Είναι άσχετα μεταξύ τους; Ίσως. Υπάρχει όμως ένα κοινό, η αξία της ανθρώπινης ζωής.
Κάνουμε τα πάνδεινα για την… πανδημία, ακόμα και μουτσούνες φορέσαμε, για να αντιμετωπίσουμε μια άγνωστη αρρώστια, για να μην χάσουμε έτσι χωρίς να ξέρουμε το γιατί και το πώς ΕΝΑΝ άνθρωπο.
Την ίδια ώρα στεκόμαστε παράλυτοι ή προσπερνάμε τον μέγα… κορωνοϊό, που λέγεται Δημογραφικό.
Δεν ξέρουμε πόσοι παρακολούθησαν την έρευνα της Χριστίνας Ψυλή στην τελευταία ΑΛΗΘΕΙΑ και πόσοι αντιλαμβάνονται όχι μόνο πόσο ψυχροί είναι οι αριθμοί, αλλά ότι δεν κάνουν ποτέ λάθος.
Η κατιούσα δεν σταματάει την τελευταία δεκαετία και αν το δούμε σε τέτοιο ορίζοντα θα πάθουμε σοκ. Όμως και από τα στοιχεία μιας χρονιάς, μπορεί να κρίνει κανείς την συνέχεια.
Απλά μαθηματικά λοιπόν.
Το 2019 γεννήθηκαν στο νησί μας 410 παιδάκια και 662 συμπολίτες μας είναι πλέον πολίτες του… άλλου κόσμου.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι σε κάθε 10 θανάτους αντιστοιχούν 6 γεννήσεις. Δηλαδή είμαστε μείον 4.
Αμ, δε, γιατί στα 410 παιδάκια, για να είμαστε σωστοί (δεν θα θέλουμε να φύγουν οι μετανάστες από τα νησιά και από την άλλη να μένει το θετικό στατιστικό τους αποτύπωμα) τα 89 είναι παιδάκια αλλοδαπών, που αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσουν τους γονείς τους, που επίσης μαζί με μας (έχουμε που λέμε… κοινό αίτημα) δεν θέλουν να μείνουν εδώ.
Άρα το 10 προς 6 γίνεται 10 προς 5.
Τα ίδια στοιχεία παρουσιάζονται μέχρι στιγμής και για το 2020, με την μόνη διαφορά ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο τα αλλοδαπά παιδάκια ήταν 120.
Μπορούμε με δεδομένο αυτό το 10 προς 5 (πανελλαδικά είναι 10 προς 6) να φανταστούμε το νησί μας την επόμενη εικοσαετία;
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και δυστυχέστερο είναι ότι η μόνη αναστροφή που μπορεί να υπάρξει, είναι το νησί να μην κατοικείται από 25.000 χιλιάδες, προς τα εκεί πάμε μαθηματικά, αλλά από μπορεί και 80.000, μόνο που θα μιλούν μια… άλλη γλώσσα.
Αν ανατρέξει κανείς σε δηλώσεις του συγχωρεμένου Οζάλ ή διαβάσει το «Στρατηγικό βάθος» του Μ. Νταβούτογλου, αυτό ακριβώς θα βρεί.
Την σύσταση υπομονής στους συμπατριώτες τους, αφού από 1912 έως το 2112 (πήγα μακριά αλλά τότε μαθηματικά ο ελληνικός πληθυσμός στη Χίο θα είναι ΜΗΔΕΝ) είναι μια σταγόνα μέσα στην ιστορία.
Δεν είναι στις προθέσεις μου να σπείρω απογοήτευση, άλλωστε χρόνια τώρα οι θέσεις μου και η δράση μου δεν είναι τέτοιες, αλλά ο κορωνοϊός του Δημογραφικού είναι αμείλικτος.
Και ξέρετε κάτι. Για τον κορωνοϊό και εμβόλιο θα βρεθεί και φάρμακο (ήδη το πήρε ο πλανητάρχης και έγινε ντούραλεξ) για το Δημογραφικό όμως δεν φαίνεται να υπάρχει αντίστροφη μέτρηση.
Υ.Γ. Εξαιρείται η απόφαση του Δασαρχείου να βαφτίσει… δάσος τις ελιές στα Νενητούρια, το Άγιο Γάλας και το Μελανειός, για να δώσει… ζωή στην περιοχή. Δηλαδή τι άλλο να κάνει πιά το κράτος για να διευκολύνει τον… Ερντογάν; Αμάν πιά.
