Η δίκη στο μονομελές Πλημμελειοδικείο είχε τελειώσει, με το ακροατήριο να χειροκροτεί στην λέξη ΑΘΩΟΣ, που ακούστηκε από το στόμα του Δικαστή Κώστα Αλμπιανίτη, για τον Στρατή Τσουκαλά, που κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, γιατί δεχόμενος το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής, επίθεση έξω απ’ το κατάστημα του γιού του στη Σούδα, από μαινόμενες ορδές μεταναστών – προσφύγων, απάντησε με δυό πυροβολισμούς με το κυνηγετικό του όπλο στον αέρα.
Στην ουσία η απόφαση από το στόμα του Δικαστή ήταν μονόδρομος, αφού προηγήθηκε άλλο ένα χειροκρότημα, μετά την αγόρευση της Εισαγγελέως της έδρας Σπυριδούλας Σταυράτης, που επίσης πρότεινε την αθωότητα του κατηγορουμένου.
Εκείνο που σίγουρα καταλάβαμε είναι ότι η παριστάμενη ας την πούμε «κοινή γνώμη» χειροκρότησε για τη λέξη της αθώωσης, που ακούστηκε από τα χείλη της και όχι για ολόκληρη την αγόρευση της, γι’ αυτό ίσως στο τέλος της δίκης αισθάνθηκε την ανάγκη να πεί σχεδόν ψιθυριστά προς την πλευρά των δημοσιογράφων. «Αθώος βεβαίως αλλά να γίνει σωστή ερμηνεία της αθώωσης».
Το τι εννοούσε η καλή Νομικός και με σοβαρό, στρωτό και νηφάλιο λόγο Εισαγγελέας είναι σαφέστατο, αλλά πιστέψτε μας σε κανένα δεν θα κάνει κακό να το αναλύσουμε.
Τι είπε στην αγόρευση της, αφού περιέγραψε πρώτα τα γεγονότα με λιτότητα και ακρίβεια λες και ήταν παρούσα;
Τελέστηκαν αδικήματα. Υπήρξε παράνομη οπλοφορία (η Σούδα δεν είναι τόπος κυνηγίου) παράνομη οπλοχρησία και ρίχτηκαν άσκοποι πυροβολισμοί. Αυτές τις πράξεις δεν τις επιτρέπει ο νομικός μας πολιτισμός.
Κι’ αφού έκτισε τα αδικήματα, άρχισε να τα αποδομεί.
Γιατί έγινε όμως αυτό; Γιατί σαφώς υπήρξαν λόγοι, που αποκλείουν τον άδικο χαρακτήρα της πράξης. Υπήρξε από τις μαρτυρίες κίνδυνος για βλάβες κατά ανθρώπων και έννομων αγαθών, δεν υπήρξε άλλος τρόπος σωτηρίας και κυρίως υπήρξε παντελής απουσία Αστυνομικών αρχών, άρα άδικη μεν η οπλοχρησία δικαία όμως η αντίδραση.
Προσέξτε όμως την… λεπτομέρεια στην Εισαγγελική πρόταση. Δεν υπήρξε μόνο κίνδυνος, αλλά απουσία Αρχών προστασίας των πολιτών.
Δεν διακινδυνεύω τίποτα, είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε στον χώρο έστω ΕΝΑΣ Αστυνομικός, ο Στρατής Τσουκαλάς θα μετρούσε τώρα δυό χρόνια φυλακή κι’ ας είχε δίκιο.
Προς γνώσιν και συμμόρφωση λοιπόν. Την τάξη την διασφαλίζουν τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Ο Αστυνομικός ακόμα και μόνος του, είναι ο μόνος που νόμιμα φέρει πάνω του όπλο, έχει εκπαιδευτεί να το χρησιμοποιεί και είναι ο μόνος που μπορεί να το χρησιμοποιήσει (και θα λογοδοτήσει γι’ αυτό) και κανείς άλλος.
Η Εισαγγελέας ήταν σαφέστατη στην αγόρευση της. Ο Στρατής Τσουκαλάς είναι αθώος αλλά όποιος καταλάβει από την απόφαση ότι έχει το «πράσινο φώς» να ρίχνει «κουμπουριές» την έχει βάψει.
Υ.Γ. Δικαστής και Εισαγγελέας εξέφρασαν την δυσφορία τους για τα χειροκροτήματα. Τι να γίνει έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να καταλάβουμε σαν κοινωνία ότι οι Δικαστικές αίθουσες δεν είναι επ’ ουδενί θεατρικές.
