Το Κολυβαδικό Κίνημα του 18ου αιώνα υπήρξε ένας σημαντικός ιστορικός σταθμός στην εκκλησιαστική ιστορία, καθ’ ότι διαδραμάτισε ισχυρό ανανεωτικό ρόλο στην Ορθοδοξία, η οποία ασφυκτιούσε από τις παρεμβάσεις της αιρετικής δυτικής χριστιανοσύνης.
Ένα από τα κύρια πρόσωπα αυτού του κινήματος υπήρξε ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος.
Ένας μεγάλος άγιος της Εκκλησίας και διδάσκαλος του Γένους, που γεννήθηκε το 1722 στο Κώστο της Πάρου.
23 χρονών πήγε στη Σμύρνη για να ανώτερες σπουδές στην εκεί φημισμένη «Ευαγγελική Σχολή», για έξι χρόνια.
Το 1751 πήγε στο Άγιο Όρος και γράφηκε στην περίφημη «Αθωνιάδα Σχολή".
Ο Ευγένιος Βούλγαρης τον καθιστά συνεργάτη του. Μάλιστα το έτος 1757 διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή.
Στα 1771 πήρε επιστολή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την οποία διορίζονταν διευθυντής της «Αθωνιάδας Σχολής» στο Άγιο Όρος, ως διάδοχος του Ευγενίου Βούλγαρη.
Εκεί γνωρίστηκε με τον Μακάριο Νοταρά, μια επίσης μεγάλη πνευματική προσωπικότητα. Αυτός τον προέτρεψε να χειροτονηθεί πρεσβύτερος. Ήταν 55 ετών.
Στα 1786, 64 χρονών, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του την Πάρο. Αλλά δεν κατόρθωσε να φτάσει στον προορισμό του. Λόγω του ρωσοτουρκικού πολέμου, το πλοίο, που τον μετέφερε, αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία και αγκυροβόλησε στη Χίο για μεγάλο διάστημα.
Οι Χιώτες πληροφορήθηκαν την εκεί παρουσία του και επειδή η Σχολή της Χίου ήταν ακέφαλη, τον παρότρυναν να αναλάβει αυτός την διεύθυνσή της.
Έμεινε στη Χίο τριάντα χρόνια, ως το 1812 και έφτασε στην ηλικία των 90 χρονών.
Αποσύρθηκε στη Μονή του Αγίου Γεωργίου στα Ρεστά Χίου, φεύγοντας από την ζωή στις 24 Ιουνίου 1813.
Οι συνασκητές του τον έθαψαν στην αυλή της Μονής. Τα λείψανά του αποτεφρώθηκαν από μεγάλη πυρκαγιά του 1822. Ανακηρύχτηκε άγιος και τιμάται στις 24 Ιουνίου.
Προς τιμή λοιπόν αυτού του Αγίου, ο Δήμος Χίου αφιέρωσε την μία από τις δίδυμες οδούς που από την Τουρλωτή οδηγούν στην πόλη. Η μια ο οδός Διαμ. Ζανάρα είναι άνοδος και η Αθανασίου Παρίου κάθοδος.
Θα την ακολουθήσουμε και εμείς ακριβώς σαν κάθοδο, παρατηρώντας ότι ξεκινάει από ένα μικρό παρτέρι, που στην ουσία περιβάλλει τους στύλους υψηλής τάσης της ΔΕΗ, απέναντι από ένα φράκτη με θάμνους, που… κρύβει το γωνιακό σπίτι, ενώ δεξιά και απέναντι υπάρχει ένα από τα δύο οικόπεδα της οδού, που έχουν γλυτώσει την πυκνή δόμηση, δείχνοντας πως ήταν η περιοχή προτού οικοδομηθεί.
Χαρακτηριστικά των σπιτιών που βλέπουμε στην κάθοδο, είναι ότι ευτυχώς μπροστά διαθέτουν κήπους και αρκετά έχουν γκαράζ, ενώ ο δρόμος είναι φαρδύς με... βασανισμένη άσφαλτο.
Ένα σπίτι αριστερά κατεβαίνοντας ξεχωρίζει από την επένδυση του με κόκκινο τούβλο και μαρμάρινα κάγκελα, που σκιάζονται από ένα έλατο, ενώ ένα άλλο, που είναι και το μοναδικό ημιτελές της οδού αντικρύζει τις μαργαρίτες από τις υπερμεγέθεις ζαρντινιέρες του απέναντι.
Σπίτια με λεμονιές στις αυλές, φύκους αλλά και… μωρά αροκάριες, κίτρινη ώχρα, πινελιές από γιασεμιά, αλλά και φυτά που να αναρριχώνται από το ένα μπαλκόνι στο άλλο, ή αυτά, όπως μια μουσμουλιά που… κοντράρει με ένα τριώροφο.
Ξεχωρίζει ένα σπίτι με ημικυκλικά παράθυρα, μια αροκάρια υπό ανάπτυξη, που είναι άγνωστο αν στο μέλλον θα συνεχίζει να αντικρύζει απέναντι της το μοναδικό χώρο, που έχει γλυτώσει την οικοδόμηση, χωρίς όμως να έχει αξιοποιηθεί φιλοξενώντας ας πούμε μια "παιδική χαρά" ή ένα κοινόχρηστο χώρο, που απουσιάζει χαρακτηριστικά.
Μια μεγάλη αροκάρια δεξιά, σκιάζει το μοναδική ίσως μονοώροφη κατοικία της οδού, σπίτια με ωραίους κήπους, διακοσμητικά παράθυρα, ωραία κακτοειδή και κιτρινόχρωμα θαμνοειδή, μαζί με… βιτρό και τριανταφυλιές, φύκους που συναγωνίζονται στην υποτυπώδη σκιά από ένα γιασεμί, που έχει σκαρφαλώσει σε ένα στύλο του ΟΤΕ.
Η οδός, που η μοναδική πινακίδα της και αυτή με σβησμένα γράμματα, έχει… ξεχαστεί σε ένα τοίχο, καταλήγει μέσω σπιτιών με κυκλικά μπαλκόνια και λεμονιές στις αυλές στην είσοδο του 7ου Δημοτικού Σχολείου, που είναι και ο αφανής… ήρωας της περιοχής, αφού οι χαρούμενες φωνές των παιδιών του ακούγονται σε όλο το μήκος της Αθανασίου Παρίου, αφού από ένα παρκάκι ξεκινήσαμε να την περπατάμε και στην αυλή του 7ου Δημοτικού Σχολείου «φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - Φωτογραφίες: Κώστας Μιλτιάδη Αναγνώστου
Επεξεργασία Εικόνας: Νέλο Μέσι
