Αν ήταν ποίημα, η έκθεση που διοργανώνεται αυτές τις μέρες, από την Φωτογραφική Λέσχη Χίου, με τίτλο «Ανοίκειο», θα χωρούσε στον στίχο του Ελύτη "το πολύ σιμά κι όμως αόρατο".
Με τον πρωτότυπο τίτλο της που περιγράφει κάτι μη οικείο, η έκθεση μια σειράς ζευγαριών από φωτογραφίες, έγχρωμες και ασπρόμαυρες, μας οδηγεί να κοιτάξουμε με μια άλλη ματιά, εικόνες που πιθανά συναντάμε στο δρόμο μας, που μας είναι αδιάφορες, συνηθισμένες, ξένες ίσως και απωθητικές.
Την διαδικασία που οδήγησε στην γέννηση αυτών των φωτογραφιών, το «πάντρεμα» τους, τον τρόπο που συνδιαλέγονται μεταξύ τους, όπως και ο φωτογράφος με τον επισκέπτη, παρουσίασαν στην Ευγενία Κώττη, στην εκπομπή «Η επικαιρότητα με άλλο μάτι» την Δευτέρα στις 8 μ.μ., τα μεσάνυχτα καθώς και την Τρίτη στις 4μμ. στην Αλήθεια ΤV οι φωτογράφοι, Γιάννης Βούλγαρης, Σταμάτης Μενής, Εύη Μαυρώνη και Άρτεμις Τουλή.
Στο χώρο όπου έχει στηθεί και λειτουργεί η έκθεση της Φωτογραφικής Λέσχης, η πρώτη φωτογραφική έκθεση της χρονιάς στο κέντρο της πόλης, τέσσερις από τους δεκαοκτώ συμμετέχοντες φωτογράφους, μιλούν για αυτό που τους εμπνέει, τους συνδέει, την καλλιτεχνική Φωτογραφία.
Η έκθεση τους με τίτλο «Ανοίκειο» είναι ένας ακόμη σταθμός στην 15χρονη επιτυχημένη, διαρκώς εξελισσόμενη πορεία της Φωτογραφικής Λέσχης Χίου. Η προετοιμασία της που διήρκησε 2 χρόνια, εντάχθηκε σε μία από τις πλούσιες δράσεις της, είναι μια παραγωγή μιας υποομάδας της, τα μέλη της οποίας συνεργάστηκαν για να φέρουν κοντά ξεχωριστές φωτογραφίες, διαφορετικής θεματολογίας και να τις ενώσουν σε μια νέα δημιουργία.
Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να κάνει ο επισκέπτης είναι ότι οι φωτογραφίες που εκτίθενται δεν συνοδεύονται από τα ονόματα των καλλιτεχνών που τις τράβηξαν, ούτε από λεζάντες. Ενδεικτικά και τα δύο στοιχεία της φιλοσοφίας που διαπνέει τους συμμετέχοντες, μέλη της Φωτογραφικής Λέσχης Χίου. Η ομαδικότητα και η επιθυμία ο επισκέπτης να αφεθεί να κοιτάξει με την δική του, μοναδική ματιά, το έργο τους.
Χαρακτήρισαν το πρόγραμμα και την διετή περίοδο που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες, ως «Σχολείο Ψυχής»!
Αν και η Τέχνη της Φωτογραφίας είναι μοναχική δράση, στα πλαίσια αυτού του προγράμματος, δημιούργησαν ομαδικά. Κάθε φωτογραφία που τραβούσαν, όπως μας μετέφεραν, έρχονταν στην ομάδα τους και γινόταν αφορμή για πολυεπίπεδη συζήτηση για αυτό που συγκίνησε το φωτογράφο, «μίλησε» στην ψυχή του. Όπως και το τι αφηγείται σε αυτόν που την βλέπει.
Καθημερινά αντικείμενα, πρόσωπα, τοπία, που έχουν τραβηχτεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, σε διαφορετικό τόπο, από διαφορετικούς φωτογράφους, με άλλο φόντο, φως, μηχανές, χωρίς κανένα ενιαίο θεματικό άξονα, δημιουργούν κάτι νέο όταν ενώνονται. Μια σύνδεση τόσο θαυμάσια εναρμονισμένη που μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση στον επισκέπτη ότι οι δύο φωτογραφίες, είναι μία!
Η ματιά τους εστιάζει και φωτίζει το βάθος, την εσωτερικότητα, αντικειμένων, ανθρώπων που συχνά δεν είναι ορατή από την πρώτη ματιά. Μπορεί να την προσπεράσουμε.
Παρά τις γνώσεις, την εμπειρία τους, με χιλιάδες λήψεις, δηλώνουν δια βίου μαθητευόμενοι φωτογράφοι, που δεν σταματούν να αναζητούν αθέατες πλευρές της ζωής για να απαθανατίσουν.
Σε πείσμα των καιρών, κόντρα στις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Φωτογραφική Λέσχη, όπως και άλλοι πυρήνες Τέχνης και Πολιτισμού, λόγω ανύπαρκτης ή ισχνής χρηματοδότησης, αλλά και από το «πάγωμα» της ζωής, μέσα στην καραντίνα, δεν σταμάτησαν…
Η διαρκής εσωτερική αναζήτηση των μελών της, έφερε «καρπούς» ακόμη και σε μια «στείρα» εποχή, όπως αυτή του κορωνοιού...
Όλα αυτά τα χρόνια, από την ίδρυση της μέχρι και σήμερα, έφεραν κοντά 300 φωτογράφους με διαφορετική εμπειρία ή μέσα, αλλά την ίδια έλξη από την καλλιτεχνική φωτογραφία. Σταθερά διοργανώνουν ετήσιες εκθέσεις με μεγάλη επισκεψιμότητα.
Κορυφαίο γεγονός, στην πλούσια σε δράσεις διαδρομή της Φωτογραφικής Λέσχης, ήταν η διοργάνωση Φεστιβάλ Φωτογραφίας στην Χίο, το 2015, σε εποχές αντίξοες…
Η στέγαση τους σε κατάλληλο χώρο χωρίς υγρασία, με τον σωστό φωτισμό, είναι ένα ζητούμενο, μαζί με την επιθυμητή, ουσιαστική στήριξη από την Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα τους επέτρεπε να επεκτείνουν την προσφορά τους στον τόπο, στους φίλους της Φωτογραφίας, με διοργανώσεις όπου ξεπερνούσαν τα σύνορα του νησιού.
Αν υπήρχε αυτή η έμπρακτη στήριξη της Φωτογραφικής Λέσχης, η έκθεση «Ανοίκειο» αναμφισβήτητα θα μπορούσε να μεταφερθεί σε γκαλερί της Αθήνας και να εκπλήξει το κοινό με την πρωτοτυπία και την ποιητική ματιά στον κόσμο.
Μια συνέντευξη που αποκλίνει από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, μας προσκαλεί με λίγες, αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες σε μία έκθεση - όαση στην «έρημο» της εποχής μας.
