Κατέγραφα δημοσιογραφικά μια εκδήλωση των αποφοίτων του «Λιβάνειου» στα Καρδάμυλα, όταν στην Αίθουσα του Σχολείου, αφού είχαν μιλήσει πολλοί «σαν τις κομμένες κεφαλές» για την προσφορά του, καλέστηκε στο βήμα ο καπ. Παναγιώτης Τσάκος.
Σιγή από το ακροατήριο αφού ήξεραν ότι οι τα λόγια του είναι Καπετανίσια, σταράτα, συγκεκριμένα και ο λόγος του λιτός και συνάμα σοφός απ’ την παιδεία, που την καλλιέργησε μόνος του στο Μέγα Πανεπιστήμιο της θαλάσσης.
«Ετούτο το… σπίτι, τόκτισε ο Λιβανός. Αν δεν υπήρχε αυτό, ο Παναγιώτης ο Τσάκος αντί για 70 κομμάτια βαπόρια, θα είχε σήμερα 70 προβατίνες»
Αυτά είπε και κάθισε κάτω, αλλά… «ο κύβος ερρίφθη». Ακολούθησε το «Σπίτι της Μαρίας» που θα γίνονταν ανεξάρτητα της απώλειας της κόρης του.
Και το… σπίτι αυτό δεν έγινε για να φροντίζει, να μορφώνει ο Τσάκος 30-50 παιδιά. Μπορούσε να το κάνει ενισχύοντας π.χ. την «Κιβωτό» (μπορεί και να το κάνει, ποιός ξέρει;). Όχι, στόχος του ήταν να αιμοδοτεί μονίμως το «Λιβάνειο» να μην κλείσει.
Και το μονίμως γράφεται, γιατί φρόντισε να… φορτώσει το «Σπίτι» στο «Ιδρυμα Μ. Τσάκος» για να το συνεχίσουν και οι απόγονοι του, όντας εκ των ελαχίστων Χίων εφοπλιστών, που «μπόλιασε» τα παιδιά του και τα εγγόνια του με τα Καρδάμυλα και τη Χίο και τους… φόρτωσε και το «Ιδρυμα» που στην ουσία είναι ένα άλλο Ομήρειο, που δεν έχει όμως την… αίγλη του πρώτου.
Εδώ είναι και το κουμπί της υπόθεσης.
Ο καπ. Παν. Τσάκος… ζηλεύει τον Ξυλά και θέλει να τον ξεπεράσει. Ξέρει σαν Καπετάνιος ότι τα σκαριά μετά από φουρτούνες και ωκεανούς καταλήγουν στο… διαλυτήριο. Ε, εκείνος θέλει να γίνει το… Λίμπερτυ «Ελλάς». Εχει και την οικονομική επιφάνεια και το πνευματικό υπόβαθρο να το υλοποιήσει. Αρκεί να έχουμε το μυαλό να γίνουμε το λιμάνι φιλοξενίας.
Και μετά τον μακρύ αυτό πρόλογο, πάμε στο… προκείμενο.
Θα χρηματοδοτήσει ο καπ. Παν. Τσάκος τις μελέτες για το νέο λιμάνι;
Γιατί δεν τις χρηματοδοτεί ήδη; Δεν είναι κοινό μυστικό ότι βρίσκεται αθόρυβα πίσω από όλη αυτή τη διαδικασία; Ποιός «βάζει πλάτη» για όλο αυτό τον κόσμο απ’ την Αθήνα, που θα ρθεί στη Χίο το Σαββατοκύριακο, για την επίσημη διαβούλευση και παρουσίαση του νέου λιμένος;
Ο Τσάκος είναι πρακτικό μυαλό. Βλέπει σήμερα ένα Μανώλη Βουρνού, να παίζει στο στοιχείο του. Αργά, σταθερά, μελέτες, διαβουλεύσεις, υλοποίηση στη λογική «δέκα μέτρα και μια κόβε». Βλέπει ένα Μιχάλη Μπελέγρη, το… ιστιοφόρο της δημοτικής αρχής, που τρέχει χωρίς να ακούγεται, να σπρώχνει το ζήτημα χωρίς να πέι μια φορά τη λέξη «εγώ».
Ο καπ. Παν. Τσάκος την έχει πάρει την απόφαση του. Θέλει να αφήσει στο νησί το νέο λιμάνι και θέλει να το δεί, όπως ο Ξυλάς είδε και άφησε το Ομήρειο.
Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να το δούμε, δείχνοντας σοβαρότητα και κυρίως αφήνοντας κατά μέρος την μιζέρια και το ρημάδι το «εγώ». Προσοχή γιατί τρίτη ευκαιρία δεν θα υπάρξει. Ηδη χάσαμε μία όταν επί Μουσουρούλη χρηματοδοτούνταν οι μελέτες κι’ εμείς ζητάγαμε… Αεροδρολίμανο στο Κοντάρι!
Υπάρχουν βέβαια οι ενστάσεις της «Χιακής Συμπολιτείας» και έχουν βάση αφού επενδύθηκαν χρήματα στο λιμάνι των Μεστών, χωρίς αξιοποίηση, αλλά αυτό είναι πολιτικό ζήτημα, μιάς χώρας και των Κυβερνήσεων της, που βρίσκονται στον «αυτόματο» γι’ αυτό πάμε μονίμως κατά διαόλου, αφού κανείς δεν σχεδιάζει και κυρίως αφού υλοποιεί δεν λέει το απλό: Και τώρα τι θα κάνω αυτό που έφτιαξα, πως θα μου δίνει λεφτά;
Για το λιμάνι της Χίου δεν είναι το ίδιο πράγμα. Δεν υπάρχει χώρος ανάλυσης αλλά δεν βρίσκεται τυχαία εκεί εδώ και… 5000 χρόνια. Σήμερα όμως με την σημερινή του μορφή τελείωσε. Αν είμαστε σοβαροί ο καπ. Παν. Τσάκος είναι ώριμος από καιρό να χρηματοδοτήσει τη μελέτη, αν όχι… χαιρετίσματα.
Υ.Γ. Και επειδή υπάρχουν πάντα και οι… πονηριάρηδες. Το να αναζητούν τι θα… κερδίσει ο Τσάκος από το νέο λιμάνι, είναι σαν να αναζητούν τι θα κερδίσει ο Βασιλόπουλος αν βάλει ένα ράφι πατατάκια το Ορειβατικό καταφύγιο Βικίου.
