Η κακεντρέχεια τρέχει το ίδιο γρήγορα με τις κακές ειδήσεις.
Ο παπά – Πλάτωνας έφυγε απ’ την… κούραση. Τον είχαν λιώσει στα μαγειρεία των συσσιτίων της Μητρόπολης.
Καμιά αναφορά ότι η συνεισφορά αυτή είναι εθελοντική, καμιά αναφορά στους Ιερείς, που ακόμα και συνταξιούχοι συνεχίζουν να λειτουργούν μέχρι το βιολογικό τους τέλος. Καμιά αναφορά στη λειτουργία τους εκτός Ιερών Ναών, γιατί αυτό είναι η ουσία και όχι μόνο το λατρευτικό της μέρος.
Αλλιώς η Λειτουργία μπορούσε να γίνεται με… κασέτες. Μόνο που οι Ιερείς δεν είναι… ηχεία, τουλάχιστον όσοι έχουν αντίληψη της αποστολής τους.
Και αυτή είναι η έμπρακτη και με θυσίες, προσωπικές θυσίες, προσφορά της αγάπης στον άνθρωπο, ανεξαρτήτου φυλής ή χρώματος, ηλικίας ή οικονομικής επιφάνειας. Γιατί ο παπά – Πλάτωνας, που χαιρετιόμαστε τα ξημερώματα όταν ανταμώναμε έξω από τον ΟΑΕΔ, εγώ για την Αλήθεια και αυτός για τα… μαγειρεία, ποτέ δεν ρώτησε για πόσους μαγειρεύει και ποιοί είναι. Τον ένοιαζε η προσφορά, ήταν χρήσιμος μέχρι το τέλος και έφυγε όπως ήθελε, όρθιος και ενεργός, λειτουργός του Χριστού του, που τόσο πίστευε.
Υ.Γ. Δεν θα έγραφα αυτές τις γραμμές αν μέσα στους… επικριτές δεν ήταν και κάποιοι σουλατσαδόροι, που δυστυχώς μπορεί να φορούν και ράσο.
