Πρώτη συνάντηση στην Ρόδο, μια άνοιξη, αρχές της δεκαετίας του 2000, στα πλαίσια δημοσιογραφικής αποστολής της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. «Ψάξε τον Παναγιώτη Πατέρα και εκείνος θα σε βοηθήσει, είναι φανατικός αναγνώστης και ακροατής της ΑΛΗΘΕΙΑΣ…» ήταν η μοναδική συμβουλή από τον Γιάννη Τζούμα. Έτσι κι έγινε. Σαν γνώριμοι από καιρό, ανταμώσαμε…
Ένας ακούραστος «ξεναγός» στην Ρόδο, τις ομορφιές, την Ιστορία, τα μνημεία, τους Ανθρώπους της, τα κοινωνικά προβλήματά της. Χιώτης και Ροδίτης. Ποσοστιαία, δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος τόπος τον είχε διαμορφώσει περισσότερο. Που χτυπούσε η μισή του καρδιά. Όταν έφτασε ο καιρός να ανταμώσουμε στην Χίο, τότε η αγάπη του για τον τόπο και τους ανθρώπους του, υπερχείλισε…
Δεν μιλούσε πολύ για τον εαυτό του. Ρωτούσε, μάθαινε. Η βασική του ιδιότητα, στην οποία είχε αφιερώσει την ζωή του, αυτή του εθελοντή αιμοδότη και γενικά η προώθηση της εθελοντικής αιμοδοσίας, με όλους τους τρόπους, σε όλους τους τόπους, στην πορεία ανακαλύφθηκε…
Ίσως τούτη την χρονιά, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη, είναι μια ευκαιρία να τον γνωρίσουμε, όπως και το αποτύπωμα που άφησε στην Χίο…
Η επιθυμία για την ανάδειξη του έργου του, κυοφορούνταν χρόνια, μια πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία με την Προισταμένη του Τμήματος Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Χίου, κυρία Άννα Σωτηρίου, άνοιξε το δρόμο…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ: Ιδρυτής του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Χίου «ΜΙΚΕΣ ΠΑΙΔΟΥΣΗΣ»
Ανατρέχουμε πίσω στο χρόνο, αρχικά, με οδηγό την μονάκριβη κόρη του Ακριβή- Νεκταρία Πατέρα, γιατρός σήμερα στην Αθήνα. Αγαπημένα του πρόσωπα που μοιράστηκε την ζωή του…
Ο Παναγιώτης Πατέρας γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα. Η καταγωγή του από τις Οινούσσες, από την πλευρά του πατέρα του, όπως μαρτυρά το επώνυμο του. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Πατέρας ήταν φαρμακοποιός και η μητέρα του Ακριβή Μαλλιάρη- Πατέρα, κατάγονταν από το Αίγιο, φυσικός η ίδια, από τις πρώτες γυναίκες επιστήμονες στην Ελλάδα. Ένα περιβάλλον γόνιμο για να ανθίσει η επιστημονική γνώση αλλά και ανθρωπιστικές αξίες. Ο ίδιος αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστήμιου Αθηνών από όπου πήρε τα εφόδια για τον επαγγελματικό του βίο.
Ακόμη και μια απλή συζήτηση μαζί του αναδείκνυε, την ακόρεστη φιλομάθεια του, την ανιδιοτελή διάθεση για κοινωνική προσφορά και το λεπτό, ευφυές χιούμορ του, που επίσης τον χαρακτήριζε.
Όταν λίγα χρόνια αργότερα από την πρώτη γνωριμία μας στην Ρόδο, ήλθε στην Χίο και ανέβηκε τα σκαλιά της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, η χαρά του ήταν έκδηλη. Σαν να βρέθηκε «σπίτι» του…
Άριστος γνώστης της τεχνολογίας, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει όσους έκαναν τα πρώτα δειλά βήματά τους στον κόσμο της…
Ενδιαφερόταν για κάθε μορφή πολιτιστικής δημιουργίας και έκφρασης στο νησί.
