Μανάρας θυμάται ότι ήταν τα πρώτα γραφεία του Πολιτιστικού τους Συλλόγου.
Βγαίνουμε από τον περίβολο, παρατηρώντας ότι μια ανηφοριά οδηγεί στο τέλος της Μεραρχίας Αρχιπελάγους, μιας μεγάλης επίσης οδού, ενώ ίσια μπροστά μας αρχίζει η μεγάλη ευθεία της Ι. Γοργία, στην σκιά ενός τοιχίου, που ο Μπάμπης Κοιλιάρης διακόσμησε με μια υπέροχη ζωγραφική σύνθεση.
Κατεβαίνοντας πάντα από την Βορινή μας πλευρά, βρίσκεται το παλιό μικρό Νεκροταφείο και απέναντι σύγχρονες οικίες, μια από τις οποίες φιλοξενεί και μια παλαιού τύπου επιγραφή της οδού, πριν ξεπροβάλλει μπροστά μας το «Σιμούδειο» Κέντρο, που όπως εξηγεί ο Γιώργης Μανάρας εξυπηρετεί ταυτόχρονα την Εκκλησία και τον Πολιτιστικό Σύλλογο.
Από το «Σιμούδειο» εν μέσω οικιών οδηγούμαστε προς το γήπεδο του Κοφινά, που εξηγεί ο Γιώργης Μανάρας, πως αποτελεί το καύχημα της περιοχής.
Από το γήπεδο συνεχίζουμε προς την Ι. Γοργία, σταματώντας εδώ την πρώτη περιήγηση μας, που από τον Περιφερειακό δρόμο την ξεκινήσαμε και σε μια Φάτνη έξω από το γήπεδο του Κοφινά «Φτού και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα – φωτογραφίες: Κωστής Μιλτ. Αναγνώστου
Επεξεργασίς εικόνας: Νέλο Μέσι
