Επιτρέψτε το λογοπαίγνιο, αλλά καθίζει, που λένε, μια χαρά με την επίσκεψη του επί του προσφυγικού – μεταναστευτικού υπουργού μας, που δεν ξέρω οι Δημοτικοί Σύμβουλοι και όσοι έχουν περίσσια χρόνου τι περιμένουν να ακούσουν, από έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Αυτό, γιατί οι Οσίες παρθένες της Ευρώπης, μας έχουν χρεώσει στα νησιά τον μεταναστευτικό – προσφυγικό φράκτη με 108 και η Κυβέρνηση διαχειριστής του προβλήματος, κάνει αυτό ακριβώς που βιώνουμε τρία χρόνια σε όλους τους τομείς, δηλαδή το απόλυτο τίποτα.
Αυτό που απομένει είναι να φύγει χωρίς να προκαλέσει εθνικό ατύχημα.
Συνεπώς, ας αφήσουμε τον Βίτσα να πιάσουμε την… γκλίτσα.
Και για να μην υπάρξει παρεξήγηση, αναφέρομαι στην εικόνα που έχω μέσα μου από την πρόσφατη πεζοπορία του ΜΕΟΘ στα Αγιάσματα, βλέποντας τους περισσότερους πεζοπόρους να βαστάνε μια γκλίτσα, μια υποβοηθητική βέργα για το περπάτημα.
Και γιατί μου κόλλησε αυτή η εικόνα; Γιατί ο Βίτσας, νάτος πάλι, θα ρθεί, θα φύγει, θα ξεχαστεί, όμως το χρήμα είναι σ’ αυτή την γκλίτσα.
Μας το φωνάζει χρόνια ο Γιώργης Χαλάτσης, αλλά ως ο εξυπνότερος λαός του πλανήτη, θέλομε μια εικοσαετία για να πάρουμε την στροφή ενός χρόνου και αναφέρομαι στον περιπατητικό τουρισμό.
Θα ήθελα, με δεδομένη την εμπειρία των μελών του ΜΕΟΘ αλλά και άλλων, με δεδομένα τις εκπληκτικές αλλαγές στο τοπίο της Χίου, την δουλειά, που έχει γίνει μέχρι σήμερα και τον σχεδιασμό, που υπάρχει για περιπατητική διαδρομή από την μια άκρη της Χίου μέχρι την άλλη, να δώσουμε βάση σε μια συνέντευξη, που έδωσε ο Μιχάλης Πήλιος, συνιδρυτής και βασικός εταίρος της Εταιρείας VIVAZO με έδρα το Βερολίνο στην «Καθημερινή»
Σημειώνει λοιπόν τα εξής: Οταν ο ετήσιος τζίρος του ελληνικού τουρισμού συνολικά είναι περίπου 16 δισ. ευρώ, μόνο η αγορά του hiking στη Γερμανία κάνει τζίρο 15 δισ. Σε μία χώρα 80 εκατομμυρίων, κάθε δεύτερος Γερμανός ασχολείται με την πεζοπορία, έστω περιστασιακά.
Τι θέλουν τώρα αυτοί οι εκδρομείς; Για να δούμε τα έχει η Χίος;
Θέλουν εναλλαγές του τοπίου, δεν τους αρέσει ο συνωστισμός, θέλουν να περπατούν και να μην έρχονται άλλοι από απέναντι. Θέλουν ει δυνατόν να περπατούν σε άδεια μονοπάτια.
Θέλουν ακόμα στις στάσεις που θα κάνουν να βλέπουν πως μαζεύονται οι ελιές, πως φτιάχνεται το ζυμωτό ψωμί, πως γίνεται το κρασί, που φτιάχνεται το τυρί. Και τέλος, ποιοί είναι αυτοί οι 40 εκατομμύρια Γερμανοί, που τρελαίνονται να περπατούν; Κατά κανόνα, άνθρωποι άνω των 35, ποιοτικοί και απαιτητικοί, που υπεραγαπούν την Ελλάδα, με σεβασμό στο περιβάλλον, που ενοχλούνται όταν αντικρίζουν μπάζα και σκουπίδια.
Που το χαλάμε; Μόνο στο τελευταίο, αλλά ελπίζουμε όταν δούμε ότι η καθαριότητα μας αφήνει κέρδος, να βρωμίζουμε τόπους που… δεν θα φαίνονται.
Το πιάσαμε λοιπόν το μήνυμα; Η Χίος αν δεί σοβαρά τον περιπατητικό τουρισμό, θα δημιουργήσει ένα εισόδημα για τον ντόπιο, ώστε να αποφύγουμε τα παιδιά μας να μην πάνε στην ΒΙΑΛ του μέλλοντος, για να θυμηθούμε και τον κ. Βίτσα με τον οποίο ξεκινήσαμε.
Υ.Γ. Λέει και κάτι άλλο ο Μιχάλης Πήλιος, για να μην νομίζουμε ότι ανακαλύψαμε την Αμερική. Η Τουρκία απέναντι έχει δημιουργήσει μια φοβερή πεζοπορική διαδρομή σε όλα τα μικρασιατικά παράλια, οργανώνει δε ετησίως φεστιβάλ πεζοπορίας.