Κάθε τι που ευωδίαζε άρωμα Χίου, Ιστορίας και Πολιτισμού…
Όλο και πιο συχνός επισκέπτης στο νησί, έμοιαζε να τον ελκύει σε τέτοιο βαθμό από τον τόπο καταγωγής του από την πλευρά του πατέρα του, που ονειρεύονταν κάποτε να ζήσει εδώ, αλλά…
Ως ενεργό μέλος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ρόδου όπως και στην ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ (Π. Ο. Σ. Ε. Α) κινούνταν ανάμεσα στην Ρόδο και την Αθήνα με σκοπό την προώθηση της ιδέας της Εθελοντικής Αιμοδοσίας. Ενώ συμμετείχε και στις ΛΑΜΠΑΔΗΔΡΟΜΙΕΣ που διοργανώνονταν για τον ίδιο σκοπό.
Πολύ νωρίς αναζήτησε και ήλθε σε επαφή με το Τμήμα Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου της Χίου, με την τότε προισταμένη του, κυρία Κομμά.
Είχε ένα όραμα! Να δημιουργηθεί και στην Χίο ένας σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών όπως στην Ρόδο και σε τόσες άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Είχε διάθεση, επιμονή, υπομονή και πειθώ.
Έτσι με μόλις 3, αρχικά, ιδρυτικά μέλη, μέχρι να συγκεντρωθεί ο προβλεπόμενος αριθμός για να κατατεθεί η αίτηση στο Πρωτοδικείο, έβαλε τα θεμέλια για να «γεννηθεί» ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Χίου « ΜΙΚΕΣ ΠΑΙΔΟΥΣΗΣ» τον Μάιο του 2008.
Την πρώτη προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή απάρτιζαν:
Πρόεδρος: Παναγιώτης Πατέρας
Αντιπρόεδρος : Γεώργιος Παντελίδης
Γραμματέας: Δημήτρης Κοκκινάκης
Έφορος Δημοσίων Σχέσεων: Ευγενία Κώττη
Μέλος: Κλεάνθη Καλούδη
Κι αν χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια για να φέρει κοντά ανθρώπους που να πλαισιώσουν το όραμα του για την ίδρυση του πρώτου Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Χίου, η επιλογή του ονόματός του ήταν αυτονόητη, αφού η Χίος ήταν γενέτειρα του κορυφαίου, πρωτοπόρου επιστήμονα και λόγιου, ΜΙΚΕ ΠΑΙΔΟΥΣΗ και η αυτοθυσιαστική, ανιδιοτελής προσφορά του ακτινοβολεί…
Στα 68 χρόνια που έζησε ο ΜΙΚΕΣ ΠΑΙΔΟΥΣΗΣ, σε χαλεπούς καιρούς, ίδρυσε την Υπηρεσία Αιμοδοσίας του Ερυθρού Σταυρού, με κίνδυνο της ζωής του στην Κατοχή, βοήθησε τραυματίες. Κάθε ασθενή χωρίς διακρίσεις. Αργότερα, πάλι με δικές του προσπάθειες κρατικοποιήθηκε η Υπηρεσία Αιμοδοσίας, διετέλεσε Διευθυντής του Δεύτερου Περιφερειακού Κέντρου Αιμοδοσίας στην Αθήνα. Θεωρείται ο πατέρας του νεογέννητου, εκείνη την εποχή, αιματολογικού κλάδου στην χώρα μας. Ένας ιδεολόγος επιστήμονας, που δεν λύγισε στις πολιτικές πιέσεις των χρόνων που έζησε, πληρώνοντας «τίμημα», που υπερασπίστηκε ένθερμα την ισότητα των ανθρώπων και ως προς την επιστήμη του. Φυσιολάτρης, λαογράφος, βιβλιοφάγος και Δάσκαλος για τους νεώτερους επιστήμονες… Ένας νεοσύστατος σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών στην Χίο δεν μπορούσε παρά να φέρει το όνομά του, που είχε προτείνει ο ιδρυτής του, Παναγιώτης Πατέρας.
Από την ίδρυση του Συλλόγου το 2008 και για τα επόμενα χρόνια, σε συνεργασία με τον Τμήμα Αιμοδοσίας Χίου αλλά και πολιτιστικούς συλλόγους, συνδικαλιστικούς φορείς του νησιού, πραγματοποίησαν μια σειρά από «ημέρες αιμοδοσίας» σε διάφορα χωριά του νησιού, όπως και άλλες πρωτοβουλίες που «μπόλιασαν» με τον πνεύμα και την αναγκαιότητα της εθελοντικής αιμοδοσίας όλο και περισσότερους νέους αιμοδότες. Σε μια εποχή μάλιστα που οι ανάγκες των κατοίκων του νησιού, λόγω τροχαίων, ασθενειών κλπ καλύπτονταν με μεγάλη δυσκολία… Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες οπότε και μειώνονταν η προσέλευση των εθελοντών αιμοδοτών.
