Συμβαίνει παντού και πάντοτε, με επαλήθευση στα θεία λόγια «ουδείς προφήτης δεκτός εν τη πατρίδι αυτού». Παντού και πάντοτε και θα επιμείνω, από εμπειρία, πιο πολύ εδώ.
Έρχεται διορισμένος κάποιος από κάπου, που ίσως κι αυτός να μην γνωρίζει την φύτρα του και πιο πολύ τα μέσα του και ποια η αξία του…
Κι όμως εδώ υποδοχές, καλωσορίσματα και προσκυνήματα και λόγια γλυκερά δοξολογίας και ραγιαδισμού. Σε επισκόπους, Νομάρχες, Διευθυντές Υπηρεσιών, Γαλονάδες. Ό,τι ξένο.
Κάποτε ήρθε ένας ως Διευθυντής Παιδείας με μια βαλίτσα και την κυρία του. Από τέλεια αξιόλογο άνθρωπο, που υπηρετούσε στο γραφείο, έβλεπε και κατάφταναν οι ενδιαφερόμενοι με δώρα και δώρα. Ο κύριος ως συνταξιούχος γιατί να μετατεθεί αλλού, χαζός δεν ήταν, πρoτού φύγει από ‘δώ έστειλε μερικές βαλίτσες στην Αθήνα.
Και ήρθε ο νέος Διευθυντής, ντόπιο πράμα. Ερώτησα τον Αξιόλογο. «Από δώρα;». Μου χαμογέλασε για το τίποτα. «Αντίθετα ζόρι και κομματικές κρυφοπολιτικές απειλές».
Συνέχεια από τη σελ. 1
Με πίστη και τα Θεολογικά Γράμματα που έμαθα, τη γνώση πως πρωτεύει «η αλήθεια των πραγμάτων» στη ζωή όλων μας και πως μάτια έχω και νουν κρατώ, καταθέτω: Από όλους τους Επισκόπους που όσο ζω γνώρισα στη Χίο, όλοι τους στη συνείδησή μου «δεν λέω τι». Ο μοναδικός που ζει και συμπεριφέρεται ως αληθινός Επίσκοπος, ο Σεβασμιότατος Μάρκος, «άχρι το νυν» κάτι που ισχύει για όλους μας.
Πότε είδαν τα βορειόχωρα να λειτουργεί ο Δεσπότης στη θέση του μη υπάρχοντος ιερέως; Και το πικρό τι του κληρονόμησαν οι απελθόντες ως σειρά, ως έθνος, ως ευδοκία, ως καταξίωση του Ιερατείου: τί του δίδαξαν, τι απαιτούσαν εν αγάπη να ενεργεί. Θυμάμαι την εθνοκαπηλία, τις λοταρίες, τα ουστ, τα αναθέματα, τα δεν ενοχλώ, τις διώξεις, το ακατάδεχτο.
Και ο τόπος αξιώθηκε να ‘ρθει ως ευλογία ένας χιώτης Επίσκοπος που αγαπά τον τόπο, γνωρίζει τα προβλήματα και τις διαθέσεις… Και τη νοοτροπία του. Ο δεύτερος, από όσα γνωρίζω, στα έσχατα χρόνια.
Και όμως, να θυμηθώ τι έγραψε ο Γιώργος Μαθιούδης, την ρήση κάποιου ονομαστού Χιώτη: «Για σας και ο Ιησούς Χριστός να ‘ρθει ως Επίσκοπος στη Χίο, κάποιοι δεν θα ‘ναι ευχαριστημένοι». Ας μην πω τι άλλο κακόψυχό τους.
Στο θέμα της Μονής των Αγίων Πατέρων από Μοναχική Τάξη, θρησκευτική και κοινωνικοδικαστική θέση, ο Επίσκοπος της Χίου, κ. Μάρκος έχει το δίκιο και πλάθει πιστεύω και θα πλάθει το σωστό, ώστε να μένει ζωντανό το Μοναστήρι, εφόσον ζει ένας μοναχός ασθενής της Μονής.
Όσα κακώς σχολιάζουν, όλα άστατα. Φαντάζομαι τι θα του καταμαρτυρούσαν εάν δεν επενέβαινε νομικά ή αν θα αδιαφορούσε. Έγινε κάποτε στη Νέα Μονή και την κατάκλεψαν.
Μερικοί που σηκώνουν φωνή υψηλή, σε άσχετες γι’ αυτούς υποθέσεις αν ήταν στη θέση του Επισκόπου θα δρούσαν, είμαι βέβαιος, με σκληράδα αράγιστη και λόγω πολιτικής προϋπηρεσίας.