Το είπαν και το έκαναν οι Τούρκοι… και από την άποψη αυτή δείχνουν συνέπεια λόγων και έργων, αισθάνονται ισχύ και αυτό έχει δύο όψεις, ή θα τους βγεί σε καλό ή σε κακό. Το πρόβλημα είναι τι αντίκτυπο θα έχει η κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στις διεθνείς σχέσεις, στο πρόβλημα της Συρίας και ειδικά στην περιοχή μας.
Κατ’ αρχήν το γεγονός αυτό καθ’ εαυτό, δείχνει ότι η Τουρκία ξύνει τα νύχια της, ή μπορεί και να την τρώει η πλάτη της, αφού η Ρωσία δεν είναι από τις χώρες που συγχωρεί ή παραβλέπει, ο δε Πούτιν έχει δείξει ότι όπου ρίξει τη σφαλιάρα, βλέπε Κριμαία, το κάνει δυνατά και συντονισμένα.
Μετά έχουν σημασία οι συνθήκες. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με παραβιάσεις ρουτίνας εναέριου χώρου, κάτι που κάνει συστηματικά και αδιαλείπτως η Τουρκία εδώ και χρόνια στο Αιγαίο, σε βάρος της χώρας μας. Εδώ πρόκειται για πόλεμο και μάλιστα με Διεθνείς προεκτάσεις και χαρακτήρα. Όταν λοιπόν η επίσημη δικαιολογία είναι ότι ένα μαχητικό πολεμικό αεροπλάνο, που επιχειρεί και που θέλει κλάσματα του δευτερολέπτου για να μπεί 5 μίλια μέσα σε ένα άλλο, φίλιο υποτίθεται, εναέριο χώρο (ο αέρας δεν έχει κάγκελα) το καταρρίπτεις, γιατί το προειδοποίησες 10 φορές σε 5 λεπτά (η επίσημη Τουρκική εκδοχή) είναι σίγουρο ότι κάτι άλλο είναι από πίσω. Επιπρόσθετα όταν το αεροπλάνο αυτό ανήκει σε μια υπερδύναμη, που μάχεται παρέα με το ΝΑΤΟ, για να χτυπηθεί το «Ισλαμικό Κράτος» εξ’ ου και η ΝΑΤΟΪΚΗ σύνοδος σήμερα. Και αυτό που είναι από πίσω είναι η αποτυχία αυτών των βομβαρδισμών. Εχουμε υπολογίσει πόσες εβδομάδες βομβαρδίζουν οι Ρώσοι; Με λίγο ιστορία να έχει διαβάσει κανείς, θα έβλεπε ότι ο Αγγλος «χασάπης» Χάρι κονιορτοποίησε την Χιτλερική Γερμανία στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, με μηδαμινό πρακτικό αποτέλεσμα. Τελικά στο Βερολίνο μπήκαν οι πεζοί στρατιώτες του Ζούκοφ. Τζίφος λοιπόν το αποτέλεσμα και στη Συρία, τις στρατηγικές πόλεις που έχασε το ISIS και εξαπέλυσε για αντίποινα τη σφαγή στο Παρίσι, τις κέρδισαν οι Κούρδοι αντάρτες και εδώ είναι το κλειδί της υπόθεσης. Η Τουρκία βλέπει καλά το φίδι που θα την φάει και αντιλαμβάνεται ότι ο Πούτιν είναι το μακρύ χέρι, για να τους πεί αυτό που αποφεύγουν να πούν οι άλλοι από Νατοϊκή… ευγένεια. Πτώση του Ισλαμικού κράτους, σημαίνει δημιουργία του Κουρδικού και αυτό ισούται με αφαίρεση μιάς μεγάλης φέτας από την Τουρκία αφού για τις φέτες του Ιράκ και της Συρίας, που επίσης αποτελούν προαιώνια Κουρδικά εδάφη, ουδείς ενδιαφέρεται. Κάποια στιγμή λοιπόν θα φτάναμε στο δια ταύτα, με άγνωστους Χ τώρα τι θα πράξει η Τουρκία και τι σφαλιάρα θα ρίξει, γιατί θα ρίξει, η Ρωσία. Τι κάνει απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση η Ελλάδα; Προς το παρόν ασχολείται με τις εκλογές Προέδρου της Ν.Δ… την ώρα που ο Πούτιν κάτι είπε επιπρόσθετα, για λαθρεμπόριο πετρελαίου από το ISIS, άρα θα το απλώσει, ίνα επιβεβαιωθεί το αξίωμα ότι δεν υπάρχει πουθενά πόλεμος χωρίς οικονομικά συμφέροντα.
Υ.Γ Η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού Τσίπρα στην Τουρκία, επιβεβαιώθηκε με την πτώση των μποφόρ, όπου άρχισαν πάλι να έρχονται τα μιλιούνια.