Η επάρκεια του Νομού σε αίμα ήταν ο μακροπρόθεσμος στόχος…
Ο ίδιος ο Παναγιώτης Πατέρας ήταν συνεπής εθελοντής αιμοδότης από την νιότη του. Ακόμη και όταν ηλικιακά μπορούσε να διακόψει δεν το έκανε. Μόνο όταν νόσησε…
Στην εθελοντική αιμοδοσία είχε «μυήσει» από νωρίς και την κόρη του που ακολούθησε το παράδειγμά του.
Η ζωή του μοιράζονταν ανάμεσα στην Ρόδο, την Αθήνα και περιστασιακά στην Χίο. Όπου και αν βρισκόταν, ο χρόνος, η σκέψη και η δράση του ήταν αφιερωμένες στην προώθηση της ιδέας της εθελοντικής αιμοδοσίας. Αξιοποιώντας τις άριστες γνώσεις του και στην χρήση της τεχνολογίας, ενημέρωνε την σελίδα του Συλλόγου Αιμοδοτών Χίου, συμμετείχε έστω και εξ αποστάσεως στην διοργάνωση αιμοδοσιών και στην Χίο. Δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις για τα οφέλη της εθελοντικής αιμοδοσίας στην κοινωνία, αλλά και δευτερευόντως στον ίδιο τον εθελοντή αιμοδότη.
Ήταν το δικό του «έργο ζωής»…
Σιωπηλά, ακούραστα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, με μια βαθιά, ειλικρινή, έμπρακτη αγάπη στον Άνθρωπο και γενναιόδωρο, φωτεινό χαμόγελο ψυχής, μέχρι το τέλος…
Χαρακτηριστικό της στάσης ζωής του, ήταν ότι ακόμη και όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, δεν ήθελε να αφεθεί σε ένα κρεββάτι νοσοκομείου… Προτιμούσε να κάθεται δίπλα, σε μία καρέκλα, γιατί πίστευε ότι η καθήλωση του σε ένα κρεββάτι νοσοκομείου, θα σήμαινε και το «τέλος». Όχι της ζωής του. Της προσφοράς του…
Ακόμη και όταν πλησίαζε το τέλος, περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες της ασθένειας του, δεν άλλαξε…
Ενώ, λόγω της ασθένειας του χρειάζονταν να λάβει πολλές φιάλες αίμα, δεν κάλεσε τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας του να τις ζητήσει, δεν έκανε χρήση της πολύχρονης θητείας και προσφοράς του…
Ανιδιοτελής προσφορά από την αρχή μέχρι το τέλος!
Παναγιώτης Πατέρας: 19/11/1949 – 29/9/2017
Ο χιολάτρης, ο δια βίου εθελοντής αιμοδότης, ο οραματιστής και ο άνθρωπος των πράξεων, ο δοτικός φίλος που «σκάρωνε» τρόπους να σκορπά γύρω του γέλιο, αγάπη και αισιοδοξία. Ο φίλος που δεν προλάβαμε να αποχαιρετίσουμε…
Που άφησε κληρονομιά στην Χίο που αγάπησε, ένα «παιδί του»…
Τον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Χίου «ΜΙΚΕΣ ΠΑΙΔΟΥΣΗΣ»!
Μερικές λέξεις για ένα αμάραντο στεφάνι στην μνήμη του…
Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε στο δρόμο που χάραξε, ώστε το θεμέλιο που έβαλε να μην ξεχαστεί;
Μαζί με τους επιστήμονες και όλους όσοι ακούραστα υπηρετούν την Εθελοντική Αιμοδοσία στην Χίο, θα το βρούμε. Ήδη καρποφορεί το μικρό δεντράκι που φύτεψε 17 χρόνια πριν.
Δύο στίχοι μπορεί να το πότιζαν…
Ευγενία Κώττη
