Σας είχα προειδοποιήσει για μια μικρή άδεια από την… σημαία και χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω.
Και από όλες τις ειδήσεις που «έχασα» επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω αυτήν της λειτουργίας του νέου 5 άστερου Ξενοδοχείου PEARL ISLAND CHIOS HOTEL στην Λεωφόρο Ενώσεως.
Καλορίζικο και καλές δουλειές και ειδικά όταν οι ιδιοκτήτες τους είναι συμπατριώτες μας και βουτηγμένοι στα θάλασσα, εξ’ ου και μπράβο τους το άλμπουρο ενός πλοίου, που τοποθέτησαν στην πρόσοψη.
Φυσικά και δεν είναι δική μου δουλειά, οι προδιαγραφές ενός 5 άστερου και δικό μου πρόβλημα είναι ότι δεν καταλαβαίνω, πως με την θάλασσα δίπλα σου, εσύ θέλεις να τσαλαβουτάς στις «γούρνες» του γλυκού νερού, αλλά είπαμε κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να πηγαίνει με τα δικά μας γούστα, ούτε τα ξέρουμε όλα.
Συνεπώς για να κάνουν οι άνθρωποι δύο πισίνες σαν του κολυμβητηρίου και να προβλέπουν μάλιστα και σε δωμάτια ατομική πισίνα κάτι θα ξέρουν περισσότερο.
Ούτε για να μην παρεξηγηθώ πάλι, ένας επενδυτής θα πρέπει να έχει ως δεδομένο ότι δεν θα έχει νερό (!!!) απεναντίας επενδύει με την βεβαιότητα ότι του παρέχονται οι βασικές των υπηρεσιών ήτοι ηλεκτρικό ρεύμα και μέσω αυτού και διαδικτυακή κάλυψη και φυσικά υδροδότηση.
Αλήθεια όμως ποιός θα εγγυηθεί την τελευταία στο νέο 5 άστερο και στο άλλο, που ενδεχόμενα θα γίνει αύριο και σε ένα άλλο, που οι ένοικοι θα θέλουν να… κοιμούνται και μέσα στο γλυκό νερό, πως θα γεμίζουν οι δύο μεγάλες πισίνες των νέων εγκαταστάσεων του ΝΟΧ και που αυτές λέει θα είναι με γλυκό νερό;
Ήδη κόψαμε το αρδευτικό νερό και καταδικάσαμε την γη να πεθάνει και να εισάγομε πλέον τα πάντα στο 100%. Ήδη υπάρχουν περικοπές στην υδροδότηση, ήδη είναι κοινό μυστικό ότι μας κοστίζει το νερό χρυσάφι, λόγω αφαλατώσεων και πως αν αύριο η ΔΕΗ κόψει το απλήρωτο ρεύμα της ΔΕΥΑΧ θα πρέπει να γίνουμε τσιβίκια.
Την ίδια ώρα γίνονται επενδύσεις που απαιτούν νερό, που όμως δεν υπάρχει.
Τι θέλω να πώ με δύο λόγια; Ότι αντί της ταμπέλας που διαφημίζει την Χίο στην Πλατεία, εμείς έπρεπε να έχουμε ένα ημερολόγιο, που να λέει στους πολιτικούς μας. Τάδε μέρα με το ΦΡΑΓΜΑ Κόρης γεφύρι να μην έχει τελειώσει. Και την επομένη ξανά τάδε μέρα. Και να το ρεκλαμάρουμε και σε όλα τα Μέσα του νησιού, να βλέπουν καθημερινά οι πολίτες την τύφλα μας. Εννοείται ότι, και καλά θα κάνουν, το ΦΡΑΓΜΑ Τσικνιά, που εξαγγέλθηκε στη Μυτιλήνη θα γίνει γρηγορότερα από το δικό μας ρημάδι.
Ας αφήσουν λοιπόν οι πολιτικοί μας τις «περικοκλάδες». Χωρίς να υποτιμάτε κανένα έργο, από την ώρα που το νησί είναι χωρίς ΝΕΡΟ είναι νεκρό, τελεία και παύλα.
Περιμένουμε την ευαισθητοποίηση όλων.
Δύο παρατηρήσεις δικές σας. 500 τόσα μέτρα δίκτυο χρειάζονται για να φτάσει ένας κρουνός στο Μονοδένδρι. Μακάρι να μπουν προτού καεί.
Επίσης οι κάτοικοι της Λεωφόρου Ενώσεως από το Αεροδρόμιο μέχρι το My market ρωτούν. Δεν περισσεύει γι’ αυτούς μια διάβαση πεζών; Δηλαδή για να διασχίσουν τον δρόμο πρέπει να δαγκάνουν ένα εικονάκι;
Τέλος με χαρά πήρα σήμερα από τον Γιάννη Παληό τον τρίτο τόμο του Αριστείδη Καλεπερτζή «Τα Καρδάμυλα στα γυρίσματα του χρόνου. Κανόνες και ήθη της τοπικής κοινωνίας». Άξιος ο Αριστείδης και ο χρηματοδότης Ιωακείμ Καλλίκης.
Υ.Γ.: Eπειδή δημοσιογραφία χωρίς διαφάνεια δεν γίνεται, να ξέρετε ότι η… σημαία, μου έδωσε άδεια επειδή, ας είναι καλά η Interamerican, επισκέφθηκα την ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗ Αθηνών, τους γιατρούς της οποίας ευχαριστώ, για λόγους υγείας. Επιστρέφοντας ευχαριστώ την γιατρό Ελένη Ψυχιά και τους γιατρούς, τους βάζω αλφαβητικά, Νικόλα Βουρνού, Γιώργο Γεωργαντή, Λεωνίδα Μπιλιράκη, Βαγγέλη Φαρμάκη και Ηλία Φύλλα, για την βοήθεια και την ανθρωπιά τους.
