Χίος, ίσον μαστίχα, ναυτιλία, Σφαγή. Αν με αυτά μας έχει προικοδοτήσει η ιστορία, η νεώτερη έχει να καταγράψει παραβιάσεις, πρόσφυγες – μετανάστες, φωτιές.
Στο χέρι μας όμως είναι να καταγράψουμε και να προβάλλουμε την άλλη, την καλή Χίο, της φιλοξενίας, της υπομονής στην πλημμυρίδα του προσφυγικού, τη Χίο της… Κιβωτού.
Όταν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Χίου ζήτησαν από την Κιβωτό να πληρώνει ενοίκιο, αντί να της δωρίσουν ένα χώρο που από αχούρι μετετράπη σε παράδεισο, είχα προτείνει να μείνουν ένα 24ωρο με τα παιδιά της Κιβωτού και μετά να πάρουν την όποια απόφαση. Η πρόταση… ισχύει.
Το έζησα άλλη μια φορά το μεσημέρι του Σαββάτου 6 Αυγούστου 2016, πραγματοποιώντας ρεπορτάζ στο χώρο, από αυτά που οσμίζεσαι από χιλιόμετρα ότι δεν έχουν τίποτα το στημένο.
Έζησα την απέραντη αγάπη του πατέρα Αντώνιου Παπανικολάου και της πρεσβυτέρας Σταματίας, που εκτός από το φυσικό τους παιδί τον… Νώε, έχουν άλλα 999, αφού η Κιβωτός τόσα και παραπάνω μετράει σήμερα σε όλη την Ελλάδα, τόσο στις δομές της Αθήνας, όσο και σε αυτές της Χίου και της Πωγωνιανής Ηπείρου.
Έζησα τη δύναμη της θέλησης του ανθρώπου για το καλό. Πάνω από 120 παιδιά ανασταίνονται, σώζονται σήμερα στην Κιβωτό στο νησί μας. Παιδιά «πεταμένα» στην κυριολεξία στο δρόμο, στην εγκατάλειψη, τη φτώχια, την αμορφωσιά. Αυτά τα παιδιά τα είδα χαρούμενα να παίζουν, να καθαρίζουν τους χώρους, να ζουν ομαδικά στα σπιτάκια τους, να φροντίζουν τα ζώα τους, να αποκαλούνται μεταξύ τους αδέλφια, παιδιά άσπρα, μαύρα, μελαμψά, προσφυγάκια που από τη χαβούζα της π. ΒΙΑΛ βρέθηκαν στην αγκαλιά του Ανθρώπου, με το Α κεφαλαίο. Του πατέρα Αντώνιου Παπανικολάου, του επί 24ώρου βάσεως Διευθυντή της Κιβωτού στη Χίο, Νίκου Τάγαρη, των 25 εμψυχωτών, εκπαιδευτών, των δεκάδων εθελοντών, των αμέτρητων ενισχυτών, γιατί βλέπετε η Κιβωτός δεν είναι… ΜΚΟ, έτσι δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ από το Κράτος. Η μοναδική του παρουσία συνίσταται όταν οι Εισαγγελείς δίνουν παραγγελία, διατάζουν, πάρε αυτό το παιδί γιατί το πέταξαν ή το βρήκαμε πεταμένο και κόψε το κεφάλι σου να το φροντίσεις, να το ταΐσεις, να το μορφώσεις και στους πανηλίθιους, δεν ξέρω ποιου κηφήνα οργανισμού, που ζήτησαν από την Κιβωτό να φορολογήσουν τα σπιτάκια στο Αίπος ως… τουριστικά καταλύματα!
Τα όσα έζησα θα τα ζήσετε και εσείς σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ που θα προβληθεί στην "Αλήθεια TV". Στη διάρκειά του, για να δικαιολογήσω και τον τίτλο, με ακολουθούσε ανάμεσα στα άλλα ένα αγγελούδι, ένα «σπίρτο» 8 χρόνων, η Ματρώνα, που όλο το χρόνο πριν πάει Σχολείο πηγαίνει να ταΐσει τις κατσικούλες της, τις οποίες πεισματικά ήθελε να μου δείξει. Της έδωσα λοιπόν το μικρόφωνο να κάνει εκείνη το… ρεπορτάζ. Δείτε την και κρίνετε αν πρέπει να γίνει οδοντίατρος, όπως θέλει, ή δημοσιογράφος. Θέλω μόνο να κρατήσετε εκτός από τα υγρά μάτια του πατέρα Αντωνίου, που την καμάρωνε και ξέρει όλα τα παιδιά με τα μικρά τους ονόματα, τα λόγια του Νίκου Τάγαρη. Αυτό το παιδί όταν μας το φέρανε ήταν ένα αγρίμι, δεν σε άφηνε να το αγγίξεις, να το πλησιάσεις, ήταν μέσα στο κλάμα και τον πόνο της μικρής ζωής που είχε ζήσει, σήμερα…
Σήμερα δείτε στο σχετικό ρεπορτάζ τη μικρή Ματρώνα, αυτό είναι η Κιβωτός και αυτό η καλή Χίος, που αυτήν πρέπει να προβάλλουμε όσο μπορούμε.
Υ.Γ.: Στην Κιβωτό, στην άκρη του Θεού, στο Αίπος, τα μέλη της συντήρησαν, έφτιαξαν από την αρχή, μια πισίνα που προϋπήρχε. Ρώτησα γιατί τα παιδιά δεν κάνουν μπάνιο. Ζητήσαμε να μας την γεμίσουν, είπαν, αλλά μας απάντησαν ότι δεν υπάρχει νερό. Σηκώνω τα χέρια… ψηλά.
