Τα Εύθυμα της βεγγέρας. Διηγήματα η εργογραφική αυτή δουλειά της κας Αργυρώς Ζαννίκου-Ψώρα, γραμμένα με κυρίαρχο όπλο το μεγάλο ενδιαφέρον της συγγραφέας μας για παλιές ιστορίες του γενέθλιου τόπου της, της Χίου και με το προσωπικό της χιούμορ που την έκαναν να επιλέξει για δημοσίευση αστείες ιστορίες, ιστορίες με σάτυρα κι όχι μόνο….
Κινούμενη, λοιπόν με αυθορμητισμό και διάθεση να μας φτιάξει το κέφι παρουσιάζει μια σειρά ιστοριών που χρόνο διεξαγωγής τους έχουν τον 19ο αιώνα με κάποιες εξαιρέσεις όπου και περνάμε στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Αυτή και μόνο η «ιστορική» τοποθέτηση των γεγονότων σε τόσο μακρινούς χρόνους δίνει ιδιαίτερη αξία στο καλαίσθητο βιβλίο της κ. Α. Ζ. Ψώρα γιατί ο νεότερος αναγνώστης μαθαίνει μέσα από σατυρικές ιστορίες πολλά από τα ήθη, έθιμα και κρατούσες κοινωνικές συνθήκες εκείνης της ‘άγνωστης’ σχεδόν εποχής.
Πετυχημένη σάτυρα, γραφή απλή και καθημερινή με έντονη την παρουσία ντοπιολαλιάς. Το κάθε ένα διήγημα της έχει την δική του προσωπικότητα, αφήνει στον αναγνώστη -με την καλή περιγραφική ικανότητα της γράφουσας-, μια εικόνα από ένα παρελθόν πολύ μακρινό αλλά ταυτόχρονα αγαπητό λόγω της ‘ανθρωπιάς’ που εκείνα τα χρόνια υπήρχε στις ανθρώπινες σχέσεις.
Το τελευταίο διήγημα του βιβλίου: «Ο πετράς, ο χτίστης μαστρο-Δημήτρης» είναι αυτοβιογραφικό αναφερόμενο σε οικογενειακά της πρόσωπα και στην ίδια, άρα και -χρονικά- το πιο σύγχρονο.
‘Βεγγέρα’ αποκαλούσαν στην Χίο τις συγκεντρώσεις τα βράδια στα σπίτια για κουβεντούλα κλπ τις εποχές εκείνες που ακόμη δεν υπήρχαν τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις κλπ. Σε αυτές διασκέδασαν οι συγκεντρωμένοι με αστεία ανέκδοτα, παραμύθια, χαρούμενες ιστορίες .κλπ. Όλα αυτά αρέσανε στην συγγραφέα που ζητούσε από κοριτσάκι από τα μεγαλύτερα σε ηλικία συγγενικά της πρόσωπα να της λένε τέτοιες ιστορίες. Τις κατέγραψε και μας τις παραδίδει. Μας παραδίδει μια «άγνωστη» παλιά Χίο του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού, μια Χίο που λόγω των χρονικών ορίων δράσης των διηγημάτων πολλοί όχι μόνο δεν γνωρίζουν αλλά δεν θα μπορούσαν καν να την φανταστούν.
Χρονογραφήματα λογοτεχνίζοντος ύφους θα χαρακτήριζα αρκετά από αυτά τα 20 διηγήματα, ενώ η συγγραφέας τα κατέταξε όλα στην κατηγορία του διηγήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι όλα μα όλα τα γραπτά της γραμμένα με αρκετές αξιώσεις.
Η Αργυρώ Ζαννίκου-Ψώρα με αρκετά καλή μόρφωση και ενδιαφέρουσα επαγγελματική σταδιοδρομία διακρίνεται για την έντονη δράση της στα κοινωνικά και στο χώρο των γραμμάτων όπου έχει βραβευτεί για ποιητική της συλλογή και έχει δράση στο χώρο του ραδιοφώνου ενώ τον Μάιο του 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Ευχαριστώ».
Την ευχαριστώ θερμά για τη συμβολή της στα πολιτιστικά της Χίου και για την ευκαιρία που μου έδωσε να απολαύσω το εξαιρετικό της παρόν βιβλίο.
Αργυρώ Ζαννίκου-Ψώρα
Τα εύθυμα της βεγγέρας
Σ.167
Εκδόσεις Άλφα Πι / Ροδοκανάκη 7/ Χίος.
*Η Τ. Γαϊλα είναι αρθρογράφος - ερευνήτρια
