Όλα εξαντλούνται και η υπομονή ειδικά όταν το οικονομικό περιβάλλον είναι μαύρο και στην άκρη του τούνελ αντί για φώς φαίνεται η μούρη του… Αλέξη. Συνεπώς, μετά από ένα χρόνο, τα νεύρα των τοπικών κοινωνιών είναι τεντωμένα.
«Πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό σας λέω ευθέως ότι η κοινωνία στα νησιά διχάζεται επικίνδυνα» είπε το πρωϊ στον Σκάϊ, η Περιφερειάρχης Αιγαίου Χριστιάνα Καλογήρου, ενώ ο Δήμαρχος Χίου ζητάει άμεσο άδειασμα του νησιού από μετανάστες – πρόσφυγες.
Αν λοιπόν μετά από δυό δύσκολες βραδιές, της Τετάρτης και της Πέμπτης, κάνουμε ένα ψύχραιμο απολογισμό οι διαπιστώσεις είναι οι εξής:Τα περιθώρια αντοχής του κόσμου εξαντλήθηκαν. Ο κόσμος «μπουκάρισε» στο Δημαρχείο, αλλά οι ακραίοι είχαν μεν τις φωνές αλλά όχι τον τελευταίο λόγο. Το αυτόν έγινε και στο λιμάνι. Τον νόμο τον επέβαλλε το Λιμεναρχείο και η Αστυνομία, παρουσία του Δημάρχου της Πόλης.
Αυτά είναι τα θετικά, γιατί υπάρχει και η συνέχεια. Το πρόβλημα έφυγε από την πόρτα και μπήκε απ’ το… παράθυρο. Αδειασε το λιμάνι αλλά γέμισε η Σούδα και το Εργατικό Κέντρο, στη δε ΒΙΑΛ παραμένουν 1000 άνθρωποι, ενώ οι αφίξεις συνεχίζονται και οι επαναπροωθήσεις γίνονται με το σταγονόμετρο. Συνεπώς, η συνέχεια είναι ΜΙΑ. Η επόμενη έκρηξη στην ΒΙΑΛ είναι θέμα χρόνου, όπως θέμα χρόνου είναι και η αντίδραση του κόσμου. Ο δεύτερος γύρος θα είναι αιματηρός εκτός αν ξεσηκωθούμε τώρα σε όλους τους τόνους στην σωστή κατεύθυνση και αυτή είναι επίσης ΜΙΑ.
Απόφαση και υλοποίηση απ’ την Κυβέρνηση τώρα. ΑΥΡΙΟ μεταφορά όλων των μεταναστών – προσφύγων στην Ηπειρωτική Ελλάδα και κλείσιμο ΤΩΡΑ της ΒΙΑΛ.
Προλαμβάνουμε την σκέψη των υπολοίπων συνελλήνων, αν πρέπει να μοιραστούμε το πρόβλημα. Η απάντηση λοιπόν είναι. Δεν το μοιραζόμαστε, εμείς το έχουμε ένα χρόνο και οι υπόλοιποι ένα μήνα και από… τηλεοράσεως. Ας το πάμε διαφορετικά. Τηρουμένων των αναλογιών και καθαρά αριθμητικά, αφού οι πολιτικοί μας ταγοί δεν ξέρουν που είναι το Αιγαίο, ο δε Πρωθυπουργός θεωρεί τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη… διαφορετικά νησιά, θέτομε το θέμα ως εξής: Αν ο Πειραιάς έχει αυτή τη στιγμή 5.000 μετανάστες και ασφυκτιά, η Χίος έπρεπε να έχει 50 και πολλούς λέμε.
Συνειδητοποιούμε τα μεγέθη; Αν το κράτος, η πολιτεία ανέχεται στη Χίο 2000 μετανάστες, ο Πειραιάς έπρεπε να είχε σήμερα 200.000. Να γιατί δεν μοιραζόμαστε το πρόβλημα, να γιατί η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει να διαλυθεί, να γιατί δεν πρέπει να έχουμε στο στόμα άλλο σύνθημα απ’ το να κλείσει η ΒΙΑΛ ΤΩΡΑ και όσοι μετανάστες – πρόσφυγες έρχονται ακόμα, αφού η κυβερνητική πολιτική εξακολουθεί να θεωρεί το Λιμεναρχείο τροχονόμο και το Πολεμικό Ναυτικό θαλαμοφύλακα του Ναυστάθμου, να τους παίρνουν στην γειτονιά τους οι αλληλέγγυοι… του Μαξίμου.
Υ.Γ Ένα από τα επιτεύγματα του Σύριζα, δεν είναι η διάλυση της χώρας, δεν βρήκαν δα και το… μπετόν- αρμέ, αλλά η εκτίναξη της… Χρυσής Αυγής.
