Και ξαφνικά εγένετο… έμφραγμα.
Θα πεί κανείς πως το πάθαμε. Σε μια Πόλη φτιαγμένη για κάρα, όπου ο Χιώτης στο διάβα των αιώνων, την γυναίκα του, που λέει ο λόγος, μην το παρεξηγήσουμε τώρα, την δίνει για μια βόλτα με αγνώστους, αλλά… χώμα δεν δίνει ο Αλλάχ αυτοπροσώπως να κατεβεί κάτω, άρα οι δρόμοι δεν φαρδαίνουν, τίποτα το παράξενο.
Βέβαια μην το παρεξηγήσουμε είπαμε, γιατί και εκεί που είναι φαρδιοί οι δρόμοι έχουμε τους… ημιόνους, που πόσοι είναι, άντε δυό – τρείς, οι οποίοι είναι μονίμως διπλοπαρκαρισμένοι, άρα αυτό που έγινε στην οδό Πολυτεχνείου, ο δρόμος που περνάει μπροστά από την Νομαρχία, ήταν απολύτως φυσιολογικό.
Ενας ηλικιωμένος συμπατριώτης μας, ευτραφής μάλιστα, στις 10.00 π.μ. κρατώντας στο ένα χέρι βιβλιάρια ασφαλείας και στο άλλο ένα μπαστούνι, επιχείρησε να περάσει από το «Χαρά» απέναντι. Αν δεν ήταν τα 2-3, είπαμε δεν είναι… παραπάνω γαϊδούρια, ο άνθρωπος θα είχε περισσότερο περιθώριο, περισσότερη ορατότητα, όπως θα είχε και ο απέναντι με ένα Ι.Χ. που έφευγε από τη θέση στάθμευσης αλλά… φιλήθηκε με τον πεζό.
Εγώ αυτή την φάση δεν την είδα, είδα όμως τα διπλοπαρκαρισμένα γαϊδούρια, είπαμε 2-3 το πολύ είναι, και τον άνθρωπο κάτω, έτσι άσχημα πεσμένο που το κεφάλι του πίσω είχε ανοίξει.
Επικράτησε πανικός, η κυκλοφορία διεκόπη και τηλεφώνησα στο 166 και στο 100.
Στο μεταξύ κατέφθασε ο γιατρός Δημήτρης Μάντικας, που πήγαινε στο γραφείο του, έτρεξε σ’ αυτό πήρε κάποιες γάζες και προσέφερε τις πρώτες βοήθειες μέχρι να ρθεί το ασθενοφόρο.
Με την κυκλοφορία από τις γυναίκες υπαλλήλους του «Χαρά» να έχει διακοπεί, μάλιστα μια πλήρως καπάτσα, έβαλε «περάντι» ένα δίκυκλο και έστελνε την κυκλοφορία στην Κυρίλλου Τρεχάκη, ο γιατρός κάποια στιγμή ζήτησε να στηρίξει το κεφάλι του τραυματία φωνάζοντας «ένα μαξιλάρι βρε παιδιά».
Δεν πρόλαβε να το πεί και βλέπω μια κοπέλα γύρω στα 20 χρόνων, μετά στις φωτογραφίες είδα πως ήταν σε όλο το συμβάν μέσα, προσφέροντας βοήθεια, και σ’ αυτή την φωτογραφία φαίνεται να μαζεύει την μαγκούρα του παππού, να βγάζει το μπουφάν της και να το τοποθετεί κάτω από το κεφάλι του τραυματία, που αιμορραγούσε ασταμάτητα.
Εμεινε μέχρι το τέλος, που ήρθε το ασθενοφόρο και φεύγοντας της λέω. Πάρε το μπουφάν σου, ήταν πέτσινο, λερώθηκε αλλά μπορείς να το πλύνεις.
Μπα, μου απαντά, φοιτήτρια είμαι, συνηθισμένη είμαι, θα το πλύνω.
Θα μου πείτε, γιατί τα γράφω τώρα αυτά; Μια φοιτήτρια έδωσε το μπουφάν της για μαξιλάρι.
Τα γράφω γιατί μια άλλη φοιτήτρια, άγνωστη αυτή, με… κουκούλα, μας κατέβασε από το γάϊδαρο, καμιά σχέση με τα 2-3, μόνο είπαμε, γαϊδούρια που διπλοπαρκάρουν, διότι δήθεν δέχονταν παρενοχλήσεις όταν οδηγοί ανταποκρίνονταν στο σήμα τους, μίλαγε και εκ μέρους άλλων υποτίθεται, για δωρεάν μεταφορά από την Πόλη στις Φοιτητικές Εστίες.
Ετσι για να αποδειχθεί για άλλη μια φορά πως όλα τα δάκτυλα δεν είναι τα ίδια.
Υ.Γ. Στη διάρκεια όλου του συμβάντος, κράτησε τουλάχιστον ένα 20’, τροχονόμος δεν φάνηκε. Δεν μένει παρά να περιμένουμε την πρόοδο της επιστήμης μπάς και… κλωνοποιηθεί ο Κολόμβος, γιατί για να κάνει η επιστήμη τα… 2-3 γαϊδούρια ανθρώπους αποκλείεται.
