
ΤΈΤΟΙΕΣ ΆΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ...
ΜΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑΤΆΚΙ
ΈΣΩΣΑ ΈΝΑ ΠΑΙΔΆΚΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΈΚΑΝΑ ΝΑΥΤΆΚΙ!
Ήταν Οκτώβρης του 1970, στη Γιοκοχάμα, όταν διάβασα στο περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΌΜΟ, που έφερε μαζί με εφημερίδες το νέο πλήρωμα του M/V "ATLANTIC STAR", μια σπαραχτική κραυγή ενός ευαίσθητου νεαρού από τη Θεσσαλονίκη, που έγραφε στη στήλη ΓΡΆΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΕΛΊΝΑ (ή κάπως έτσι και νομίζω ότι επιμελούνταν η Έλενα Ακρίτα), ότι... "στις 20 Δεκεμβρίου, ημέρα των γενεθλίων μου, θα αυτοκτονήσω γιατί δεν ξέρω γιατί ζω - δηλαδή γιατί ερχόμαστε στη ζωή - εκτός κι αν κάποιος που ξέρει, με αποτρέψει με τα επιχειρήματα του. (Οι καθηγητές μου δεν με έχουν καλύψει.)"
Κι εγώ, αντί να πάω νυχτιά με την Aiko San, τη "σοκολατιέρα" που με περίμενε, γλύτωσα τα 3000 Yen, πήρα short time την πένα και μια κόλα χαρτί και του έγραψα και του έστειλα το κάτωθι άμετρο ποίημα - αν μπορεί να χαρακτηρισθεί έτσι αυτό το πράμα - με τον ακόλουθο τίτλο...
" ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΕΘΆΝΕΙΣ "
Αγόρι μου που θέλεις να πεθάνεις
- γιατί δεν ξέρεις γιατί ζείς -
πρίν το κάνεις, ναυτικός μπαρκάρισε γιά λίγο.
Για λίγο...
Μέχρι να βραχείς με το αλάτι,
και στου τυφώνα την ορμή να νοιώθεις πανικό.
Φόβο εσύ, για τη ζωή αυτή που τώρα θέλεις να πεθάνει!
Γιά λίγο...
Κι όταν αρρώστια - γυναικεία - πόρτου αρπάξεις,
πρώτος θα τρέξεις στο γιατρό να γιατρευτείς,
για να μπορέσεις στ' άλλο πόρτο, νάβγεις πρώτος!
Γιά λίγο...
Μέχρι Μαροκινή ή Βραζιλιάνα αγαπήσεις
και μες στο στήθος, φτερουγίσματα γεμίσεις!
Για λίγο...
Μέχρι να "χτυπήσει" η λαμαρίνα.
Και τότε μέσ' την τρέλα σου μικρέ,
για να πεθάνεις ούτε λόγος να γεννάται.
Γιατί είναι τρέλα απ' τη δική σου πιο τρελή!
Σε λίγο θάχεις γίνει πιά μεγάλος.
Βοναπάρτης, Αννίβας ή Κρουτσώφ!
Γιατί και τώρα εσύ, μεγάλος μπορεί νάσαι!
Ίσως και νάχεις φθάσει στον Ντεγκόλ!
Μην προσπαθείς λοιπόν να εμβαθύνεις "γιατί ζείς;"
κι άρπαζε απ 'τή ζωή τα πιο ωραία!
Κι άν 'σύ μεμψίμοιρα τα βρίσκεις όλα σκάρτα,
μάθε πως η σουμάδα* απ' την πίκρα τ' αμυγδάλου μόνο βγαίνει!
*Σουμάδα : Πολύ ωραίο και γλυκό ποτό, που βγαίνει από τα...πικραμύγδαλα που όπως θα ξέρετε είναι δηλητηριώδη, περιέχουν κυάνιο και όταν φάς πάνω από 10 κινδυνεύεις να πεθάνεις! Ποτό της χαράς, που το κερνούν απλόχερα - στούς καλεσμένους - στους γάμους, αρραβώνες και βαπτίσεις στη Χίο! (Καί σέ όλη την Ελλάδα, φαντάζομαι.)
...
... Την Πρωτοχρονιά, στην Οσάκα, έλαβα ένα θερμό ευχαριστήριο γράμμα (νοτισμένο από δάκρυα, αφού φαίνονταν οι αποξηραμένες βαθουλίτσες και η αλλοίωση του μελανιού από αυτά) από τη μάνα του παιδιού, που αφού μας εύχονταν " ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΚΑΛΆ ΤΑΞΊΔΙΑ ΚΑΙ ΓΑΛΉΝΕΙΕΣ ΘΆΛΑΣΣΕΣ", έλεγε μέσες άκρες, ότι "το γράμμα μου ήταν εκείνο που έσωσε το μονάκριβο γιό της, τον Μιχάλη της, και τον έκανε να βγάλει ναυτικό φυλλάδιο και να μπαρκάρει ναυτόπαις." (τζόβενο για τους ελάχιστους μη γνωρίζοντες.)
...Εγώ φυσικά τη συμβούλεψα, όταν με το καλό ξεμπαρκάρει, να βγάλει και την τελευταία τάξη του Λυκείου για να μπορεί να μπαρκάρει Δόκιμος Πλοίαρχος και να συνεχίσει σάν Αξιωματικός καταστρώματος και αργότερα σάν Πλοίαρχος!
ΌΤΙ ΜΟΥ ΕΥΧΗΘΗΚΕ Η ΜΆΝΑ ΤΟΥ, ΕΎΧΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΏ ΣΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΏΡΑ ΤΑΞΙΔΕΎΟΥΝ! ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΚΈΦΤΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΈΧΩ ΤΗΝ ΤΙΜΉ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΆΖΕΤΕ!