Ο παπά Γιάννης Γκιάλας από τα Μεστά, που γεννήθηκε το 1886 και πέθανε το 1956 ήταν εξαίρετος πολύτεκνος Ιερέας και Δάσκαλος στην Ελάτα, πατέρας μεταξύ άλλων του ποιητή Αλέξανδρου Γκιάλα «Γ. Βερίτης».
Τα άλλα παιδιά του εκτός των κοριτσιών, που δεν σπούδαζαν εκείνη την περίοδο, ήταν ο ήρωας του Ρίμινι Γεώργιος Γκιάλας, το όνομα του φέρει το Κεντρικό στρατόπεδο του νησιού μας, ο Στρατηγός Υγειονομικού Μιχαήλ Γκιάλας, ο Πρόεδρος της ΕΜΧ και μετά Διευθυντής των Ξενοδοχείων Χανδρή Κωνσταντίνος Γκιάλας και ο Καρδιολόγος Αθανάσιος Γκιάλας.
Ο παπά Γιάννης για δεκαετίες ο Ιερέας του Χριστού Βαρβασίου και ο Δήμος αφιέρωσε στην μνήμη του μια μεγάλη οδό που ξεκινάει από την Φάρκαινα και φτάνει έως την περιοχή της Ευαγγελίστριας, με την διαφορά ότι παλιά την έκοβε στην μέση ο Παρθένης και τώρα ο νέος Περιφερειακός δρόμος.
Το τμήμα που θα περπατήσουμε σήμερα αρχίζει από την οδό Στυλιανού Παναγυφτόπουλου, όπου και η οδός παπά Γιάννη Γκιάλα ξεκινάει εμφανώς περιορισμένου φάρδους και με το οδόστρωμα σε κακά χάλια, που με το «Καλημέρα» της επίσκεψης μας επισημαίνει η κάτοικος Δέσποινα Πασβάντη.
Τοίχοι σπιτιών από την μία μεριά και κάγκελα ενός κτήματος είναι η πρώτη υποδοχή, με χαρακτηριστικές τρείς τούβλινες συμπαγείς κολώνες, που κρύβουν ένα οικόπεδο, πρώην περιβόλι, όπως μαρτυρά ένα μεγάλο πηγάδι και μια γούρνα που βρίσκεται εκεί.
Αν ακολουθήσουμε τον ιδιωτικό χώρο που βρίσκεται Ανατολικά αποκαλύπτεται μπροστά μας ένα υπέροχο βοτσαλωτό, που περπατώντας το στην έξοδο αντικρίζουμε έναν πεύκο που σκιάζει ένα σπίτι με ωραία αυλή σε κεραμιδί χρώμα.
Είσοδοι με γκαράζ, χωράφια αριστερά και δεξιά, σπίτια και τριαντάφυλλα σε κήπους, γατάκια που λιάζονται στα παράθυρα, συμπαθείς τετράποδοι φύλακες, μάγκανοι και γούρνες μαρτυρούν συνύπαρξη οικιών και αγροτικών χώρων πρώην περιβολιών.
Ένα σπίτι με μια σημαία στην είσοδο και δύο ιδιωτικές είσοδοι, που πάλι οδηγούν σε σπίτια, που μερικά αποκαλύπτουν μεγάλες περιποιημένες αυλές, κάτοικοι που εκτελούν αγροτικές εργασίες και επιστροφή στην οδό εν μέσω σπιτιών με γιασεμιά και φύκους στις αυλές.
Εδώ αποκαλύπτεται και η πρώτη και μοναδική πινακίδα ονοματοθεσίες εννοείται… μπογιαντισμένη, προς δόξα του πολιτισμού μας και εδώ τελειώνει… άδοξα η οδός παπά Γιάννη Γκιάλα αφού στην κυριολεξία βρίσκουμε πάνω στο τοιχείο του Παρθένη, αφού από την οδό Παναγυφτοπούλου ξεκινήσαμε και στο τοιχείο που κόβει στη μέση την οδό Παπά Γιάννη Γκιάλα «Φτου και… στουκάραμε.
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - Φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
