«Μια εβδομάδα πριν την Καθαρά Δευτέρα του έτους 1971 ταξιδεύοντας με το φορτηγό του Σταύρου Λιβανού "Αtlantic Star" προς το λιμάνι Βαλτιμόρη των ΗΠΑ για κάρβουνο, είπα στον πολύ καλό καμαρώτο Νικόλα Πύρρο από την Λαγκάδα να μου δώσει χάρτινο κολλαριστό χαρτί, για να φτιάξω ένα άστρο, για να το καλουμάρουμε την Καθαρή Δευτέρα, λόγω του ότι ήμουν βοηθός του μεγαλύτερου αστροκατασκευαστή του Συνοικισμού Νοσοκομείου Σταμάτη Μόσχου του επονομαζόμενου "Ζαμόρα", λόγω των φοβερών μπλοζών που έκανε στο γήπεδο της χωράφας, απέναντι από το Σκυλίτσειο Νοσοκομείο και που θύμιζαν τον τρομερό Ισπανό τερματοφύλακα! (Άλλο τσούκλι που είχε ήταν "βαλάνα ο καρπερός", γιατί σε 5 χρόνια έκανε 6 παιδιά και έλεγαν ότι και το σώβρακό του να ρίξει από μακρυά στο κρεβάτι ή στον καναπέ θα αφήσει έγκυο! (Όχι τον καναπέ...)» αναφέρει σε χρονογράφημα του προς την "Αλήθεια" ο Δημήτρης Τσεσμετζής σημειώνοντας:
«Οι Χιώτες ναύτες Γιάννης Κυριακόπουλος, Παναγιώτης Βαρβέρης και ο Κλήμης είπαν ότι θα βοηθήσουν μιά και κατείχαν το άθλημα και έκλεψαν από τον λοστρόμο δύο θελιές σπάγο και έφεραν από το κάσαρο ένα καλάμι, από τα πολλά που είχαμε να ρίχνουμε τα υπολείμματα φορτίου από τα χόπερ των αμπαριών και ο Χιώτης 3ος Μηχανικός Μαχαίρας μας έφερε ένα μαχαίρι κοφτερό για να κόβουμε τα καλάμια, το σπάγο και το νάϋλον.(Αυτός ήξερε τα Ιαπωνέζικα όχι μόνο να τα μιλά αλλά και να τα γράφει, από τα λεφτά που είχε φάει εκεί!)
Επειδή ο καιρός ήταν βροχερός μας είπε ο Ναύτης αρμενιστής Μάρκος Καβάσιλας από την Αθήνα (όστις μπάρκαρε για να ξεχρεώσει ένα σαγόνι - ενός ταξιτζή - που έσπασε με ένα ρόπαλο όταν παρακολουθούσε με τη φλορέτα του το ταξί του, που ήταν μέσα και η ωραία γυναίκα του Μάρκου και τους συνέλαβε σε δωμάτιο ξενοδοχείου!
Βέβαια στη δίκη που έγινε ο ταξιτζής είπε ότι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου πήγε γιατί τον παρακάλεσε η πελάτης του να μεταφέρει τη βαλιτσούλα της και το δικαστήριο έβγαλε απόφαση, ο Μάρκος να πληρώνει τον ταξιτζή μέχρι να γίνει καλά! Φυσικά ο ταξιτζης δεν γίνονταν καλά, όλο ιλίγγους είχε και δώστου και μπαρκάριζε ο Μάρκος!) Είπε λοιπόν ο έμπειρος Μάρκος, ότι καλύτερα να ντύναμε με νάϋλον το σκελετό του άστρου για να μή λιώσει με τη βροχή!
Έτσι και κάναμε. Σαν κόλλα χρησιμοποιήσαμε αλευρόκολλα (αλεύρι με νερό), φτιάξαμε ουρά, γένια και ζύγια και την Κυριακή, την παραμονή της Καθαρής Δευτέρας, μαζέυτηκε όλο το βαπόρι 32 άτομα (συν 2 - οι βάρδιες - που παρέμειναν στο μηχανοστάσιο) για να δεί τη δοκιμή!
Ο καλός Χιώτης καπετάνιος μας Κώστας Παϊδούσης από τον Κάμπο είπε του Μαρκόνη να λασκάρει αρκετά την οριζόντια 60μετρη κεραία του ασυρμάτου και ο Ναύτης - Δόκιμος Πλοίαρχος Κωσταντής Κασμάς από την Συκιάδα Χίου, που ήταν ο πιό ψηλός, πήγε να αφήσει κεφάλι...
