Χθες δεν τα είπαμε και ο δράστης φαίνεται στη φωτογραφία.
Μας καθήλωσε στο Ομήρειο πέντε ολόκληρες ώρες, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάλειμμα.
Έψαχνα να βρω τη λέξη που ταιριάζει σ’ αυτό που ζήσαμε με την ιστορική διάλεξη της Μαρίας Ευθυμίου, αφού στην 5.000 χρόνων γλώσσα που χρησιμοποιούμε, υπάρχει μαζί με την κινεζική τέτοιος πλούτος, που το επιτρέπει αυτό και διάλεξα τη λέξη μέθεξη.
Ναι, αυτό ήταν μια συνάντηση ψυχής. Αυτή η Ελληνίδα, αυτό το καμάρι της ιστορικής επιστήμης, δεν κάνει διαλέξεις καταθέτει την ψυχή της.
Ευτυχισμένοι όσοι το ζήσαμε, και ευτυχισμένη πρέπει να είναι και η Ελένη Παϊδούση, η ψυχή του Μουσείου Μαστίχας, που μέσω του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, μας χάρισαν αυτό το πολύτιμο δώρο.
Εδώ για να μην ξεχάσουμε κάποιες εκκρεμότητες, να ευχαριστήσουμε και τον Δήμο Χίου, που καθάρισε τον περιβάλλοντα χώρο του ανδριάντα του ήρωα Ιάσονα Καλαμπόκα, το μνημόσυνο του οποίου τελικά το έκαναν συγγενείς του και όχι ο Δήμος Χίου, όπως εγώ νόμισα.
Αυτό δεν πειράζει. Ίσως, πειράζει που πήγαν στον βρόντο όσα έγραψα για την συμμετοχή μαθητών στην εκδήλωση.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να δώσω τον χώρο στον τέως δήμαρχο Χίου, Σταμάτη Κάρμαντζη, που επί του θέματος μας έγραψε:
«Γιάννη, διάβασα τα σωστά γραφόμενά σου για τον Καλαμπόκα.
Για την ιστορία.
Γενικός Γραμματέας των εφέδρων αξιωματικών ζήτησα να αναρτηθεί η φωτογραφία του στο Πάνθεον των Ηρώων του Συνδέσμου και να κάνουμε το μνημόσυνο του και την εκδήλωση.
Μετά είπα για περισσότερη επισημότητα συνδιοργάνωση με τον δήμο και μετά που καθιερώθηκε το αφήσαμε στον δήμο με εποπτεία του συνδέσμου.
Το ίδιο έγινε και στις Καρυές. Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης σκιαγράφησε το ιστορικό της παράδοσης του Τουρκικού στρατού στις Καρυές 21-12-1912 και ως αντιπεριφερειάρχης καθιέρωσα την ετήσια εκδήλωση εκεί.
Ως έφεδροι αξιωματικοί φτιάξαμε νέο Ηρώων Καρυών και δύο τρία αν θυμάμαι καλά σε διάφορα μέρη της Χίου επισκευή κλπ.
Από το 1960 περίπου στεγάζεται ο Σύνδεσμος στη νομαρχία με ένα διάλειμμα έξωσης από Μαρκογιαννάκη το 1988 και τα επανάφερα εκεί που είναι σήμερα πάλι εγώ το 1990».
Αυτά από τον Σταμάτη Κάρμαντζη, γιατί πήραμε και ένα συγκινητικό γράμμα από την Ιταλία.
Διαβάστε το:
«Αγαπητέ κ. Διευθυντή
Σας γράφουμε για να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς οι οποίοι μας βοήθησαν να ξεπεράσουμε την περιπέτεια μας στο νησί σας τη Χίο.
Βρισκόμασταν σε διακοπές στο όμορφο νησί σας όταν μια φοβερή φωτιά κατέστρεψε τελείως τον πανέμορφο Ανεμόμυλο στον οποίο διαμέναμε δίπλα στο χωριό της Βολισσού (το οποίο και αυτό καταστράφηκε σε μεγάλο μέρος επίσης).
Αν η φωτιά ξεσπούσε λίγη ώρα πριν η μετά δεν θα είμαστε εδώ να σας το διηγηθούμε!
Απομείναμε χωρίς τίποτα, με τα ρούχα της παραλίας, καθώς οι αποσκευές μας έγιναν καπνός (κυριολεκτικά).
Για καλή μας τύχη βρήκαμε εξαιρετικά σημαντικά άτομα τα οποία μας βοήθησαν. Συγκεκριμένα: τους ιδιοκτήτες του Ξενοδοχείου «Κύμα», την κα. Γκιουχέρ και τον κ. Θεόδωρο Σπορδίλη, οι οποίοι έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να μπορέσουμε να τακτοποιηθούμε την πρώτη νύκτα. Το προσωπικό της Ιταλικής Πρεσβείας το οποίο ανταποκρίθηκε και μας βοήθησε. Τον Επίτιμο Προξενικό Πράκτορα της Ιταλίας στη Χίο, κ. Δημήτρη Κοκκινάκη, ο οποίος μας βοήθησε σε ό,τι του ζητήσαμε και μάλιστα είχε την ευαισθησία να έρθει προσωπικά ο ίδιος να δει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε.
Πλέον γυρίσαμε στην Ιταλία κουβαλώντας πολλά συναισθήματα και βαθιές σκέψεις.
Ευχόμαστε να λυθούν γρήγορα τα προβλήματα από τη φωτιά και για όλους τους ανθρώπους που ενεπλάκησαν.
Είμαστε κοντά στους ιδιοκτήτες του Ανεμόμυλου, την κα Μαρία και τον κ. Οδυσσέα, δυο ανθρώπους εξαιρετικούς και ερωτευμένους με το νησί τους. Ελπίζουμε πραγματικά να μπορέσουν να βρουν τη δύναμη και να τα ξαναφτιάξουν όλα από την αρχή.
Ευχαριστούμε για μια φορά ακομη όλους για την αποδοχή και την βοήθεια. Ήταν πολύ σημαντικά για εμάς.
Θα ξαναγυρίσουμε στη Χίο και την Ελλάδα, μια χώρα όμορφη και συνάμα γενναιόδωρη».
Nicoletta Amodio
Livia Aisemberg
Theo Aisemberg Amodio
Anna Galante
Antonio Cacciutto
Biagio Cacciutto
Teresa Cacciutto
ΥΓ. Στο Ομήρειο, στην μέθεξη της Μαρίας Ευθυμίου, ακούω τη φωνή της σειρούλας μου, του Αντώνη Ζαννίκου, πρώην προέδρου του Επιμελητηρίου:
"Για σκέψου πόσες εργατοώρες δαπανούν στη Νέα Δημοκρατία, για να κουβαλήσουν κόσμο σε μια ομιλία στο Ομήρειο, και αυτή η γυναίκα τα κατάφερε μόνη της με μια διάλεξη".
