Έχουν κλείσει κάπου πέντε δεκαετίες - 50 χρόνια, από τότε που ο γιατρός Γιάννης Ζαφείρης μου ζήτησε να φιλοτεχνήσω το πρώτο μου έργο υπαίθριου χώρου, ένα χάλκινο γλυπτό εμπνευσμένο από την ιατρική για να ενσωματωθεί - όπως μάλιστα γινόταν και στους αρχαίους χρόνους, στο αρχιτεκτονικό έργο: την τότε νεόκτιστη κλινική του.
Χωρίς να το γνωρίζουμε είχε γίνει μία αναβίωση στην λησμονημένη, παρόλα αυτά κατ εξοχή ελληνική αξία: τη συνεργασία της αρχιτεκτονικής, και της τέχνης της γλυπτικής για τον υπαίθριο δημόσιο χώρο.
Τότε είχα περάσει ήδη στη Σχολή Καλών Τεχνών και δάσκαλος στις εφαρμογές γυψοτεχνία και χαλκοχυτική ήταν ο γλύπτης και μάστορας, Νικόλαος Κερλής, ο οποίος κατόπιν σπουδών στην Ιταλία, έφερε πίσω στον τόπο μας, την τέχνη αυτή και δημιούργησε μετά την αρχαιότητα, το πρώτο χυτήριο χαλκού στη νεότερη Ελλάδα - (είχε για αιώνες καταργηθεί η σπουδαία τέχνη της χύτευσης αγαλμάτων ένεκα θρησκευτικών αντιλήψεων!).
Έτσι το έργο για την κλινική - "Η θεά Αθηνά προστάτις της ιατρικής και ο όφις", έγινε σε αυτό το ιστορικό χυτήριο. Για αυτόν και για άλλους λόγους η συνεργασία με τον γιατρό, άσχετα με το μέγεθος του έργου, έχει σημασία για την εξέλιξη της τέχνης αυτής, τουλάχιστο για το ανατολικό Αιγαίο.
Ο γιατρός Γιάννης Ζαφείρης καθόριζε το επίπεδο της ποιότητας ζωής στο νησί της Χίου και ήταν τύχη αγαθή να συναντηθούμε. Είναι σε λίγους γνωστή η συγγένεια κυρίως της χειρουργικής ιατρικής - πού ασχολείται με το ανθρώπινο σώμα, και αυτή της τέχνης της γλυπτικής που παραδοσιακά μετράει και υπολογίζει επίσης με την ανθρώπινη φιγούρα.
Και παρ όλο που το μάθημα της ανατομίας για καλλιτέχνες - το οποίο γινόταν μαζί με τους γιατρούς στο Γουδί, έπαψε πλέον για την ΑΣΚΤ όταν πέρασα εγώ στα εργαστήρια, εν τούτοις στη μοναδική εικαστική βιβλιοθήκη που δημιούργησα κατόπιν και στο εξωτερικό, έχω μία ακόμα έκδοση και ο τίτλος της είναι: "Οι εικαστικές τέχνες στις Κάτω Χώρες και η χειρουργική ιατρική", με κορυφαίο έργο μαζί με μετάλλια γλυπτά και πίνακες το θαυμαστό έργο του Rembrandt "το μάθημα της ανατομίας"!
Στα χρόνια που ακολούθησαν με πολλές ελπίδες για τον τόπο, συναντήθηκα ξανά με τον γιατρό Γιάννη Ζαφείρη, και ακόμα έκανα ανακοίνωση στο δημοτικό συμβούλιο της Χίου, στο οποίο ήταν τότε εκείνος πρόεδρος, για την τοποθέτηση του χάλκινου μνημείου της Εθνικής Αντίστασης στο λιμάνι της νήσου. Έργο το οποίο μετά από διάφορες αντιρρήσεις έφτασε σήμερα να αποτελεί ''τραγούδι εκκίνησης'' για το μέλλον του τόπου.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η τέχνη της γλυπτικής στο νησί της Χίου - που ευτύχησε να έχει στα νεότερα χρόνια κομβικά έργα, θα συνεχιστεί επάξια.
31 Αυγούστου 2020 κλείνουν και τρία χρόνια της αποδημίας του γιατρού, που με ένα μόνο μήνα διαφορά τον ακολούθησε ο αδελφός του ο Μίμης. Τώρα θα ταξιδεύουν κι οι δυο ασυννέφιαστοι πια, στα άγια τούτα χώματα της Χίου που και οι δυο τους τόσο αγάπησαν.
Γιάννης Κουτσουράδης
Φωτό: Η θεά Αθηνά προστάτις της Ιατρικής, και ο όφις, 1970 - έργο Γιάννη Κουτσουραδη
