«Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θεωρούν ιερό τους καθήκον, να πάνε να ανάψουν το καντήλι σε κάποιο ξωκλήσι ή σε κάποιο εικονοστάσι στην άκρη του δρόμου η ελπίδα για την Ελλάδα παραμένει άσβεστη».
Ανάρτηση του Προέδρου της ΕΜΧ Γιώργη Τούμπου, που την κράτησα ανάμεσα σ’ αυτά που αξίζει να διαβάσεις.
Όπως άξιζε αυτό που καταγράψαμε το απόγευμα στα Μεστά και τώρα το επεξεργάζεται ο Κώστας Αναγνώστου και θα το δείτε και με την μορφή βίντεο.
Ο Νικόλας Σαραντινούδης, ο… Αγάς του χωριού, πήρε από την Εκκλησία του Άϊ Νικόλα στο κέντρο του χωριού ένα κρόταλο, στην ντοπιολαλιά κόρταλο, και άρχισε να το χτυπά στους δρόμους των Μεστών, προαναγγέλλοντας ότι αύριο είναι μεγάλη γιορτή, γιατί τιμάται ο Άγιος των ναυτικών.
Είναι ένα έθιμο που χάνεται στο βάθος του χρόνου και που η γιαγιά Μαριάνθη, μαζί με την γιαγιά Μαριά και την κυρά Καλή διασώζουν στην μνήμη τους με ρίμες και τραγούδια από την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν οι καμπάνες ήταν… δεμένες και όταν το κρόταλο έπαιζε αυτό το ρόλο, προαναγγέλλοντας κάποιο σημαντικό γεγονός όπως το μαντάτο της Σφαγής, που πρόφτασε ένας Τούρκος Αγάς στο χωριό και έτσι οι Μεστούσοι, ακούγοντας το κόρταλο, χάθηκαν προς τον Πέτασο και τα άλλα υψώματα να γλυτώσουν από το γιαταγάνι.
Αυτά τα έθιμα κρατούν ζωντανή την μνήμη, σημειώνουν την ιδιαιτερότητα, φανερώνουν το μεγαλείο που κρύβουν των Ελλήνων οι Κοινότητες.
Την ίδια ώρα στην διπλανή Κοινότητα της Ελάτας ανάβει ο Φανός του Άγιου Νικόλα με… στοίχημα να φανεί ως απέναντι στο Μπουγάζι των Ψαρών, με τις φλόγες να πετάγονται στα ουράνια, σε ένα σύνθημα μήνυμα των σκλάβων.
Κρατάμε γερά, είμαστε εδώ, οι φλόγες παραμένουν αναμμένες, αυτές θα κάψουν την σκλαβιά, η Λευτεριά θα φανεί, θα ξημερώσει, και του χρόνου εμείς θα είμαστε εδώ και κάποτε θα είμαστε ελεύθεροι.
Έτσι λοιπόν πορευόμαστε, μέσα από κρόταλα και φωτιές, μέσα από φλόγες και αναμνήσεις, αν χάσομε αυτή την ιδιαιτερότητα μας θα χάσομε την ιστορία μας.
Γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά της Ελάτας γι’ αυτό σφίγγουμε το χέρι στον… Αγά Νικόλα, που κράτησε και φέτος το… κρόταλο και μετάφερε σήμερα το μήνυμα παντού.
Αύριο είναι μεγάλη γιορτή, μεγάλη και πλατιά όπως την θάλασσα.
Αχ αυτή η θάλασσα, τι θα είμασταν χωρίς αυτήν.
Υ.Γ.: Σοβαρολογούν όσοι αποσυνδέουν το REX με την Ναυτιλία, αφού η τελευταία δεν είναι… πολιτισμός; Άμε όσοι το συνδέουν με την… χρήση του; Γιατί την τελευταία δεκαετία μετά το κλείσιμο του, το REX ήταν… τσοντάδικο. Να το… ξανακάνουμε; Όσοι σκέφτηκαν να το κάνουν «Κέντρο Ναυτοσύνης» και δεν είναι μόνο ο Δήμαρχος, είδαν απλά… 50 χρόνια μπροστά.
