Όταν ξεκίναγε ο «Νηρέας» είχα κατάμαυρα μαλλιά και μουστάκι, τότε που ξεκίναγε και η ΑΛΗΘΕΙΑ
Άλλος τόσος χρόνος κύλησε και στο αυλάκι των ονείρων όλων μας, ο καθένας απ’ το δικό του πόστο.
Το όνειρο του Αριστείδη Μπελλέ, του Νίκου Χαβιάρα, του Παντελή Λαμπρινούδη, έγινε πράξη και στο τέλος έγινε μέρος των… πολυεθνικών εταιρειών, όπως των υπολοίπων από μας έγινε των… Τραπεζών και της… Εφορίας.
Τώρα που τα ξανασκέφτομαι αυτά, έμεινε το όνειρο και το ταξίδι στην… Ιθάκη, αλλά έμεινε και ο δρόμος. Αυτός άνοιξε και μαζί του αναπτύχθηκε ο τόπος, βρήκαν δουλειά άνθρωποι, μέσα από τον «Νηρέα» για παράδειγμα, συνταξιοδοτήθηκαν εργαζόμενοι, παντρεύτηκαν ζευγάρια, έγιναν οικογένειες, οικοδομήθηκαν όνειρα, σπούδασαν παιδιά.
Το κυριότερο αναπτύχθηκε ένας τομέας άγνωστος για το νησί, αυτός της ιχθυοκαλλιέργειας, και έγινε στοιχείο της ανάπτυξης και της ιστορίας του τόπου.
Αυτό σκεπτόμουνα προχθές την ώρα της πυρκαγιάς, που κατέστρεψε μέρος των εγκαταστάσεων του «Νηρέα» στα Καρδάμυλα.
Έβλεπα από την μια τον αγώνα των Πυροσβεστών, αλλά έβλεπα και την αγωνία των εργαζομένων. Αγωνία που εκφράζονταν με πάλη με τις φλόγες ακόμα και με ένα κουβά νερό, που λέει ο λόγος στο χέρι, αλλά και με ένα βουβό τρόπο όσων κοίταγαν αποσβολωμένοι.
Και μετά που έμεινε μόνο η κάπνα, παρακολουθούσα αυτούς που βουβοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν το κατεστραμμένο τοπίο. Σκέφθηκα πως οι άνθρωποι αυτοί αγαπούν αυτό που κάνουν όχι μόνο γιατί τους δίνει ένα κομμάτι ψωμί αλλά γιατί είναι κομμάτι της ζωής τους.
Έτσι δεν κρύβω την χαρά μου όταν ο Σταύρος Μισιριώτης, ψυχή του «Νηρέα» από την παλιά εποχή της δόξας, μου είπε ότι έχει εντολή να γίνει αποτίμηση της ζημιάς και να γίνει αποκατάσταση.
Δεν είμαι εγώ που θα πω αν οι πολυεθνικές λειτουργούν χωρίς συναισθηματισμούς. Μπορεί και νάχουν. Έμαθα πως στη ζωή το άσπρο – μαύρο δεν ισχύει, συνεπώς κρατάω την ουσία. Ο «Νηρέας» θα μείνει όρθιος και εφόσον ενδιαφέρονται και οι επενδυτές, με τους εργαζόμενους που διαθέτουν μπορεί να γίνει καλύτερος και αυτό είναι ένα καλό νέο, μέσα στη μαυρίλα και το κορωνοϊού και της φωτιάς στα Καρδάμυλα.
Άσχετο με τη φωτιά αλλά σχετικό με την ωριμότητα μας.
Δεν ζητώ από την… Κοινότητα Θυμιανών, τον Σύλλογο Ενοικιαζομένων Δωματίων… Αγίου Μάμα, το Επιμελητήριο (!) τους 400 τόσους διαμαρτυρόμενους της ευρύτερης περιοχής Λευκωνιάς, γιατί ενοικίασε η ΑΛΗΘΕΙΑ τμήμα κτιρίου ιδιοκτησίας της για Δομή Απομόνωσης μεταναστών – προσφύγων, στον λόφο του Αγίου Κωνσταντίνου, να αντιδράσουν το ίδιο και για ενοικίαση κτιρίου για την Δομή του Ασύλου, δίπλα στο «Χάραμα».
Ούτε έχω την απαίτηση αυτή από γραφικές Παγχιακές Επιτροπές.
Αλλά η Συντονιστική Επιτροπή αιρετών κ.λ.π. που κατακεραύνωνε τον Δήμαρχο και τον Μ. Βουρνού ότι μας έκαναν τον… μεσίτη για να γίνει η 7μηνης διάρκειας σύμβαση Δομής Απομόνωσης στο κτίριο της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, μελλοντικά γραφεία του Ασύλου, θα έχει το φιλότιμο να τους ζητήσει συγνώμη;
Αν όχι από μας από τον Στ. Κάρμαντζη και τον τέως Δήμαρχο. Αιρετοί είναι και αυτοί…
Υ.Γ. Συγχαρητήρια και γραπτώς στον Γιάννη Στεβή για το ρεπορτάζ στον «Αστραπάρη» των… αγνοουμένων μεταναστών – προσφύγων της Μονολιάς. Επειδή καταλαβαίνουμε όλοι και θα καταλάβουν και στην Βουλή αφού εκεί αναδεικνύει το θέμα ο Α. Μιχαηλίδης, ας σταματήσουν αυτή την ανοησία, εν τέλει αυτό είναι, εδώ. Αλλιώς θα μας κολλήσει η Τουρκία στον τοίχο και εκτός από το διεθνές ρεζιλίκι, ο Ερντογάν από κατηγορούμενος θα βρεθεί κατήγορος.