Ο αέρας ευνοϊκος 2 μποφόρ από την πλώρη συν την ταχύτητα 11 μίλια του πλοίου έκανε τον ναϋλοχαρταετό να ανέβει αμέσως ψηλά καμαρωτός - καμαρωτός! Μόνο η τσιμινιέρα με το ύψος και την κάπνα που έβγαζε δυσκόλεψε λίγο το πέταγμά του, αλλά όταν την ξεπέρασε όλα πήγαν πολύ καλά! Του στείλαμε μάλιστα και ραβασάκια και μετά μισή ώρα τον κατεβάσαμε, αφού πρώτα του έκανε "τον κλέφτη" ο Ανθυποπλοίαρχος Διαμαντής Καλίκης από το Παντουκιός!
Την επομένη το πρωί, που ήταν καθαρή Δευτέρα, μετά την λαγάνα με τον χαλβά, το ταχίνι και τις ελιές που φάγαμε τον καλουμάραμε πάλι και μόλις πήγε προς την τσιμινιέρα ακούστηκε μια φωνή από όλους μαζί "να φύγει από την τσιμινιέραααα" και μόλις έφυγε και ψήλωσε, ένας ένας για το καλό έπιανε το σπάγο του για να δει αν "τραβάει τζία!"
Μετά αφού βαρεθήκαμε, κατά το μεσημέρι, τον αφήσαμε δεμένο και πήγαμε να φάμε τα... βρεχτοκούκια, τη φασολάδα, τις βραστές πατάτες, με γαρίδες και λίγα καβούρια...τη συνοδεία νταραμοσαλάτας και διάφορα τρουσιά!
Μετά πήγαμε στου Μαρκόνη (ασυρματιστή) που προσπαθούσε να πιάσει σειρά για τηλέφωνο με το Αθήνα ράδιο μήπως μιλήσουμε με τους δικούς μας, αλλά όταν ήρθε η ώρα μας η γραμμή χάθηκε!
...Το άστρο παρέμεινε ψηλά και πετούσε ακολουθόντας τη πορεία του βαποριού για άλλες 5 μέρες, αλλά όταν φθάσαμε στον πλοηγικό σταθμό, και ανέβηκε ο πλοηγός και τον είδε, γέλασε, έπαιξε λίγο μαζί του και μας είπε να τον μαζέψουμε...
Το ίδιο σας συμβουλευω να κάνετε κι εσείς μόλις πιάσει βροχή γιατί είναι επικίνδυνος να σας χτυπήσει κεραυνός!
Μετά, όταν αποπλεύσαμε από την Βαλτιμόρη, με δύο άτομα λιγότερα, επειδή πάντα ένα δύο την κοπανούσαν -για πρόξενοι- στην Αμερική, αρχίσαμε πάλι να ξαναπετάμε τον αητό μας, και να φωνάζουμε όλοι μαζί, όποτε αφήνανε κεφάλι, το σλόγκαν μας, "να φύγει από την τσιμινιέραααα"!
Μέχρι που μια μέρα, μετά τρεις μήνες, που μας βρήκε ένα στόρμ, βαρεθήκαμε να τον μαζέψουμε και τον αφήσαμε να παλεύει γενναία με τα στοιχεία της φύσεως και να στρυφογυρίζει κάνοντας συνεχώς βουτιές μέχρι 10 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και να ξανανεβαίνει! Μέχρι που μετά από ώρες δεν άντεξε την εγκατέλειψη μας και αφέθηκε να πέσει στα μανιασμένα κύματα που του έσπασαν τα κόκκαλα και τα καλάμια του... Αλλά δεν μας εγκατέλειψε! Τα καλάμια του και το νάϋλον του μας ακολουθούσαν δύο μέρες μέχρι που τον λυπηθήκαμε και ο ευαίσθητος ναύτης Ρουσουνέλος από την Κάλυμνο τον ανέσυρε στο ντεκ των βαρκων και τον φίλησε!
Όσο για τον κερ@τομένο ναύτη αρμενιστή Μ. Καβάσιλα, άρχισε να διαβάζει αστυνομικά βίπερ που του έφερνε ο Κασμάς και μας είπε το σχέδιο του... Μόλις ξεμπαρκάριζε θα έλεγε της γυναίκας του να πάρει τον ταξιτζή να πάνε να μαζέψουν χορτάρια κι εκεί θα τον σκότωνε, αφού δεν γινόταν καλά με αποτέλεσμα να μπαρκάρει για να τον πληρώνει».
