Δήμητρα Μιχαηλίδη. Ετών 37. Μητέρα ενός αγοριού με αυτισμό, του Βασίλη, 9 χρονών. Διαζευγμένη. Γεννήθηκε και μένει στη Χίο. Εδώ και ένα χρόνο είναι άνεργη. Έχει σπουδάσει βοηθός βρεφονηπιοκόμου.
Η ζωή της σε μερικές λέξεις… Όχι όλη. Χιλιάδες άλλες γυναίκες θα μπορούσαν να περιγράψουν με τις ίδιες λέξεις, σε αδρές γραμμές τη ζωή τους.
Η Δήμητρα Μιχαηλίδη όμως, τον τελευταίο χρόνο που είναι άνεργη, μαζί με την ανατροφή του 9χρονου Βασίλη, έχει γράψει πάνω από 30 παραμύθια, για μικρούς και μεγάλους! Στη συνέχεια τα μετατρέπει σε ολιγόλεπτα βίντεο με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης. Με μια θεματολογία που πραγματεύεται όψεις της ζωής που την αγγίζουν, την εμπνέουν, όπως η αναπηρία, η ορφάνια, τα όνειρα, η ομαδικότητα, η δύναμη του καλού έναντι στο κακό…
Θείος της ο Γιάννης Παϊδούσης, που ήδη έχει συγγράψει, μεσήλικας ον, δύο πολυσέλιδα βιβλία μετά από πολύχρονη ασθένεια που τον περιόρισε στο σπίτι. Με τα οποία διασώζει με γλαφυρή γραφή, μνήμες, βιώματα και ιστορίες από τον Κάμπο, τους καθημερινούς ανθρώπους του μόχθου. Συγγραφική φλέβα στην οικογένεια. Η πρώτη ανάγνωση. Όμως πού εφάπτονται οι θαυμαστές ιστορίες θείου και ανιψιάς; Το απάντησε η ίδια, ανάμεσα στα άλλα, στην πρώτη της συνέντευξη. Από το τηλέφωνο ακούγεται μία, θα έλεγε κανείς, παιδική φωνή. Τόσο εύθραυστη. Όμως δεν είναι έτσι η Δήμητρα…
Δίπλα της, ο γιος της Βασίλης. Η αγάπη της για τον γιο της ρέει και από το τηλέφωνο… Ξεχειλίζει. Ταξιδεύει… Ακούγεται. Είτε γίνεται λέξεις, είτε όχι.
Ήταν στα 28 όταν γέννησε το γιο της Βασίλη που διαγνώστηκε με αυτισμό. Τίποτα στη φωνή της δεν μαρτυρά θλίψη.
Το παραμύθι για το «ντροπαλό μυρμήγκι» το έγραψε εμπνεόμενη από τον γιο της Βασίλη που δεν μιλά, για εκείνη η συγγραφή παραμυθιών, είναι η «φωνή» του και ταυτόχρονα η δική της ψυχοθεραπεία.
Θα γεννιόντουσαν όμως 30 εκπληκτικά, ανέκδοτα ακόμη, παραμύθια, αν η ζωή δεν έφερνε στην αγκαλιά της τον Βασίλη με αυτισμό;
«Αν δεν υπήρχε ο Βασίλης, ίσως να μην είχα την ευκαιρία να δω τον κόσμο με τόσο διαφορετική ματιά. Η επαφή με τον αυτισμό με έκανε να σκεφτώ περισσότερο τις διάφορες εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχής και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι γύρω μας.»
Στη συνέχεια αναδείχθηκε το σημείο επαφής των δύο συγγραφέων μέσα στην ίδια οικογένεια, θείου και ανιψιάς…
Μέσα από την ασθένεια και την αναπηρία ανακάλυψαν ένα «αδαμαντωρυχείο» λέξεων και εικόνων, που μετουσιώθηκαν σε ιστορίες, βιβλία, παραμύθια. Χωρίς προηγούμενη ενασχόληση με τη συγγραφή! Γι’ αυτή την κοινή πηγή έμπνευσης της ίδιας με τον θείο της Γιάννη Παϊδούση, η Δήμητρα Μιχαηλίδη είπε: « Όπως και ο θείος μου, μέσα από τη δική του ασθένεια βρήκε τρόπους να εκφραστεί, έτσι και εγώ, μέσα από τις δύσκολες στιγμές μου ανακάλυψα πώς να εκφράσω όσα νιώθω και σκέφτομαι. Μου δόθηκε μια διαφορετική ευαισθησία για τον κόσμο, κάτι που, ίσως χωρίς αυτές τις εμπειρίες να μην είχα κατανοήσει ποτέ».
Τα καθημερινά άγχη της επιβίωσης με ένα επίδομα που μόλις καλύπτει βασικές ανάγκες και τις θεραπείες του γιου της, φαίνεται πως εξανεμίζονται όταν γράφει παραμύθια για μικρούς και μεγάλους.
Ωστόσο, το μέλημα κάθε γονιού ΑμεΑ, ποιο θα είναι το μέλλον του παιδιού, είναι κυρίαρχο στη ζωή της. Κι ας μην το κάνει σελίδες παραμυθιού.
Η Δήμητρα Μιχαηλίδου συγγραφέας παραμυθιών, είναι σίγουρο ότι θα γοητεύσει όσους τα αναζητήσουν διαδικτυακά!
Δυστυχώς το κόστος της έκδοσής τους, περίπου 1000 ευρώ το ένα -και έχει ήδη συγγράψει 35 και συνεχίζει- είναι απαγορευτικό για εκείνη. Όμως η σθεναρή, φιλοσοφημένη στάση ζωής της, πλούσια σε αξίες και συναισθήματα, θα κερδίσει όποιον την γνωρίσει, όπως στην περίπτωσή μας, ακόμη και τηλεφωνικά.
Για τα φανταστικά παραμύθια που γράφει, για τα όνειρα που πλάθει για τον Βασίλη όπως κάθε γονέας παιδιού ΑμεΑ: « Θέλω μια σταθερή δουλειά και να είναι ευτυχισμένος σε έναν κόσμο που τον αποδέχεται».
Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο, την φαντάστηκα να κάθεται στον καναπέ αγκαλιά με τον 9χρονο γιο της. Που μιλάει μέσα από τα παραμύθια…
Ευγενία Κώττη
Μπορείτε να τα αναζητήσετε εδώ.
